All Posts in "Redakcja"

Jakie sosy do domowego kebaba wybrać?

Kebab… Dla jednych ratunek po całonocnej imprezie, dla innych: ulubiony fast food lub szybka przekąska po pracy. Ta turecka potrawa podbiła polskie serca już dobrych kilka lat temu, a lokale serwujące kebaby wyrastają jak grzyby po deszczu. A może by tak pokusić się o przyrządzenie tego dania we własnej kuchni? To nic skomplikowanego, jeśli zawczasu zadbasz o wszystkie składniki, a przede wszystkim – mięso i odpowiednie sosy. Jakie sosy do kebaba sprawdzą się najlepiej, jeśli chcesz odwzorować swój ulubiony smak? Podpowiadamy!

Domowy kebab – zwróć uwagę na mięso i sosy

Oryginalny döner kebab to potrawa z baraniny opiekanej na pionowym rożnie i skrawanej w odpowiedni sposób. W Polsce największą popularnością cieszą się jednak kebaby z kurczaka lub wołowiny z ewentualnym dodatkiem baraniny. To dobre wieści dla wszystkich, którzy chcą spróbować swoich sił w kuchni i przygotować domowy kebab. Z powodzeniem możesz wykorzystać filet z kurczaka – wystarczy pokroić go na mniejsze kawałki, odpowiednio doprawić i upiec na rożnie lub podsmażyć na grillowej patelni. Tak naprawdę nie potrzebujesz dużo więcej, ponieważ kebab można serwować nie tylko w bułce lub tortilli, ale również na talerzu. Ponadto przyda się także odrobina zieleniny: dodaj warzywa, które akurat znajdują się w Twojej lodówce. Sałata, pomidor, ogórek, papryka – co tylko zechcesz. No i coś, bez czego żaden kebab nie może się obyć – aromatyczne sosy. Miłośnicy tych fast foodów dzielą się na tych, którzy zawsze decydują się na ostre sosy oraz na tych, którzy preferują sos czosnkowy do kebaba. A Ty – do którego grona się zaliczasz? Jeśli chcesz przygotować wyśmienity domowy kebab, nie może zabraknąć w nim oryginalnych sosów. Podpowiadamy, jakie kompozycje sprawdzą się najlepiej!

Domowy kebab

Sos czosnkowy do kebaba – idealne uzupełnienie orientalnej potrawy

W oryginalnym tureckim sosie jogurtowym oprócz czosnku znaleźć można również miętę, koperek i kmin. W Polsce jednak króluje przede wszystkim sos czosnkowy do kebaba – znany i lubiany przez niemal wszystkich. Skoro tak, Twój domowy fast – food nie może się bez niego obyć! Możesz eksperymentować i szukać przepisów lub… zdać się na profesjonalistów i wybrać gotowy sos czosnkowy do kebaba Fanex. To kompozycja, która spełni oczekiwania wszystkich miłośników kebabów: sos jest aromatyczny i wyrazisty, jednak nie przyćmi pozostałych smaków dania – dzięki temu stanowi idealne uzupełnienie wielu fast foodów. Jeśli dopiero zaczynasz swoją przygodę w kuchni i nie zawsze udaje Ci się idealnie doprawić mięso, sos czosnkowy uratuje sytuację i wydobędzie z kebaba pełnię smaku. Warto zwrócić przy tym uwagę na konsystencję, która pod wpływem ciepła nie pozostaje kremowa. Sos czosnkowy do kebaba to zdecydowanie strzał w dziesiątkę!

Sos czosnkowy i paprykowy Carolina Fanex

Ostre sosy – coś dla miłośników pikanterii i… piekielnego ognia

Jeśli kebab, to tylko z ostrym sosem? Smażone, pieczone oraz grillowane mięso oraz ostre sosy to doskonałe połączenie, choć niekiedy potrafi niemal wypalić kubki smakowe. Przyrządzając domowego kebaba możesz stopniować poziom ostrości i wybrać te ostre sosy, które będą najlepiej odpowiadać Twoim preferencjom. Masz ochotę na wyrazisty paprykowy aromat ze szczyptą ostrości? Postaw na pikantny sos z sambalem. Należysz do grona miłośników ostrzejszych smaków? Sos paprykowy Sriracha z pewnością spełni Twoje oczekiwania. A może to właśnie Ty jesteś w towarzystwie osobą, na której nie robią wrażenia żadne ostre sosy? Jeśli tak, sos paprykowy Carolina to prawdziwe piekło w gębie, choć w przeciwieństwie do wielu ostrych sosów ta kompozycja posiada także swój wyjątkowy aromat i pełnię smaku. Jeśli chodzi o ostre sosy, niełatwo przyrządzić je samodzielnie. Jeżeli nie chcesz inwestować w orientalne, trudno dostępne składniki i szukać idealnych przepisów, wybierz gotowe sosy, które często smakują o wiele lepiej od swoich domowych odpowiedników.

Sos paprykowy Sriracha Fanex

A co z sosem mieszanym?

Sos mieszany – jak sama nazwa wskazuje – to połączenie kilku najpopularniejszych smaków. Niekoniecznie jednak chodzi o to, by wszystkie sosy przelać do jednej miseczki i wymieszać. Aby stworzyć smak rodem z ulubionego lokalu, połącz ze sobą majonez, ketchup łagodny, jogurt naturalny i odrobinę sosu czosnkowego. Jeśli masz ochotę na coś ostrzejszego, łyżeczka pikantnego sosu doda kompozycji wyrazistości. Łagodniejszy sos mieszany będzie świetną propozycją dla najmłodszych miłośników kebabów – jeżeli szykujesz przekąskę dla dzieci, delikatniejsze sosy będą najlepszym rozwiązaniem.

Redakcja by — 23 sierpnia, 2022 in Poradniki 1
Co jeść na zatwardzenie?

Problemy z wypróżnianiem się mogą mieć kilka przyczyn, jednakże najczęściej są one wynikiem złej diety. Jeżeli jest ona uboga w składniki ułatwiające pracę jelit, wówczas może dojść do zaburzeń wypróżniania. Dieta na zaparcia obejmuje głównie produkty bogate w błonnik, jak i zwiększenie podaży wypijanych płynów. O zaparciach można mówić w przypadku oddawania stolca rzadziej aniżeli 3 razy w tygodniu czy też w syuacji

O zaparciach stolca mówimy wtedy, gdy jest on oddawany rzadziej niż 3 razy w tygodniu bądź gdy nagle obserwujemy zmianę jego konsystencji (staje się on twardy i zbity), co powoduje trudności z jego wypróżnieniem. Ta z pozoru błaha dolegliwość to problem ogromnej części naszej populacji, wiążący się z szeregiem poważnych następstw, gdy pozostaje bez leczenia. Z większością przypadków zaparć można jednak sobie poradzić, stosując odpowiednią dietę. Co jeść przy zatwardzeniu? Jak powinna wyglądać dieta przy zaparciach? Jakie produkty, warzywa i owoce wybierać, gdy nie możemy się wypróżnić, a jakich najlepiej unikać? 

Czym są zaparcia i kogo mogą dotyczyć?

co jeść przy zaparciach

Zaparcia to problem znacznej części naszej populacji. Szacuje się, że w krajach wysoko rozwiniętych, cierpi na nie nawet 23% osób zdrowych. Uciążliwa sytuacja wynika głównie z prowadzenia nieprawidłowej, wysoko przetworzonej diety, pozbawionej m.in. błonnika pokarmowego, który reguluje pracę naszych jelit.

Omawiana dolegliwość spotykana jest nawet u malutkich oraz nieco starszych dzieci (głównie w okresie przedszkolnym). Czynnik psychologiczny, związany z obawą malucha przed bólem występującym podczas wypróżniania, dodatkowo potęguje problem. Przyczynami zaparć w tej grupie wiekowej, podobnie jak u osób dorosłych, są też zazwyczaj nieprawidłowa dieta oraz brak aktywności fizycznej. Zbliżonym tematem są także zaparcia w ciąży. Zmiany zachodzące w tym okresie mogą powodować problemy z perystaltyką jelit, manifestujące się właśnie przejściowym zatwardzeniem. 

Zaparcia to także dolegliwość często spotykana u chorych leczonych farmakologicznie, np. chorych onkologicznych. Szacuje się, że w tej grupie zaparcia mogą dotyczyć nawet 40% pacjentów. Problemy z defekacją (oddawaniem stolca) wynikają u nich m.in. z powodu obecności guza nowotworowego w przewodzie pokarmowym. Inną z przyczyn jest stosowanie leków przeciwwymiotnych podczas chemioterapii (np. aprepitant, setrony), ale najczęściej wywołują je leki opioidowe (czyli przeciwbólowe; takie jak morfina, fentanyl, oksykodon czy kodeina). W tej grupie chorych zaparcia będą dotyczyły ok. 60-80% z nich. Dodatkowym problemem jest brak aktywności fizycznej. Chory onkologiczny często nie ma ochoty na żaden ruch ani siły by wstać z łóżka, co znowu potęguje problem. 

Podczas wywiadu zbieranego od pacjenta celem określenia dokładnego obrazu problemu oraz jego przyczyn lekarz prawdopodobnie zapyta o: częstość wypróżnień, konsystencję i zabarwienie stolca, objawy i choroby współtowarzyszące, wszystkie aktualnie przyjmowane leki (w tym również suplementy diety), stosowaną dietę (w tym koniecznie o ilości i rodzaje płynów). 

Nieleczone zaparcia stolca mogą prowadzić do powstania poważnych, licznych powikłań m.in: 

  • wystąpienia lub nasilenia bólów brzucha,
  • utraty apetytu,
  • zaburzeń wchłaniania leków doustnych,
  • niedrożności, a nawet perforacji jelita. 

Błonnik

Włókno roślinne, czyli inaczej błonnik, xxx. Przywraca prawidłowy rytm wypróżnień, dlatego osobom zmagającym się z zaparciami zaleca się spożywanie produktów bogatych w tę substancję.

Błonnik w naturalnej formie występuje w roślinach i mięsie. Na rynku dostępne są także suplementy diety, w których występuje błonnik funkcjonalny, to znaczy wyizolowany z produktów roślinnych lub zwierzęcych. Taki xxx jest szczególnie xxx, które mają problem z komponowaniem dietę bogatoresztkową. Jednakże przyjmując błonnik w postaci suplementów diety należy zadbać o dostarczenie organizmowi odpowiedniej ilości wody! XXX stosowany przy leczeniu zaparć. Oprócz tego odpowiada za szereg różnych funkcji w ludzkim organizmie.

Wyróżnia się dwa typy błonnika: rozpuszczalny oraz nierozpuszczalny.

Błonnik nierozpuszczalny odpowiada za wiązanie cząsteczek wody w jelitach i oczyszcza je z toksyn, usprawnia perystaltykę, a także zwiększa wydzielanie soków trawiennych i pozbywa się nadmiaru kwasu solnego – głównego składnika soku żołądkowego.

Błonnik rozpuszczalny z kolei wpływa na rozluźnianie mas kałowych, ogranicza wchłanianie trójglicerydów, pomaga wiązać kwasy żółciowe i zwiększa wydalanie tłuszczów wraz z kałem.

Zgodnie z zaleceniami WHO dzienne zapotrzebowanie na włókno pokarmowe dla osoby dorosłej wynosi około 20-40 g. W Polsce dobowa średnia spożycia błonnika to 15 g, a więc mniej niż wskazana porcja. Taka dieta skutkuje niedoborem składników mineralnych w przewodzie pokarmowym i zaburza mikroflorę jelit. W ten sposób mamy gotowy przepis na zaparcia. Najskuteczniejszym XXX jest zbilansowana dieta. W pierwszej kolejności należy upewnić się, że dostarczamy organizmowi wszystkie ważne makroskładniki i mikroelementy.

Dieta na zaparcia

produkty na zaparcia

Odpowiednia dieta potrafi przywrócić częstotliwość wypróżnień do normy. A zatem co jeść, a czego unikać, żeby lepiej się wypróżniać? W walce z zaparciami kluczowe jest stosowanie diety bogatoresztkowej, to znaczy obfitującej w błonnik pokarmowy. Żywienie powinno skupiać się na jedzeniu nieprzetworzonym. Dieta przeciw zaparciom obejmuje głównie produkty z wysoką zawartością błonnika oraz te o niskim indeksie glikemicznym.

Podstawą są świeże warzywa i świeże owoce, najlepiej surowe. Najprościej zmieszać je ze sobą i wypić w formie smoothie. Liściaste, jak szpinak. Jednym z xxx źródeł błonnika jest egzotyczne awokado (ma go więcej niż popularne śliwki). Drogocennym źródłem błonnika i wielu innych witamin są też ziemniaki gotowane lub pieczone w mundurkach. Jeśli decydujesz się na warzywa gotowane, pamiętaj, by nie były rozgotowane – powinny mieć postać półtwardą.

XXX pełnoziarniste produkty zbożowe. To dlatego tak wielu sportowców zaczyna dzień od owsianki. Do kanapek wykorzystuj pieczywo razowe i pieczywo chrupkie. Jeżeli lubisz słodkie śniadania, możesz jeść płatki owsiane, otręby pszenne i płatki zbożowe. Makarony pszenne zastąp pełnoziarnistymi, z dodatkiem roślin strączkowych, np. grochu czy ciecierzycy.

Dobrym pomysłem będzie jedzenie bakalii – morele, rodzynki, daktyle i orzechy to prawdziwa bomba witaminowa. Posiadają mnóstwo cennych składników, a błonnik jest tylko jednym z nich.

Z kolei grube kasze, np. kasza gryczana, kasza jęczmienna i kasza jaglana będą zdecydowaniem lepszym wyborem od kasz drobnoziarnistych typu kuskus lub manna.

XXX rośliny strączkowe – nasiona roślin strączkowych, czyli soczewica, ciecierzyca i różne gatunki fasoli są świetnym źródłem błonnika, a przy tym zawierają sporą ilość białka.

XXX słonecznik, pestki dyni, siemię lniane, nasiona szałwi hiszpańskiej, zwane popularnie chia – wszystkie te produkty XXX błonnika. Dodawane w małych ilościach do sałatek czy owsianek czy kremów warzywnych XXX.

Trzeba regularnie spożywać fermentowane produkty mleczne, takie jak jogurt naturalny, kefir czy maślanki. Zawarte w nich bakterie kwasu mlekowego pozytywnie wpływają na perystaltykę jelit, dzięki czemu kał sprawniej przechodzi przez układ pokarmowy. Wspomniane bakterie znajdują się też w kiszonkach oraz paście miso.

Ponadto lepiej postawić na chude mięso, zwłaszcza drobiowe, chude wędliny i mniej tłuste gatunki ryb (tuńczyk, mintaj, szczupak, dorsz, sandacz, flądra, morszczuk).

Należy jednak zachować ostrożność przy wprowadzaniu diety wysokobłonnikowej. Nagłe zwiększenie spożycia błonnika może spowodować efekt odwrotny do zamierzonego. U osób nieprzyzwyczajonych do tego typu diety mogą wystąpić wzdęcia, problemy z wypróżnieniem lub biegunka. Produkty bogate błonnik lepiej wprowadzać więc stopniowo i nie ograniczać się do jednego składnika, lecz dbać zachowanie różnorodności w posiłkach. Sprawdź nasze zupy dietetyczne.

Woda

Odpowiedni poziom nawodnienia wpływa na prawidłową pracę całego organizmu, w tym jelit. Woda jest niezbędna dla działania błonnika, ze względu na jego właściwości higroskopijne. Przyjmuje się, że prawidłowa ilość to około 2 litrów dziennie lub jedna szklanka na każde 8 kg masy ciała. Latem spokojnie można wypijać nawet o litr płynów więcej, ponieważ organizm obficie się poci i traci wodę.

ile litrów wody powinno się pić dziennie kalkulator

Czego nie wolno jeść przy zaparciach?

czego nie jeść przy zaparciach

Skłonnościom do zaparć sprzyja zła dieta. XXX muszą bezwzględnie ograniczyć spożywanie potraw smażonych na głębokim tłuszczu. Chodzi przede wszystkim o jedzenie typu fast food, tłuste mięso, nabiał oraz białe pieczywo, czyli pszenne bułki i chleby. Podobnie szkodliwe są biały ryż, kasza manna, produkty zawierające kakao. Dyskomfort mogą sprawiać również słodycze zawierające duże ilości mąki albo napoje gazowane słodzone cukrem. Niewskazane są także niektóre owoce, jak na przykład banan, jabłko, pigwa.

Produkty przeciwwskazane przy zaparciach – czego unikać przy zaparciach: 

  • białe pieczywo,
  • biały ryż, zwłaszcza rozgotowany, 
  • biały makaron, 
  • kluski, pierogi i inne dania mączne, 
  • gotowane jabłka, 
  • gotowana marchewka, 
  • galaretka mięsna (żelatyna ma działanie zapierające), 
  • słodycze, desery, ciasta.

Czy chleb graham jest zdrowy

Domowe sposoby na zaparcia

W przypadku zaparć przewlekłych warto udać się do lekarza. Okazjonalne problemy z wypróżnianiem można za to leczyć doraźnie. Niektórzy w takiej sytuacji od razu udają się do apteki po czopki lub środki przeczyszczające. Są to jednak inwazyjne metody, najczęściej wywołujące biegunkę. Stosowanie ich na dłuższą metę może przyczynić się do problemów z jelitami, dlatego zamiast sięgać po ryzykowne praktyki, lepiej postawić na naturalne sposoby,

Suszone owoce

Jednym z najbardziej sprawdzonych metod przy tej dolegliwości są owoce suszone. Zjedzenie kilku sztuk przynosi pozytywny efekt zazwyczaj już w przeciągu godziny. Można również przygotować z nich soki owocowe domowej roboty oraz kompoty. Takie owoce znacznie tracą na objętości i można zjeść ich więcej. Tym samym zwiększa się w nich stężenie błonnika. Największą skuteczność przeciw zaparciom wykazują:

  • suszone śliwki
  • gruszki
  • jabłka
  • kiwi
  • figi
  • cytrusy

Siemię lniane

O tym, że nasiona lnu są naturalnym prebiotykiem wiedziały już nasze babcie i prababci. Warto iść za ich radą i wykorzystać wypróbowany sposób na kisiel z siemienia lnianego. Wystarczy zalać dwie łyżki ziaren szklanką wrzątku i odstawić do czasu, aż napar stanie się kleisty – na mniej więcej 10 minut. Tak sporządzony wywar należy powoli popijać. Najlepiej przyrządzać go rano, aby stopniowo pobudzić przewód pokarmowy.

siemię lniane korzyści

Czarna kawa

Wypicie mocnej, czarnej kawy u wielu osób już po chwili wywołuje uczucie parcia na stolec. Dzieje się tak z powodu zawartych w niej związków, pobudzających aktywność okrężnicy. Profilaktycznie wypijana filiżanka kawy dziennie trwale przyspiesza perystaltykę jelit. Jednocześnie warto pamiętać, że mocne kawy i herbaty mogą działać odwrotnie – przyczyniać się do zaparć. Dlatego na każdą filiżankę tych napojów warto wypić dodatkową szklankę wody. Ta metoda najlepiej zadziała na osoby, które na co dzień stronią od ziarnistego napoju.

Ruch

Praca jelit bywa również zależna od poziomu aktywności fizycznej. Siedzący tryb życia sprzyja długotrwałym posiedzeniom w toalecie. Niezwykle pomocne w pozbyciu się dolegliwości ze strony przewodu pokarmowego będzie ruch. Szczególnie pomocne mogą okazać się ćwiczenia na brzuch. W przypadku dużego dyskomfortu warto przynajmniej wykonać głęboki masaż, pobudzający jelita do pracy.

Redakcja by — 9 sierpnia, 2022 in Zdrowie 0
Co to jest syrop glukozowo fruktozowy?

Na liście składników wielu artykułów spożywczych znajdziemy obecność syropu glukozowo-fruktozowego. Jest on bardzo często stosowanym zamiennikiem białego cukru, używanym w przemyśle spożywczym.

Jego szkodliwy wpływ na ludzki organizm znany jest nie od dziś. Zawierają go między innymi napoje słodkie, syropy, słodycze, dżemy, czy jogurty. Co warto wiedzieć o syropie glukozowo-fruktozowym i czemu należy go unikać w codziennej diecie?

Czym jest syrop glukozowo-fruktozowy?

Syrop glukozowo-fruktozowy, nazywany jest też wysokofruktozowym syropem kukurydzianym, to zamiennik cukru, którego używa się w produkcji żywności. Został on wynaleziony w Stanach Zjednoczonych w latach 50. XX wieku, natomiast dopiero w latach 70 zaczął być produkowany na masową skalę.

Stał się on dosyć szybko niezwykle popularny. W przemyśle spożywczym chętnie po niego sięgano, gdyż był on tańszą alternatywą dla cukru. Produkt ten w postaci płynnej pozwalał na sprawniejszy transport, a ponadto łączy się i miesza bez problemu z innymi substancjami.

Sprawdź również:

Wysokofruktozowy syrop kukurydziany ma niską lepkość, nie ulega procesowi krystalizacji oraz przeciwdziała wysychaniu produktów, w których się znajduje. Ta substancja słodząca jest też odporna na działanie drobnoustrojów, jak i przeciwdziała ich rozwojowi. Jest też odporna na niską temperaturę i nie zamarza. Jest to jednak jeden z najbardziej szkodliwych zamienników cukru dla ludzkiego zdrowia.

Jak powstaje syrop glukozowo-fruktozowy?

Syrop glukozowo-fruktozowy powstaje przede wszystkim ze skrobi ziemniaczanej, jednak czasem produkuje się go też z pszenicy. Jest on tworzony w procesie hydrolizy enzymatycznej albo kwasowej skrobi. Na początku w tym procesie produkowany jest wysokoglukozowy, po czym produkt wysokofruktozowy uzyskuje się przez przekształcenie glukozy do fruktozy. W tym procesie dochodzi też do jego oczyszczenie i zagęszczenia poprzez odparowanie wody, dzięki czemu otrzymuje się konsystencje syropu.

Uzyskany w efekcie słodzik to właśnie syrop glukozowo-fruktozowy, który pojawia się też pod innymi nazwami takimi jak: izoglukoza, syrop wysokofruktozowy lub wysokofruktozowy syrop kukurydziany- HFCS, czyli high fructose corn syrup.

Wykorzystany proces przetwórstwa umożliwia na pozyskanie gęstego, bezbarwnego lub słomkowego syropu, o wyjątkowo dobrych właściwościach przemysłowych. Dla producentów ważna jest zwłaszcza niska cena tej substancji, ale też to, że syrop ten nie wysycha i nie krystalizuje się.

Właśnie dlatego, pewne produkty, mogą na dłużej zachować swoją strukturę. Dystrybucję oraz zastosowanie ułatwia też jego lejąca się konsystencją. Ta substancja słodząca dobrze wiąże, skleja, wypełnia i podkreśla walory smakowe produktów.

Syrop wysokofruktozowy- w jakich produktach jest obecny?

co to jest syrop glukozowo fruktozowy

Znajdziemy syrop glukozowo fruktozowy zwłaszcza w różnej maści słodyczach, kolorowych napojach, jak i jogurtach. Jest on też składnikiem napojów alkoholowych, takich jak piwo. Ważne jest więc to, aby przed kupnem danego artykułu zawsze czytać jego etykietę. Syrop glukozowo fruktozowy występuje w:

  • Dżemach, owocach kandyzowanych i wsadach owocowych- obok takich składników jak owoce, substancja żelująca, cukier i regulator kwasowości, często pojawia się też syrop wysokofruktozowy,
  • Piwach, likierach, kolorowych alkoholach- tą substancje słodzącą można też spotkać w smakowych piwach, jak i innych napojach alkoholowych o wyraźnym smaku (np. tequili),
  • Gotowych sosach i dipach- na przykład w popularnych sosach do mięs typu barbecue,
  • Słodyczach, lodach, ciastach- w takich produktach występuje często syrop glukozowy, syrop glukozowo fruktozowy, cukier z trzciny cukrowej, czy też innego typu słodziki,
  • Jogurtach, serkach, deserach mlecznych- uważać trzeba też na wszelkiej maści jogurty, które mogą wydawać się zdrowe, jednak oprócz częstego składnika w nich jakim jest cukier rafinowany, pojawia się też syrop glukozowo fruktozowy,
  • Kolorowych napojach- substancja słodząca występuje zarówno w tych gazowanych, jak i niegazowanych.

Wpływ syropu glukozowo fruktozowego na zdrowie człowieka

Obie substancje, czyli glukozo oraz fruktoza występują naturalne w żywności nieprzetworzonej. Glukoza dostarcza organizmowi energii, jest łatwo metabolizowana w ciele i przechowywana w postaci glikogenu w mięśniach oraz wątrobie.

Fruktoza to monosacharyd, który poprzez przemiany metaboliczne odbywające się w wątrobie jest przekształcany do glukozy. Nadmiar glukozy ulega transformacji do cząsteczek tłuszczu, a więc trójglicerydów, które są odkładane w formie tkanki tłuszczowej.

Warto przeczytać:

Nadmierne spożycie fruktozy może więc doprowadzać do nadwagi i otyłości. Syrop ten okazuje się niebezpieczny zwłaszcza dla młodych osób, które często sięgają po słodycze i kolorowe napoje.

U osób dorosłych nadmierne spożycie syropu wysokofruktozowego może prowadzić do wystąpienia niealkoholowego stłuszczenia wątroby. Przez wzrost stężenie kwasu moczowego, może natomiast powstać dna moczanowa.

Skutki spożywania sporych ilości produktów z tą substancją słodzącą to:

  • wzrost stężenia kwasu moczowego, prowadzącego do rozwinięcia się dny moczanowej,
  • powstanie zaburzeń gospodarki lipidowej,
  • nadciśnienie tętnicze,
  • insulinooporność,
  • cukrzyca typu 2,
  • nadwaga i otyłość,
  • zwiększone ryzyko chorób układu sercowo naczyniowego,
  • kamica nerkowa,
  • próchnica,
  • tworzenie się reaktywnych form tlenu,
  • niealkoholowe stłuszczenie wątroby,
  • zaburzenia ośrodka głodu i sytości.

Czy syrop glukozowo-fruktozowy jest szkodliwy? 

syrop glukozowo fruktozowy co to

Naukowcy do tej pory przeprowadzają badania dotyczące szkodliwości tego zamiennika cukru, który jest obecny w wielu produktach spożywczych. Jak wiadomo, nadmiar węglowodanów prostych w diecie ma zawsze negatywny wpływ na organizm i bez znaczenia jest w tym wypadu ich źródło pochodzenia.

Dla człowieka największym zagrożeniem jest przede wszystkim spożycie artykułów wysokoprzetworzonych, czyli tych bogatych w puste kalorie. Właśnie w nich dominuje roztwór glukozy i fruktozy. Sporadyczne spożycie produktów z syropem wysokofruktozowym oczywiście nie będzie stanowiło aż tak dużego zagrożenia dla zdrowia organizmu.

Substancja ta zaliczana jest do grupy dodatków do żywności o statusie GRAS, a więc jest ona uznawana za bezpieczną i nie ma żadnych wskazań dotyczących jej ograniczeń spożycia. Nie należy jednak zbyt często sięgać po produkty wysoko przetworzone, gdyż mogą one prowadzić do zaburzeń metabolicznych.

Syrop glukozowo fruktozowy a cukier

Syrop glukozowo fruktozowy jest często substancją dodawaną zamiast cukru albo też wraz z nim, jako dodatkowa substancja poprawiająca smak danego produktu. Współcześnie trwają w dalszym ciągu badania tam tym syropem, a naukowcy chcą sprawdzić, czy też on większym złem od cukru, czy może odwrotnie.

Jak na razie wiadomo, wiele zależy od procentowego udziału fruktozy w produkcji syropy. Wszystkie te zawierające jej 55 procent, są gorsze od białego cukru.

Warto pamiętać, iż spożycie jednej porcji produktu (do 300 g) słodzonego syropem glukozowo-fruktozowym jest równoznaczne z dostarczeniem organizmowi maksymalnej możliwej dawki cukrów prostych w diecie na dobę. Producenci słodzików zajmują się też wytwarzaniem izoglukozy z 90-procentową zawartością fruktozy.

Niestety na etykietach nie ma informacji dotyczących rodzaju wykorzystanego syropu, a więc nie można go rozpoznać. Cukier i syrop glukozowo fruktozowy nie różnią się zbytnio, jeśli chodzi o ich szkodliwość. W sprzedaży dostać można wiele zdrowszych zamienników cukru, które nie mają tak niekorzystnego działania na organizm. Jest to między innymi:

  • ksylitol,
  • erytrytol,
  • stewia,
  • maltitol.

Niektóre sklepowe produkty są też słodzone syropem daktylowym, miodem czy też cukrem brązowym.

Syrop glukozowo-fruktozowy – jak pozbyć się go z diety?

Najważniejsze jest to, aby przed zakupem danych produktów spożywczych, zawsze czytać ich etykiety. Chcąc wyeliminować ten słodzik ze swojego codziennego menu, nie należy sięgać zwłaszcza po sklepowe słodycze oraz kolorowe napoje.

Im mniej przetworzone produkty będziemy wybierać, tym lepiej. Dobrze jest kupować tylko naturalne jogurty, do których można dodać w miarę potrzeby świeże owoce. Niepolecane są też soki owocowe, napoje gazowane, czy też smakowe piwa.

Redakcja by — 9 sierpnia, 2022 in Odchudzanie 0
Pieczarki wartości odżywcze i zdrowotne

Pieczarki to cudowne grzyby, które są często wykorzystywane w kuchni mieszkańców polski, jak i wielu krajów Europejskich. To uniwersalne grzyby, które można wykorzystać do różnorodnych potraw. Ze względu na właściwości zdrowotne pieczarek, warto po nie sięgać, chociażby raz w tygodniu. To doskonały dodatek, który można poddawać smażeniu, grillowaniu, duszeniu, pieczeniu czy gotowaniu. Pieczarki da się też marynować i konserwować. Jakie są właściwości zdrowotne pieczarki i dlaczego warto po nie sięgać?

Charakterystyka pieczarki

Pieczarki to najczęściej uprawiane grzyby w Europie, które są spożywane na całym świecie. W sklepach spotkać można przede wszystkim pieczarki białe, które są gładkie i mają kolor kości słoniowej. Ich rozmiar może osiągnąć do 10 cm średnicy. To łagodne w smaku grzyby, które można łączyć z innymi odmianami, takimi jak pieczarki portobello czy pieczarki brązowe. Uprawą pieczarek jako piersi zajęli się Francuzi, a miało to miejsce aż 300 lat temu. Kiedyś były one drogie, a więc stanowiły symbol luksusu. Dosyć szybko zostały jednak spopularyzowane, z uwagi na łatwość w hodowli. Grzyby te nie są wymagające. Największe ich produkcje znajdują się we Francji, Holandii, a także w Polsce.

Rodzaje pieczarek

pieczarki składniki odżywcze

Pieczarka biała

Najczęściej używana w kuchni i dostępna w różnych rozmiarach. W sprzedaży znajdują się niewielkie pieczarki idealne do sałatek, jak i duże, polecane na grilla. Co ważne, można je spożywać na surowo. Żeby nie ściemniały, należy je skropić sokiem z cytryny. Pieczarka dwuzarodnikowa ma świetne wartości odżywcze. Spożywanie pieczarek dostarcza organizmowi wielu witamin i błonnika pokarmowego. Właściwości pieczarek są niedocenione, jednak trzeba pamiętać, że niosą one wiele korzyści dla zdrowia człowieka.

Pieczarka portobello

Jej cechą charakterystyczną jest duży, płaski kapelusz o średnicy ok. 10 cm. Są one polecane zwłaszcza do faszerowania, wegańskich kotletów czy grillowania.

Pieczarki brązowe

Cechuje je silny aromat i ciemny kolor. Można po nie sięgać zwłaszcza w celu przygotowania sosu do mięs czy makaronów. Znajdują zastosowanie zwłaszcza w przypadku potraw o wyrazistym smaku. Działają antystresowo i wzmacniająco.

wartości odżywcze pieczarek brązowych

Składniki odżywcze pieczarek

Regularne spożywanie pieczarek niesie ze sobą wiele zalet. Grzyby te zaliczane są d żywności funkcjonalnej, z uwagi właśnie na właściwości zdrowotne. Zapewniają one organizmowi pełnowartościowego białka, jak i łatwo przyswajalne węglowodany. Oprócz tego, znajdują się w nich takie składniki, jak:

  • wielonienasycone kwasy tłuszczowe,
  • potas,
  • miedź,
  • kwas foliowy,
  • selen,
  • błonnik,
  • witamina d,
  • witamina b,
  • witamina e,
  • witamina a.

Pieczarki wartości odżywcze i lecznicze

Witaminy

Tak jak większość grzybów, pieczarki składają się przede wszystkim z wody. Z tego względu świeże grzyby mają niską kaloryczność, która wynosi 22 kalorie w 100 g pieczarek. Białe pieczarki są świetnym źródłem większości witamin z grupy B (B2, B5), a także stanowią bogactwo witaminy B1, B6 i kwasu foliowego. Ponadto pieczarki dostarczają również witaminę D, witaminę C i B12. Witamina B12 jest istotna dla prawidłowego działania narządu wzroku, jak i bierze udział wraz z witaminą A w działaniu błon śluzowych, śluzówki przewodu pokarmowego, dróg oddechowych, nabłonka naczyń krwionośnych oraz skóry. Jest też ważna dla działania układu nerwowego oraz bierze udział w przemianach białka i tłuszczów.

Witamina B3 odgrywa rolę w syntezie i rozkładzie węglowodanów, białek i tłuszczów w przemianach metabolicznych, które służą do uwalniania energii. Współuczestniczy też w produkcji czerwonych krwinek krwi, powstrzymuje toksyczne działanie związków chemicznych i leków, jak i reguluje poziom cholesterolu we krwi. Witamina B5 jest natomiast potrzebna do prawidłowego metabolizmu węglowodanów, tłuszczów i białek, jak i do syntezy pewnych hormonów. Przyspiesza też gojenie się ran i to od niej zależy prawidłowy mechanizm uwalniania energii. Witamina ta usprawnia również układ sercowo-naczyniowy, układ pokarmowy i układ nerwowy, jak i przeciwdziała zmęczeniu.

Sprawdź także:

Minerały

Jedzenie pieczarek działa korzystnie na zdrowie człowieka również dlatego, iż jest w nich wiele cennych minerałów. Poprzez spożycie 100 g pieczarek można zaspokoić dzienne zapotrzebowanie na miedź w wysokości 35 procent. Miedź to ważny pierwiastek, biorący udział w transportowaniu tlenu do wszystkich komórek organizmu. To mikroelement obecny w centrach aktywnych wielu enzymów. Minerał ten wchodzi też w skład dysmutazy ponadtlenkowej, enzymu o właściwościach przeciwutleniających, który ochrania błony komórkowe przed szkodliwym wpływem wolnych rodników. Miedź przyczynia się też do tworzenia tkanki łącznej.

Spożycie pieczarek dostarcza też organizmowi innych ważnych dla niego składników mineralnych jak selen, fosfor, potas i cynk. Zadaniem selenu jest tworzenie silnego antyutleniacza, czyli peroksydazy glutationowej. Enzym ten ochrania czerwone krwinki oraz błony komórkowe przed niszczycielskim działaniem wolnych rodników, jak i zmniejsza ilość szkodliwych związków, które przyczyniają się to rozwoju reumatoidalnego zapalenia stawów. Selen jest też niezbędnym minerałem dla prawidłowego działania tarczycy oraz układu odpornościowego.

Inne substancje

W pieczarkach obecny jest też beta glukan, a więc substancja odznaczająca się silną aktywnością biologiczną. Beta glukan przyczynia się do obniżenia zawartości złego cholesterolu we krwi, a także wspiera normalizowanie poziomu glukozy we krwi. Jego działanie pomaga więc w zapobieganiu rozwoju cukrzycy typu 2, jak i zmniejsza ryzyko pojawienia się choroby wieńcowej. Substancja ta obniża ciśnienie krwi, a więc wspiera osoby z nadciśnieniem tętniczym. Ma też właściwości antynowotworowe. Grzyby te są też bogactwem polifenoli i sprzężonego kwasu linolowego (CLA).

Co warto jeszcze wiedzieć o pieczarkach?

  • pieczarki powinny być przechowywane w lodówce w temperaturze 1-4 stopni C, najlepiej w papierze. Wszelkie plastikowe i foliowe opakowania przyczyniają się do szybszego psucia grzybów. Mycie grzybów przed przechowywaniem sprzyja rozwojowi pleśni. Grzyby te można suszyć oraz mrozić. W lodówce powinny być przechowywane od 4 do 6 dni (odmiana portobello),
  • pieczarki są produkowane na szeroką skalę, ale można je też skutecznie hodować w przydomowym ogródki, jak i w domu,
  • w całej Europie spożywa się łącznie nawet powyżej 1 mln ton pieczarek,
  • nawet 1/3 europejskich pieczarek eksportowane jest z Polski, a ich uprawą zajmują się także Holendrzy i Francuzi.

W jaki sposób spożywać pieczarki?

wartość odżywcza pieczarek

Jeśli grzyby te nie są zbytnio zabrudzone, wówczas nie trzeba ich wcale obierać. Należy je tylko opłukać pod bieżącą wodą na sitku, po czym wysuszyć na papierowym ręczniku. Nie wolno zostawiać świeżych grzybów w wodzie, gdyż ją wchłoną. Spowoduje to utracenie walorów smakowych, jak i zmianę ich konsystencji. W przypadku dużych zabrudzeń, pieczarki można obrać ze skórki, a końcówkę trzonka odkroić. Świeże pieczarki należy zużyć dosyć szybko, gdyż po kilku dniach w lodówce tracą swój dobry smak. Najlepiej więc przygotować je od razu po zakupie, czy też poddać działaniu temperatury, co wydłuży ich przydatność do spożycia.

Grzyby te można dusić, smażyć, piec, grillować. Warto jedna pamiętać, że poddanie ich działaniu wysokiej temperatury doprowadzi do utracenia wielu cennych dla zdrowia minerałów i witamin.

Jakie zastosowanie w kuchni mają te grzyby?

Grzyby te dostępne są przez cały rok i można je znaleźć w prawie każdym sklepie spożywczym. Są to produkty o wszechstronnym zastosowaniu w kuchni. Można je dodawać do:

  • sosów,
  • sałatek,
  • omletów,
  • jajecznic,
  • pizzy,
  • makaronów,
  • mięs,
  • pasztetów.

Nadają się też doskonale do faszerowania. Za ich pomocą można stworzyć pyszną przystawkę, sałatkę, zupę, czy też danie główne. Grzyby te są polecane osobom na diecie wegańskiej czy wegetariańskiej. Z uwagi na wysoką zawartość białka, są w stanie świetnie zastąpić mięso.

Pieczarki to niskokaloryczne grzyby, po które warto sięgać jak najczęściej. Obniżają poziom LDL cholesterolu oraz glukozy we krwi. Usprawniają pracę jelit, a ponadto mają właściwości przeciwnowotworowe. Oprócz tego charakteryzują się wysoką zawartością białka. Można je używać do prawie każdego rodzaju dań. Poza doskonałym smakiem są one w stanie przynieść wiele korzyści dla ludzkiego zdrowia.

Redakcja by — 9 sierpnia, 2022 in Zdrowe odżywianie 0
Ile kroków dziennie, żeby schudnąć?

Ile kroków dziennie trzeba zrobić, żeby schudnąć? Całkiem sporo! To prosta matematyka: jeśli chce się przejść na dietę i schudnąć, to trzeba spalić więcej kalorii, niż spożywasz. Proces spalania tkanki tłuszczowej nie jest równomierny – dlatego odpowiednio stosowaną dietę należy uzupełniać o regularny ruch.

Postaw na regularną aktywność fizyczną!

Dobrym pomysłem może być wprowadzenie do codziennego dnia dodatkowej aktywności fizycznej. Zmniejsza ona ryzyko chorób układu krążenia, które w dzisiejszych czasach są niemal chorobą cywilizacyjną.

Deficyt kaloryczny nie wystarczy

Jednak nie jest to takie proste. Aby program odchudzania zakończył się sukcesem i abyś zachował swoją wagę docelową, trzeba stworzyć program ćwiczeń, który utrzymaj metabolizm w ryzach. Jeśli metabolizm pracuje wydajnie i spala więcej kalorii, niż można skonsumować, to jedynym sposobem na utratę wagi jest jedzenie mniej lub zwiększenie aktywności

Ile należy dziennie zrobić kroków, żeby schudnąć?

ile kroków dziennie robić żeby schudnąć

Jeśli zbadamy liczbę kroków potrzebnych dziennie do utraty wagi, musimy rozważyć, ile kalorii jest spalanych przez chodzenie i ile wystarczy do codziennej utraty wagi. Przeciętna osoba spala około 100 kalorii na 1,5 km chodzenia w umiarkowanym tempie.

Jeśli osoba chodzi w tym tempie przez 1 godzinę dziennie (około 8 km), będzie spalać około 500 kalorii dziennie. To wystarczyłoby dla większości ludzi, aby osiągnąć swoją wagę docelową w ciągu około sześciu miesięcy – pod warunkiem, jeśli utrzymują swoją idealną dietę, jedzą dobrze i obserwują swoje zdrowie.

Sprawdź również:

Ile dokładnie robić kroków dziennie?

Istnieją różne formuły, które obliczają liczbę kroków, których potrzebuje dana osoba, aby schudnąć, ale wszystkie mają jedną wspólną cechę – potrzebne będzie dużo więcej kroków, niż prawdopodobnie występuje teraz.

Szacuje się, że ktoś ważący 70 kilogramów powinien dążyć do 7,500 kroków dziennie. Dla kogoś, kto waży 90 kg, jest to 10 000 kroków.

Czy 10 tysięcy kroków dziennie to mit?

I tak i nie. Trudno udzielić jednoznacznej odpowiedzi. Tak, ponieważ, jak wspomniano powyżej, 10 000 kroków dziennie pomoże spalić nadmiar kalorii osobie ważącej ok. 90 kg, a osobie o wadze ok. 75 kg wystarczy 7500 kroków. Jednak nie jest tak, że podane 10 000 kroków zaszkodzi osobom lżejszym.

Chodzenie z pewnością wyjdzie każdemu na zdrowie, jednak nie warto przywiązywać się do dokładnych ilości kroków. Zdrowe osoby na pewno skorzystają na takiej zmianie stylu życia.

Jak powinno przebiegać liczenie kroków?

Można skorzystać z gadżetów liczących kroki, jednak dobrym rozwiązaniem może być także aplikacja w telefonie. Te gadżety liczą kroki za pomocą akcelerometru – rozpoznaje on ruch i przelicza go na kroki. Robi to na podstawie ruchów nadgarstka. W tej sytuacji skorzystanie z aplikacji do liczenia będzie dokładniejszym rozwiązaniem.

Za pomocą krokomierzy lub aplikacji łatwo sprawdzi się swoje dzienne statystyki i zauważy pewne prawidłowości. Zadbaj o stan zdrowia, samopoczucie i relaks, chodząc na codzienne spacery.

Ile kroków dziennie powinniśmy robić?

ile kroków dziennie aby schudnąć

W rzeczywistości, jeśli nie jest to jeszcze oczywiste, chodzenie jest jedynym sposobem, aby uzyskać wystarczająco dużo kroków w każdy dzień – rower i pływanie może również liczyć się jako zbliżona aktywność.

Jednak nawet jogging nie daje tylu kroków, co chodzenie w umiarkowanym tempie – czas spędzony na bieganiu (które jest znacznie mniej efektywne niż chodzenie) zwykle nie jest tego wart, jeśli próbuje się pilnować spożycia kalorii lub spalić tłuszcz.

Co jednak powinniśmy robić, jeśli nie mamy wiele czasu na dbanie o zdrowie?

Jeśli nie można lub nie chce się tyle chodzić, to istnieją dwa wyjścia: albo znaleźć sposób, by te spacery były bardziej interesujące (np. słuchanie muzyki lub zabranie ze sobą psa), albo spróbować dodać do swojego dnia jakąś inną aktywność, która pozwoli zrobić więcej kroków.

Ostatecznie, jeśli chce się schudnąć, dodanie większej ilości kroków jest doskonałym sposobem, aby to zrobić – nawet jeśli masz już wystarczająco dużo ćwiczeń i jesz tak zdrowo, jak to możliwe. Kalorie spalane są podczas chodzenia i każdego rodzaju aktywności.

Ile kroków dziennie robić, aby schudnąć? Czy musi to być 10 000 tysięcy kroków?

W niekończącej się walce o utratę wagi, większość ludzi skupia się na diecie i ćwiczeniach. Prawda jest taka, że zdrowa dieta i regularne ćwiczenia są ważne dla zdrowia, ale nie są magicznymi czynnościami – są to tylko dwa kluczowe elementy układanki.

Aby schudnąć, osoba musi spalić więcej kalorii każdego dnia, niż jej ciało może przechowywać. W istocie ciało najpierw zużyje wszelkie dodatkowe węglowodany, które przechowuje jako glikogen, a następnie zacznie spalać tłuszcz jako paliwo.

Światowa organizacja zdrowia zaleca codzienny wysiłek fizyczny

Ludzkie ciało jest jednak bardzo elastyczne i ciągle próbuje znaleźć sposób na utrzymanie poziomu energii w zgodzie z ilością spożywanego jedzenia. Jeśli zbytnio zmniejszy się ilość spożywanych kalorii, ciało spowolni metabolizm, starając się zachować energię i zapobiec głodowaniu.

To wyjaśnia, dlaczego niektórzy ludzie mogą jeść to, co wydaje się niesamowicie niską ilością kalorii każdego dnia i nadal nie tracą wagi.

Ważne jest również, aby pamiętać, że tkanka mięśniowa spala ponad dwa razy więcej kalorii niż tkanka tłuszczowa podczas aktywności fizycznej – więc im więcej tkanki mięśniowej ma się na swojej klatce, tym łatwiej będzie zrzucić niechciane kilogramy. Mięśnie spalają tłuszcz; tłuszcz nie spala mięśni!

O czym należy pamiętać?

Robiąc ok. 10 tysięcy kroków, należy dbać o poprawną postawę ciała oraz dostosowanie tempa chodzenia do własnych sił. W ten sposób w ciągu godziny będziemy w stanie spalić nawet kilkaset kalorii! Co więcej, chodzenie sprzyja utrzymaniu deficytu kalorycznego, zmniejsza stres oraz ciśnienie krwi, a także poprawia funkcje intelektualne.

Pamiętajmy, aby zdrowy tryb życia nie stał się tylko chwilowym wyzwaniem!

Jak powinna przebiegać aktywność fizyczna, aby wpływała dobrze na samopoczucie?

Więc ile kroków trzeba zrobić, aby schudnąć? To częste pytanie, jednak nie ma jednej uniwersalnej odpowiedzi, ponieważ każdy jest inny.

Bez względu na to, jak często się to słyszy, robienie 10 tysięcy kroków dziennie nie oznacza, że w magiczny sposób się schudnie. Wielu ludzi zachwyciło się ideą, że jeśli tylko zrobią wystarczająco dużo kroków, będą szczupli i zdrowi. Jednak czy to naprawdę takie proste?

Czy warto robić 10 000 kroków dziennie?

ilość kroków dziennie

Jeśli uda się podjąć wystarczającą ilość aktywności fizycznej w ciągu dnia, to prawdopodobnie spali się więcej kalorii niż ktoś, kto siedzi cały dzień. Jednak każda osoba jest inna, a dla niektórych osób, np. cierpiących na artretyzm lub bóle stawów, samo wykonanie większej ilości kroków może być szkodliwe. Ogólne zalecenie, aby zrobić 10 tysięcy kroków dziennie, nie jest twardą i szybką regułą – a jeśli próbuje się zmusić się do zrobienia tylu kroków, kiedy jest to niewygodne lub bolesne, to może się to skończyć bardziej źle niż dobrze. Wszystko zależy od konkretnego przypadku.

Chodzenie dotlenia, pobudza i aktywizuje!

Ważniejsze od liczby kroków jest to, jaki ma się styl życia i jak dużo aktywności ma się w ogóle. Jeśli już wykonuje się jakąś formę regularnych ćwiczeń, to spróbuj dodać więcej aktywności w ciągu dnia. Jeśli nie, istnieje wiele sposobów na włączenie 20 minut aktywności do codziennej rutyny – wybierz się na krótki spacer, zamiast jeść lunch w restauracji lub wybieraj w pracy schody zamiast windy.

Decyzja dotycząca leczenia należy zawsze do Ciebie

Warto zaznaczyć, że chodzenie to chyba najzdrowsza moda ostatnich lat. Zdrowy człowiek korzysta regularnie ze spacerów, które mają zbawienny wpływ na kondycję.

Podkreślmy, że ta informacja nie zastępuje porady lekarskiej. Jeśli ktoś zmaga się z otyłością lub chorobami przewlekłymi, to warto skonsultować się z lekarzem. Nie ponosimy odpowiedzialności wynikającej ze stosowania informacji umieszczonych w tym artykule. 

Redakcja by — 6 sierpnia, 2022 in Sport 1
Czy cebula jest zdrowa?

Cebula jest jednym z najstarszych warzyw, hodowanych w przydomowych ogródkach od tysięcy lat. Jej ogólnie przyjęta nazwa botaniczna to czosnek cebula, a w medycynie ludowej od wieków doceniana jest za swoje właściwości lecznicze oraz regeneracyjne dla organizmu. Obecnie, przez część społeczeństwa stosującą naturalne metody leczenia wciąż wykorzystywana jest jako remedium na różne dolegliwości, a dodatkowo jej charakterystyczny smak sprawdza się podczas przygotowywania różnorodnych potraw. Czy cebula jest zdrowa? Jakie są rodzaje cebuli?

Rodzaje cebuli – najważniejsze informacje

Cebula jest warzywem, które zaczęto uprawiać już 5000 lat przed naszą erą, na terenach Starożytnych Chin. Starożytne ludy doceniały roślinę za jej walory smakowe, a także liczne właściwości zdrowotne, które wykorzystywano w celach leczniczych oraz profilaktycznych. Zgodnie z najnowszą wiedzą botaniczną, cebula zwyczajna należy do rodziny amarylkowatych roślin, do których zalicza się również czosnek, por, a także szczypiorek. Warzywo, ze względu na mocny, charakterystyczny smak uprawiana jest na całym świecie, a warunki klimatyczne nie stanowią przeszkody do jej hodowania we własnym ogródku.

Sprawdź również artykuł makaron ryżowy czy jest zdrowy.

Rodzaje cebuli – jaką cebulę wybrać?

cebula wartości odżywcze

Surowa cebula jest bardzo zdrowym, wartościowym warzywem. Obecnie, dostępnych jest wiele odmian cebuli, które różnicuje wybarwienie, kształt, a przede wszystkim smak. Najpopularniejszymi rodzajami cebuli są:

  • cebula cukrowa – to odmienna nazwa cebuli zwyczajnej, która wyróżnia się łagodnym, minimalnie słodkim smakiem, a także kruchym miąższem,
  • cebula czerwona – ma łagodny oraz słodki smak, co wynika z wysokiej zawartości cukrów prostych w jej miąższu i soku,
  • cebula żółta – to najpopularniejsza odmiana warzywa, która najczęściej wybierana jest do przygotowywania dań. Wyróżnia się mocnym smakiem, a także dużą ilością soku, który widoczny jest podczas krojenia cebuli,
  • cebula szalotka – zgodnie z wiedzą botaniczną to czosnek, niemniej jednak jej łagodny smak oraz charakterystyczny zapach, związany z wysoką zawartością olejków eterycznych sprawia, że używana jest jak cebula.

Czy cebula jest zdrowa? – składniki odżywcze warzywa

Właściwości lecznicze cebuli są ściśle związane z jej bogatym składem chemicznym. Szereg właściwości leczniczych warzywa jest udowodniony badaniami naukowymi, które potwierdzają wysoką zawartość witamin, minerałów, a także antyoksydantów i prozdrowotnych związków chemicznych w jej miąższu i soku. Sprawdź także:

W cebuli zwyczajnej, a także innych rodzajach cebuli można znaleźć cenne dla zdrowia składniki, do których należą:

  • związki siarki, które odpowiadają za zapach i smak cebuli, a także jej liczne właściwości przeciwnowotworowe i lecznicze,
  • cynk oraz magnez,
  • fluor, kwas foliowy,
  • wapń, krzem, żelazo, a także potas,
  • witaminy z grupy B,
  • witamina C, K, E, A,
  • błonnik pokarmowy,
  • antyoksydanty,
  • kwercetyna, czyli silny przeciwutleniacz.

Szereg właściwości zdrowotnych warzywa wynika przede wszystkim z wysokiej zawartości związków siarki oraz dużej ilości przeciwutleniaczy w jej miąższu i soku. Dodatek witamin i minerałów sprawia, że poszczególne rodzaje cebuli wpływają na ogólną kondycję ustroju, układ odpornościowy, a także uzupełnienie podaży związków witaminowych i mineralnych w ciągu doby. 

Cebula – właściwości i wpływ warzywa na funkcjonowanie organizmu

wartości odżywcze cebuli

Warto przeczytać:

Cebula zawiera duże ilości składników odżywczych, które sprawiają, że warzywo jest nie tylko smacznym dodatkiem w kuchni, ale też doskonałym produktem o działaniu prozdrowotnym. Składniki zawarte w warzywie są biozgodne z organizmem, dzięki czemu niemal natychmiast wchłaniają się do tkanek i komórek organizmu, rozpoczynając swoje lecznicze działanie.

Najważniejsze właściwości lecznicze cebuli to:

  1. Działanie przeciwnowotworowe – Działanie cebuli o charakterze przeciwnowotworowym jest wciąż badane przez specjalistów z tej dziedziny. Zgodnie z najnowszą wiedzą, cebula zjadana w postaci surowej zmniejsza ryzyko zachorowania na choroby nowotworowe, zwłaszcza raka jelita grubego oraz żołądka. Warzywo, a raczej składniki w nim zawarte wspierają i stymulują procesy regeneracyjne toczące się wewnątrz ustroju, dzięki czemu możliwe jest wyodrębnienie działania przeciw powstawaniu komórek nowotworowych.
  2. Działanie przeciwcukrzycowe – Cebula pomaga skutecznie obniżać poziom cukru we krwi, a także efektywnie regulować jego stężenie. Wynika to z wysokiej zawartości chromu w cebuli, który wpływa na kontrolowanie wydzielania substancji do mięśni oraz komórek ciała. Cebula może być stosowana w profilaktyce cukrzycy, a także jako środek wspierający profilaktykę choroby.
  3. Stymulowanie układu immunologicznego – Cebula jest warzywem, które jest doskonałym produktem wspierającym działanie układu odpornościowego. Olejki eteryczne zawarte w cebuli, a także liczne antyoksydanty uczestniczą w produkcji czerwonych krwinek, dzięki czemu naturalna odporność zyskuje lepszą odpowiedź na wnikające do ustroju patogeny. Układ immunologiczny, po dostarczeniu substancji zawartych w syropie z cebuli lub soku pracuje wydajniej, co zmniejsza ryzyko zachorowania na infekcje sezonowe, zwłaszcza dróg oddechowych.
  4. Działanie antybakteryjne – Cebula, w swoim soki oraz miąższu zawiera substancje, które wykazują działanie bakteriobójcze. Jej receptura sprawia, że stosowana jest jako naturalny antybiotyk, który pomaga zwalczać infekcje, a także objawy przeziębienia. Okłady z cebuli pomagają również w procesie leczenia ran o charakterze bakteryjnym, dzięki wysokiej zawartości związków zwalczających bakterie.
  5. Wpływ na układ pokarmowy – Wiele osób cierpiących na dolegliwości żołądkowe docenia cebulę za jej działanie na układ pokarmowy. Substancje, które zawiera warzywo usprawniają trawienie, a także wspierają procesy regeneracyjne uszkodzonych komórek błony śluzowej żołądka.
  6. Działanie na układ krążenia – Wartości odżywcze cebuli, a także jej skład chemiczny wpływają na działanie układu krążenia. Regularne spożywanie warzywa w formie surowej prowadzi do rozszerzenia naczyń krwionośnych, a także obniżenia ciśnienia krwi, co sprzyja profilaktyce chorób układu krążenia. Dodatkowo, warzywo korzystnie wpływa na podnoszenie poziomu dobrego cholesterolu, który na wynikach badań krwi oznaczany jest jako cholesterol ldl.
  7. Działanie przeciwstarzeniowe – Cebula zawiera duże ilości antyoksydantów, które prowadzą do usuwaniu wolnych rodników, odpowiedzialnych za fizjologiczne starzenie się organizmu. Zmniejszenie ich ilości wewnątrz ustroju daje szansę na zachowanie dobrej kondycji narządów wewnętrznych, a także młodzieńczego wyglądu skóry.

Cebula jest popularnym warzywem, które powszechnie wykorzystywane jest w celach spożywczych oraz medycynie naturalnej. Można ją spożywać zarówno na surowo, jak i po poddaniu obróbce termicznej, dzięki czemu stanowi świetny dodatek do dań i potraw. Cebula zapobiega pojawieniu się licznych chorób o charakterze cywilizacyjnym oraz bakteryjnym, dlatego włączenie jej do swojej diety sprzyja profilaktyce prozdrowotnej organizmu. Duże ilości witamin i minerałów obecnych w miąższu warzywa są łatwo przyswajalne, dzięki czemu regularne spożywanie cebuli daje szansę na uzupełnienie ich podaży w ustroju.

Redakcja by — 2 sierpnia, 2022 in Zdrowe odżywianie 0
Czy znasz właściwości sezamu?

Zanim skupimy się na właściwościach odżywczych, kosmetycznych i zaletach ze spożywania sezamu, powiemy sobie o nim kilka słów.

Czym właściwie jest sezam?

Ziarna sezamu znane jako Sezam indyjski, również jako kunżut lub matka roślin oleistych ,to roślina oleista, jedna z najdłużej hodowanych przez człowieka. Choć w Polsce nie jest doceniana tak jak na świecie, wciąż zyskuje na popularności. Zaliczany jest do super food, ze względu na swoje właściwości prozdrowotne. Zawiera składniki korzystne dla osób w każdym wieku. Sezam można kupić w formie łuskanej oraz niełuskanej. Niełuskane ziarna sezamu (brązowe lub czarne) zawierają znacznie większą ilość minerałów i witamin niż te łuskane. Obecność łuski sprawia, że smak ziaren jest bardziej intensywny oraz z nutą goryczki. 

Sezam – wartości odżywcze i przemysł spożywczy

 Nasiona sezamu zawierają 630kcl w 100gramach produktu.

 tabela wartości w 100 gramach

kalorie630

tłuszcze

w tym tłuszcze nasycone

52g

węglowodany

w tym cukry

10g

0,30g
białko25g
sól 0,11g

Z tabeli wartości odżywczych wynika więc, że sezam ma niski indeks glikemiczny. Oznacza to, że w ciągu 120 minut od spożycia produktu poziom glukozy we krwi nie podskakuje w szybkim tempie. Jest to szczególnie ważna informacja dla osób z cukrzycą. Sprawdź przekąski o niskim indeksie glikemicznym.

Produkt niewątpliwie jest wysokokaloryczny, lecz nie powinno nas to zrażać. Ze względu na wysoką zawartość witamin, minerałów, tłuszczu i białka spowoduje uczucie sytości na wiele godzin. Ze względu na to, że w 50 procentach składa się z tłuszczu osoby stosujące dietę ketogeniczną doceniają jego właściwości

Jakie zalety niesie ze sobą spożycie sezamu?

  • wysoka zawartość białka – idealnie sprawdzi się dla sportowców oraz dorastających dzieci;
  • działa ochronnie na układ pokarmowy – wysoka zawartość błonnika, zapobiega zaparciom;
  • miedź, cynk widocznie wpływają na stan włosów, paznokci i cery;
  • magnez wspomaga pracę mózgu i ułatwia skupienie;
  • wapń pomaga dbać o zdrowe kości;
  • minimalizuje ryzyko cukrzycy typu drugiego;
  • zmniejsza ból i podrażnienia gardła;
  • ze względu na to, że składa się ze zdrowych tłuszczy (omega-9, omega-6 i omega-3) pomaga w walce z zbyt wysokim cholesterolem;
  • przyczynia się do zrzucenia nadmiernej tkanki tłuszczowej;
  • właściwości antybakteryjne;
  • Uwielbiany przez wegetarian i wegan ze względu na bogate źródło białka;
  • chroni komórki przed wolnymi rodnikami;
  • zapewnia uczucie sytości na dłużej;
  • poprawia samopoczucie;

Tylko ziarna sezamu? Niekoniecznie. Czyli pod jakimi postaciami występuje sezam 

  • czarny sezam, wygląda identycznie jak klasyczny, jedyną różnicą jest czarna barwa;
  • mąka sezamowa (zmielony sezam) polecany kobietom w ciąży;
  • olej sezamowy – szerokie zastosowanie w przemyśle kosmetycznym jak i spożywczym, zbawiennie wpływa na kontrolę poziomu cukru we krwi;
  • tahini – chińska pasta z nasion sezamu;
  • mleko sezamowe – roślinny napój, zastępujący mleko;

Potrawy zawierające sezam- gdzie możemy go zastosować?

  • sezamki bezcukrowe;
  • chałwa;
  • pieczywo(jako posypka lub dodatek do ciasta);
  • tahini – dodatek do deserów, owsianek czy mięs;
  • kurczak w sezamie;
  • dodatek oleju sezamowego do sałatek;
  • „kulki mocy” sezamowe z daktylami;
  • sushi;
  • mleko sezamowe;
  • dodatek do koktajlu;
  • likiery sezamowe.

Olej sezamowy

ziarno sezamowe właściwości

Jak wcześniej wspomniano, olej sezamowy zawiera sezamol i sezaminol są to przeciwutleniacze, które zmniejszają uszkodzenie komórek przez wolne rodniki. Ponadto wyżej wspomniany olej wykazuje działanie przeciwzapalne, oznacza to że możemy używać go na przetarcia i stany zapalne w celu ich złagodzenia. Regularne przyjmowanie fitosteroli(zawartych w oleju) zapobiega rozwojowi miażdżycy w naczyniach krwionośnych. Natomiast płukanie ust olejem sezamowym zapewnia zdrowy, bielszy wygląd zębów, pomaga w walce z próchnicą i kamieniem nazębnym. Olej z pestek sezamu ma również zbawienny wpływ na cerę, włosy i paznokcie. Należy stosować go wewnętrznie jak i zewnętrznie(do czego odniosę się w kolejnym podpunkcie). 

Sprawdź również:

Zastosowanie sezamu w kosmetyce

Pozytywne skutki używania nasion sezamu znajdziemy w każdej dziedzinie życia. Nie inaczej jest w kosmetyce. Efekty spożycia tej oleistej rośliny zobaczymy w krótkim czasie. Kondycja naszych włosów, cery i paznokci ulegnie niemal natychmiastowej poprawie. Oprócz przyjmowania produktu w formie spożywczej warto rozważyć również zewnętrzne przyjmowanie produktu. W jaki sposób należy go stosować? Najlepiej sprawdzi się w formie oleju tłoczonego na zimno.

Cera

Olej z kunżutu zaleca się szczególnie dla cery dojrzałej, z widocznymi już oznakami starzenia. Olej ma silne działanie nawilżające, co jest kluczowe w pielęgnacji w wieku 30+.

Wykazuje również ochronę UV, pomaga ona uniknąć powstawania nowych zmarszczek i przebarwień. Ze względu na działania antybakteryjne, stosowany może być również w pielęgnacji cery trądzikowej, przetłuszczonej. Podobnie jak w przypadku cery dojrzałej kluczowe jest nawilżanie skóry. W jaki sposób nakładać produkt na skórę? Jest to banalnie proste. Wystarczy nałożyć kilka kropli oleju na oczyszczoną skórę i pozostawić go na noc. Możesz zmieszać olej ze swoim ulubionym kremem i używać pod makijaż.

Paznokcie

Silne i zdrowe paznokcie to rzecz o której marzy nie jedna kobieta. Podobnie jak w poprzednim punkcie z pomocą przychodzi olej sezamowy. Nawilża i przyśpiesza wzrost paznokci, zmiękcza skórki, dzięki czemu możemy łatwiej je usunąć. W jaki sposób go nakładać? Wystarczy wetrzeć kilka kropel w paznokcie i skórki przed snem i pozostawić na noc. Przy regularnym stosowaniu efekty będą oszałamiające

Włosy

Długie, gęste, lśniące, silne włosy to atrybut kobiecości. Aby włosy wciąż wyglądały jak po wyjściu od fryzjera należy stosować olej sezamowy przy każdym myciu włosów

W jaki używać produktu? Dodaj kilka kropel oleju do odżywki lub maski i pozostaw go na włosach przez 15 minut. Efekty będą widoczne już po pierwszym zastosowaniu.

Więcej informacji na temat indeksu glikemicznego

ziarna sezamu właściwości

Indeks glikemiczny sezamu (IG) wynosi jedynie 35. Indeks glikemiczny uznawany za niski to ten w granicach 0,5-50IG

Ale czym właściwie jest indeksy glikemiczny? IG ma za zadanie informować nas w jakim tempie rośnie poziom glukozy(cukru)po spożyciu danego produktu. Czas który jest uwzględniany to 120 minut od spożycia. Jest to szczególnie ważne dla osób chorujących na cukrzycę. Nagły wzrost glukozy wywołuje nagły przypływ energii, lecz równie szybko zmniejsza się, co powoduje spadek nastroju i silne zmęczenie. Im niższy indeks glikemiczny, tym dłuższe uczucie sytości po spożyciu produktu. Jeżeli więc jesteśmy na diecie powinniśmy zwracać na to uwagę.

Czy spożywanie surowego sezamu jest bezpieczne – obróbka sezamu

Odpowiedź brzmi: tak. Jedzenie surowego sezamu pozwoli nam w pełni cieszyć się delikatnym orzechowym smakiem i przyjemnym aromatem. Jeżeli planujemy wykorzystać sezam do słodkich wypieków czy deserów, warto podprażyć go na suchej patelni. Należy uważać aby nie przypalić ziaren. Już po kilku chwilach cały dom wypełni się słodkim aromatem orzechów. Jeżeli chcemy zrobić pastę z sezamu możemy zalać go gorącą wodą i zblendować. Kunżun równie dobrze zniesie pieczenie.

Wygląd krzewu sezamu

Pierwotnie roślina pochodzi z Afryki, można więc domyślać się iż jego krzew będzie wyglądać egzotycznie. Sezam to roślina krótko żyjąca, należąca do rodziny połapkowatych. Krzew sięga maksymalnie 1,5 metra. Jest obwicie obrośnięty w łodygi z torebkami w których znajdują się nasiona sezonu. Roślina kwitnie na fioletowo lub biało. Nie jest trudna w hodowli, jednak potrzebuje dużej ilości nasłonecznienia do prawidłowego wzrostu. Obecnie spożywa się również kiełki sezamu. Jednak wciąż nasiona mają więcej walorów smakowych jak i pod względem zawartości witamin i składników odżywczych.

Podsumowanie

Najlepszym sposobem na zachowanie zdrowia, witalności, siły i młodego wyglądu niskim kosztem jest zażywanie sezamu. Należy jednak pamiętać, że najlepsze efekty zobaczymy przy regularnym stosowaniu, prowadząc w międzyczasie zdrową, pełnowartościową dietę. Przetwory jak i surowy sezam możemy obecnie kupić w praktycznie każdym sklepie.

Redakcja by — 30 lipca, 2022 in Poradniki 0
Jak przygotować ryby do wędzenia

Wbrew pozorom wędzenie ryb nie jest takie skomplikowane. Wiele osób decyduje się na domowe wędzenie ryb słodkowodnych jak i morskich. Ryby wędzone oprócz walorów smakowych posiadają również doceniane od dawna składniki odżywcze. Uwędzone ryby mogą być przechowywane stosunkowo długo, bo nawet do dwóch tygodni.

Jakie ryby można wędzić?

Wszystkie ryby nadają się do wędzenia. Wystarczy jedynie znaleźć dobry sposób na przygotowanie ryb, taki zostanie podany między innymi w dalszej części artykułu. Powinniśmy mieć na uwadze, że tłuste ryb wymagają dłuższego czasu w wędzarni oraz większej ilości soli. Przykładowe ryby, które mogą zostać uwędzone:

  • możemy uwędzić karpia;
  • węgorza;
  • łososia;
  • dorsza;
  • flądrę;
  • karasia;
  • okonia;
  • płotkę;
  • lina;
  • karmazyna;
  • pstrąg;
  • leszcz;
  • wzdręga;
  • amur;
  • ukleja;

Kiedy podejmiemy już decyzję odnośnie gatunku i wielkości ryb, możemy przystąpić do wyboru drewna. Od niego będzie zależeć finalny efekt i aromat ryb.

Sprawdź podobne artykuły:

Zatem jakie drewno wybrać?

przygotowanie ryb do wędzenia

Obecnie na rynku dostępne jest wiele rodzajów drewna. Ogromny wybór i rozmaite gatunki opału do wędzarni mogą przyprawić o zawrót głowy amatorów jak i nie jednego doświadczonego wędzarza. Najbezpieczniejszym a zarazem najbardziej polecane jest drewno z drzew liściastych, zarówno tych owocowych, jak i gatunków ozdobnych oraz leśnych. Nic nie stoi na przeszkodzie aby używać przyciętych gałęzi zebranych na własnym ogródku. drewnem dającym najlepsze rezultaty smakowe jest olcha i buk.

W JAKIM STANIE POWINNO BYĆ DREWNO DO RYB DO WĘDZENIA?

Po pierwsze należy zadbać o to, aby drewno było suche, mokre drewno absolutnie nie nadaje się do wędzenia ryb. Najlepiej jeśli jest przechowywane w suchym pomieszczeniu od ubiegłego sezonu, a minimalnie przez kilka miesięcy od ścięcia. Zadbaj o to, aby drewno było zdrowe(bez pleśni/robaków czy grzybni)

JAKI RODZAJ DREWNA POZWOLI NAM UZYSKAĆ DANY SMAK I AROMAT

  • BRZOZA – nadaje się do każdego rodzaju ryb. Daje możliwość uwędzenia ryby na dowolny kolor.
  • BEZ – rzadko spotkany, daje delikatny kwiatowy posmak, jest warty spróbowania
  • AKACJA – kolor ryb uwędzonych za pomocą tego drewna ma cytrynowy kolor i delikatny słodki posmak.
  • ORZECH -Nadaje mięsu ryby dość odmienny od poprzednich, nieco cierpki smak oraz ciemnożółte zabarwienie
  • DĄB – najpopularniejszy wybór wśród początkujących nadaje mięsu ryby brązowego koloru oraz nieco ziemisty smak z goryczką, ale wyczuwalny jest też słodki posmak miodu.
  • JESION – nadaje ostry smak i ciemną barwę.

Co będzie nam potrzebne do uwędzenia ryby? – sprawdzony przepis

Dodatki do smaku. Pod koniec procesu wędzenia możemy dorzucić do opału łodyżkę jałowca, która nada przyjemnego aromatu. Bądźmy ostrożni, aby nie sprawić, że ryba stanie się gorzka

  • ziele angielskie
  • duża ilość soli
  • liście laurowe
  • czosne
  • woda( opcjonalnie, w zależności od sposobu jakim zamierzamy robić solankę)

Następnie należy zdecydować się jaki rodzaj solenia ryby bardziej nam odpowiada. Jeżeli mamy więcej czasu możemy podjąć się solenia na mokro. Solenie ryb zajmuje ok 12 godzin

SOLANKA NA SUCHO – Najpierw należy dokładnie umyć rybę następnie wytrzeć papierowym ręcznikiem wypatroszoną rybę zasypujemy solą oraz dodajemy ulubione przyprawy, wcieramy wszystko. Tak przygotowane ryby odstawiamy do lodówki na 12 godzin

SOLANKA NA MOKRO – Solanka do ryb na mokro ,to połączenie zimnej wody, soli i przypraw. W wodzie rozpuszczamy sól (50g soli na litr wody, 80g – tłuste ryby, chude potrzebują mniej soli) Tak przygotowaną rybę odkładamy na 12 godzin w ciemne, chłodne miejsce.

Po wyciągnięciu ryb z solanki, należy dokładnie osuszyć je ręcznikiem papierowym. Jeżeli nie będą całkowicie suche ugotują się zamiast się uwędzić.

DWA RODZAJE WĘDZENIA RYB NA CIEPŁO

rodzaje wędzenia ryb na ciepło

Wędzarnie należy nagrzewać godzinę. Po uzyskaniu temperatury 50 stopni wkładamy ryby do wędzarni na około 2-3 godzin. Jeżeli zależy nam na intensywnym przypieczeniu ryby, kilkanaście minut przed wyciągnięciem jej zwiększmy temperaturę o 20 stopni. Pamiętajmy aby dym był gęsty i gorący, lecz nie może nas parzyć. Kontroluj ryby co 30 minut. NA ZIMNO: Jest to metoda trudniejsza i bardziej pracochłonna. W wędzarni pilnujemy, aby temperatura 25 stopni była stale utrzymywana. Najpierw należy suszyć je przy otwartym wylocie tak długo jak będzie to konieczne. Następnie wędzimy ryby ok 12 godzin. Po zakończeniu tego procesu musimy powtórzyć go jeszcze raz omijając suszenie.

ZALETY RYB WĘDZONYCH

wędzenie ryb jest jedną ze starszych metod konserwacji żywności. Trzeba pamiętać jednak, że dym wędzarniczy zawiera też związki niekorzystne dla zdrowia. „Nie można powiedzieć, że jedzenie wędzonych ryb działa na organizm toksycznie czy rakotwórczo, ponieważ oprócz związków szkodliwych zawierają one substancje korzystnie wpływające na zdrowie. Zatem efekt zdrowotny jest raczej obojętny.”- cytat specjalisty. Obecność dymu nie zmienia jednak faktu, że ryby są cennym źródłem witamin, minerałów, kwasów Omega3 oraz białka. Ponadto Indeks Glikemiczny dla ryb wędzonych wynosi zero! Oznacza to, że ilość glukozy we krwi nie podnosi się po spożyciu produktu. Dzięki temu czujemy się syci na o wiele dłużej.

Tabela kcal dla poszczególnych ryb wędzonych.

  • łosoś 163
  • śledź 190
  • makrela 200
  • węgorz 200

Biorąc pod uwagę niski indeks glikemiczny i zawartość białka, można śmiało stwierdzić, że warto jeść ryby wędzone.

Przechowywanie ryb wędzonych

Ryby po uwędzeniu przechowujemy w lodówce w woreczku stunowym bądź szczelnie zamkniętym pudełku. Ryby uwędzone metodą na zimno mają przydatność do spożycia przez okres dwóch tygodni, natomiast wędzone na ciepło jednie tydzień.

POSUMOWANIE

  • wszystkie ryby dostępne w Polsce nadają się do uwędzenia, wybierz swoją ulubioną
  • na pierwsze wędzenie ryb najbezpieczniej jest wybrać neutralne drewno(uprzednio właściwie przygotowane!),
  • wybierz jeden z rodzajów solanki i zdecyduj, jakich przypraw użyjesz.
  • w zależności od czasu jakim dysponujesz wybierz rodzaj wędzenia który bardziej Ci odpowiada,
  • przechowuj wrób zgodnie z opisem.

Smacznego.

Redakcja by — 27 lipca, 2022 in Poradniki 0
Pokrzywa właściwości lecznicze

Umiejętność odróżniania pokrzywy od innych roślin opanowują bardzo szybko nawet najmłodsi amatorzy przechadzek po łąkach i zagajnikach. Charakterystyczne uczucie, jakiego doświadczamy przy kontakcie z nią, szybko wyrywa nas ze sfery komfortu i wywołuje specyficzny ból, przypominający oparzenie. Zasadniczo tę właściwość pokrzywy zwyczajnej zna większość ludzi, natomiast nie każdy jest świadomy, jakie inne, zwłaszcza lecznicze, możliwości wiążą się z tą rośliną.

Gdzie rośnie pokrzywa zwyczajna?

Znalezienie pokrzywy zwyczajnej (łac. urtica dioica) nie nastręcza trudności, wystarczy zajrzeć na pierwszą z brzegu polanę, a znajdziemy jej tam całe połacie. W Polsce jest to bardzo popularna roślina pod względem występowania, często uważana jest przez to za chwast, chociaż jej korzystne działanie lecznicze znane było w medycynie ludowej, co najmniej od czasów Średniowiecza. Pokrzywa kwietnie mniej więcej od czerwca do października i jest to najlepszy okres na zbiory. Dla porządku warto wspomnieć, że pokrzywa charakteryzuje się zielonymi łodygami i liśćmi, które są pokryte maleńkimi nitkami. To właśnie po dotknięciu jej liści doznajemy nieprzyjemnego uczucia poparzenia, gdyż wspomniane nitki zawierają pewne substancje o charakterystyce drażniącej skórę.

Sprawdź również:

Właściwości lecznicze pokrzywy zwyczajnej

właściwości lecznicze pokrzywy

Pokrzywa zwyczajna (urtica dioica) i jej właściwości lecznicze, były wykorzystywane w gospodarstwach domowych od zarania dziejów. Jest to uniwersalna roślina, którą można zjeść np. w formie zupy lub wykorzystać do zaparzenia napoju typu herbata. Zapewne i Ty pamiętasz z dzieciństwa jak na wsiach dodawano pokrzywę do pasz dla kur czy kaczek. Nic w tym dziwnego, na wsiach wiedza o znakomitych właściwościach tej rośliny była przekazywana z pokolenia na pokolenie. Przykładem stosowania pokrzywy, jest jej wykorzystanie jako jedna z substancji w kosmetykach sporządzanych na bazie naturalnych składników oraz w medycynie naturalnej. Pokrzywa zwyczajna ma charakter wzmacniający organizm, jej picie zwiększa nasze szanse na lepszą odporność organizmu zabezpieczającą nas przed tak niebezpiecznymi w tych czasach wirusami oraz bakteriami. Pokrzywa zwyczajna i jej korzenie mają właściwości moczopędne, a co za tym idzie jest szczególnie polecana osobom cierpiącym na kamicę nerkową i chcącym polepszyć usuwanie nadmiaru wody z organizmu. Ponadto uzupełnia organizm w brakujące mu jony żelaza, ale także jest stosowana przy bólach reumatycznych. Jeżeli padłeś kiedykolwiek ofiarą młodzieńczego trądziku, to idealnym rozwiązaniem, jakim powinieneś zastosować jest picie herbaty z pokrzywy. W jej liściach i łodygach zmagazynowane są witaminy C, E, K oraz B1, których korzystny wpływ pomaga w ochronie skóry oraz przeciwdziałają wypadaniu włosów. Dzięki swym antybakteryjnym właściwościom, może ona pomóc zredukować infekcję skórną. Z tych samych przyczyn, stosowana na zewnątrz w postaci kosmetyków używanych do włosów i ciała, staje się świetną zaporą dla łupieżu i zapobiega łojotokowi oraz chroni skórę głowy. Pokrzywa zawiera też właściwości kojące przy stanach bólowych stawów oraz mięśni, działa także skutecznie na gojenie się ran, wpływa korzystnie na krzepliwość krwi. Dzięki obecności fosforu, magnezu, wapnia i krzemu, pokrzywa jest znakomitym źródłem tych wartościowych dla każdego człowieka substancji. Parzenie płynów z omawianej rośliny ma też korzystny wpływ na problemy z układem trawiennym. Jest ona skutecznym remedium na biegunkę oraz na dolegliwości związane z nieżytem jelita bądź żołądka. Ważnym aspektem jest również właściwość pokrzywy do wspierania procesów trawiennych w organizmie. Roślina pobudza wydzielanie soków żołądkowych oraz pomaga regulować przemianę materii.

Kiedy ograniczyć stosowanie pokrzywy zwyczajnej

Jak każda rzecz występująca w przyrodzie, stosowanie pokrzywy też ma swoje ograniczenia. W związku z silnymi właściwościami moczopędnymi, picie więcej niż 3-4 filiżanek herbaty z rośliny, może spowodować, że wypłuczesz organizm z tak potrzebnych soli mineralnych. W przypadku cukrzyków konieczna jest uprzednia konsultacja z lekarzem, poprzedzająca stosowanie naparów z pokrzywy. Jest to spowodowane tym, że ma ona właściwości obniżające poziom cukru w organizmie, co w przypadku tej choroby może prowadzić do niebezpiecznych dla zdrowia sytuacji. Pokrzywa nie jest zalecana w przypadku, gdy masz problem z nadmiarem żelaza, gdyż podnosi jeszcze jego poziom. Fakt, że pokrzywa zwyczajna ma działanie moczopędne i przyspiesza usuwanie nadmiaru wody z organizmu, powoduje że nie powinno jej się stosować u osób z przewlekłymi chorobami nerek, czy też w trakcie leczenia narządów rodnych. Również niewskazane jest pić pokrzywę, bez konsultacji z lekarzem tuż po zabiegach chirurgicznych.  Nie powinno się stosować także pokrzyw w trakcie trwania ciąży, ze względu na niezbadane w pełnym wymiarze skutki jej oddziaływania na płód. Ponadto nie jest wskazane podawanie rośliny dzieciom poniżej drugiego roku życia. W niektórych przypadkach zbyt częste stosowanie pokrzywy zwyczajnej może również powodować reakcje alergiczne.

Formy spożywania pokrzywy

Pokrzywa właściwości lecznicze

Herbata z pokrzywy

Właściwości prozdrowotne jakie zawiera pokrzywa zwyczajna, są w XXI wieku powszechnie znane. Składniki mineralne, można dostarczać do organizmu poprzez picie naparów z tej rośliny. Przyrządzenie herbaty może się odbywać za pomocą zaparzenia świeżych lub suszonych liści tej rośliny. Do kubka należy wsypać około 1 łyżki pokruszonych ziół, następnie zalać wrzącą wodą i poczekać na wystygnięcie. Oprócz opisywanych powyżej właściwości leczniczych, picie herbaty z pokrzywy powoduje łagodzenie stresu i napięcia, który towarzyszy nam w życiu codziennym. Picie naparu z pokrzywy to zarazem smaczny, jak i zdrowy nawyk, który warto w sobie wyrobić.

Sok z pokrzywy

Popularną i łatwiejszą w przyjęciu formą spożywania pokrzywy jest również przygotowanie soku z rośliny. Można to zrobić wykorzystując kilka kilogramów młodych liści pokrzywy (2-3 kg). Po zmieleniu ich dodać litr wrzącej wody i wtedy dalej gotować przez około 15 minut Do powstałego w ten sposób naparu należy dodać  sok z cytryny oraz kilkaset gramów cukru. Sok smakuje wyśmienicie, jest słodki, a przy tym łatwy w spożyciu i nadaje się również dla młodszych.

Inne potrawy

W Internecie możemy znaleźć całą masę pomysłów na to jak wykorzystać liście pokrzywy w codziennej kuchni. Możemy sporządzić z niej koktajle, sałatki, użyć, jako dodatek do kanapek, a nawet zrobić z nich kluski. Wszystko tak na prawdę zależy od naszej kuchennej inwencji i pomysłowości. Pokrzywa, jako zioło może znaleźć bardzo szerokie zastosowanie, jako dodatek do zupy czy do mięs. Nie ma ona intensywnego posmaku, który mógłby zepsuć potrawę, dzięki czemu wachlarz jej zastosowań jest bardzo szeroki.

Kosmetyki zawierające pokrzywę

Ze względu na swoje bakteriobójcze właściwości, pokrzywę stosuje się do zabezpieczenia naszej skóry włosów i paznokci. Działanie przeciwłupieżowe i pozytywny wpływ na gruczoły łojowe w naszym ciele powodują, że wyjątkową popularnością cieszą się kosmetyki oraz napary przygotowane na bazie pokrzyw. Stosowane są między innymi szampony do włosów przetłuszczających się oraz anty łupieżowe. Przygotowywane w zaciszu domowym napary z omawianej rośliny, mogą tę posłużyć, jako płukanka do włosów lub zostać wykorzystane do przemywania twarzy, co pomoże zabezpieczyć jej skórę przed infekcjami.

Pokrzywa – uniwersalne i łatwo dostępne źródło zdrowych substancji

Roślina, którą możemy znaleźć właściwie w każdym zakątku naszego kraju, prosta do rozpoznania, banalna w obróbce umożliwiającej jej bezpieczne spożycie, a przy tym wykazująca niesamowite właściwości lecznicze. Tak, pokrzywa to świetny sposób na uzupełnienie diety w potrzebne naszemu organizmowi witaminy oraz składniki mineralne. Choć nie jest ona remedium na każde schorzenie i warto znać jej ograniczenia, to warto byś wprowadził ją do swojego codziennego menu.

Redakcja by — 22 lipca, 2022 in Uroda 0
Jakie hormony zbadać przy tyciu

Przyczyna nadmiernego wzrastania masy ciała nie zawsze leży po stronie złych nawyków żywieniowych czy braku aktywności fizycznej. Jeśli ktoś zmaga się z utratą dodatkowych kilogramów może mieć problemy zdrowotne, które zaburzają proces odchudzania. W niektórych przypadkach za tycie odpowiadają różnego rodzaju zaburzenia hormonalne. Jakie badania należy wykonać, aby dowiedzieć się, czy to właśnie hormony są powodem zwiększenia masy ciała?

Hormony tarczycy

hormony a tycie - tarczyca

Tarczyca produkuje trzy hormony: FT3, FT4 i kalcytoninę. Te trzy hormony tarczycy razem regulują procesy takie jak metabolizm, sen, rytm serca, wzrost i rozwój mózgu.

Czasami jednak tarczyca nie produkuje odpowiednich ilości tych hormonów, a niedobór hormonów tarczycy może prowadzić do zaburzenia w postaci niedoczynności tarczycy. Niedoczynność tarczycy dotyczy głównie kobiet, chociaż chorują także mężczyźni.

Niedoczynność tarczycy wiąże się z takimi objawami jak senność i zmęczenie, przyrost tkanki tłuszczowej, wahania nastroju w kierunku depresji, uczucie zimna i zaparcia. Metabolizm zwalnia, a przez to zwalnia całe ciało i obniża się nasze samopoczucie i funkcjonowanie.

Leptyna

Kiedy organizm jest w homeostazie i jest w 100% zdrowy, działanie leptyny polega na sygnalizowaniu sytości i informuje ona kiedy powinno zaprzestać się jedzenia. U osób borykających się z otyłością nadmiar leptyny powstaje w tkance tłuszczowej. Zbyt duża ilość leptyny sprawia, że organizm zmniejsza wrażliwość na jej działanie. Wiąże się to z potrzebą jedzenia większej ilości pokarmów.

Kiedy przejadamy się pokarmami o wysokiej zawartości cukru lub żywnością przetworzoną, nadmierna podaż kalorii jest przekształcana w tłuszcz i odkłada się w wątrobie, okolicach brzucha i innych obszarach ciała.

Jest to problem, ponieważ komórki tłuszczowe wydzielając leptynę, desensytyzując organizm na nią i powodują, że mózg ignoruje sygnał do zaprzestania jedzenia. To błędne koło może prowadzić do zwiększania się masy ciała oraz tkanki tłuszczowej.

Insulina

Insulina jest wydzielana przez trzustkę, która pomaga przenosić glukozę do komórek ciała, aby mogła być wykorzystana jako energia lub zmagazynowana jako rezerwa energii na później w komórkach tłuszczowych. Poziom insuliny powinien być dostosowany do poziomu glukozy, a to przez odpowiednie uwrażliwienie tkanek na ten hormon. Zaburzenia hormonalne dotyczące gospodarki glukozowo-insulinowej mogą dotyczyć insulinooporności, cukrzycy typu 1 i 2.

Do zaburzenia poziomu hormonów, a w konsekwencji rozwoju chorób metabolicznych mogą przyczynić się:

  • niska aktywność fizyczna,
  • nadwaga i otyłość (nadmiar tkanki tłuszczowej),
  • zwiększenie poziomu stresu i poziom kortyzolu we krwi,
  • niewłaściwy tryb życia i dieta,
  • niektóre leki,
  • ciąża.

Estrogen

hormony odpowiedzialne za tycie

Estrogeny, których poziom jest zbyt niski lub zbyt wysoki może powodować przyrost masy ciała. Estrogeny to głównie żeńskie hormony płciowy. Podczas cyklu miesiączkowego poziom estrogenu spada, co powoduje przyrost masy ciała, szczególnie w okolicach brzucha. Komórki tłuszczowe są również kolejnym źródłem estrogenu, który przekształca kalorie w tłuszcze, co ostatecznie powoduje otyłość.

Nadmiar estrogenów w organizmie może podrażnić komórki, które produkują insulinę, co sprawia z czasem, że są one coraz mniej wrażliwe na ten hormon i rozwija się insulinooporność. W konsekwencji poziom cukru we krwi wzrasta, co prowadzi do przyrostu masy ciała.

Niski poziom tego hormonu może również powodować bardzo uporczywy rodzaj przyrostu masy ciała. Większość kobiet w okresie menopauzy doświadcza spowolnienia metabolizmu przez co utrata wagi stanowi większy problem niż wcześniej. Dodatkowymi problemami są spadek libido, wahania nastroju i temperatury ciała. Komórki jajnikowe nie produkują już estrogenu, więc organizm zaczyna szukać estrogenu gdzie indziej. Jednym ze źródeł są komórki tłuszczowe. Co więc robi organizm, by przywrócić równowagę? Zaczyna przekształcać wszystkie dodatkowe źródła energii w tłuszcz, co prowadzi do wzrostu masy ciała, szczególnie w dolnej części ciała. Niektóre osoby poddają się hormonalnej terapii zastępczej, aby łagodniej wejść w okres przekwitania i związane z nim zmiany.

Zobacz także:

Glikokortykosteroidy (w tym kortyzol)

Glikokortykosteroidy są produkowane przez korę nadnerczy. Nadmiar glikokortykosteroidów może objawiać się zespołem Cushinga. Objawami są m.in. otyłość brzuszna, zmiana rysów twarzy, hirsutyzm, osłabienie mięśni, bólami głowy i wiele innych.

Kortyzol to tzw. hormon stresu który produkowany jest przez nadnercza i jest wydzielany głównie wtedy, gdy jesteśmy pod wpływem stresu, przygnębienia, niepokoju, złości lub urazu fizycznego. Jego poziom zwiększa się także przez brak snu.

Hormon stresu reguluje poziom energii i mobilizację energetyczną. Wysoki poziom kortyzolu może prowadzić do hiperinsulinemii, zwiększonego odkładania tłuszczu trzewnego i dojrzewania komórek tłuszczowych. Dodatkowo może prowadzić do zaburzeń miesiączkowania i przemiany materii.

Progesteron

Hormony płciowe jak progesteron i estrogen muszą być w równowadze, jeśli organizm ma funkcjonować prawidłowo. W rzeczywistości spadek progesteronu z powodu menopauzy, stresu, spożywania pokarmów zawierających antybiotyki i hormony lub stosowania pigułek antykoncepcyjnych może ostatecznie doprowadzić do spadku progesteronu, wraz z towarzyszącym mu przyrostem masy ciała i depresją. Badania hormonalne wykonane w odpowiedniej fazie cyklu pomogą dobrać odpowiednie leczenie w zależności które hormony płciowe są zaburzone.

Grelina

Grelina jest nazywana hormonem głodu. Hormony te powodują zwiększenie apetytu. Grelina wydzielana jest głównie przez żołądek, a także jelito cienkie, trzustkę i mózg.

Podwyższony poziom greliny we krwi może powodować tycie. Osoby otyłe są szczególnie wrażliwe na działanie greliny, co zachęca je do większego jedzenia. Poziom greliny może również wzrosnąć, gdy osoba jest na ścisłej diecie lub na czczo.

Testosteron

Niestety to kobiety zwykle cierpią na różnego rodzaju zaburzenia w których poziom hormonów zostaje zaburzony. Testosteron pomaga spalać tłuszcz, zwiększa libido i działa pozytywnie na tkankę mięśniową.

Niektóre kobiety cierpią na zaburzenie hormonalne zwane PCOS. PCOS, czyli zespół policystycznych jajników to choroba w której występuje nadmiar androgenów (głównie testosteronu), a także może wystąpić insulinooporność czy też zaburzenia gospodarki węglowodanowej oraz lipidowej.

PCOS może utrudniać zajście w ciąże, powodować nadmierne owłosienie, zaburzenia miesiączkowania, problemów skórnych oraz powodować tycie oraz obniżać samoocenę i samopoczucie.

Testosteron jest odpowiedzialny za masę mięśniową każdej kobiety i jeśli poziom testosteronu drastycznie spadnie w okresie menopauzy, następuje spadek tempa metabolizmu, co w konsekwencji skutkuje przyrostem masy ciała.

Melatonina

Melatonina reguluje rytm dobowy. Poziom hormonu snu naturalnie wzrasta w nocy, to sprawia, że uwalniany jest hormon wzrostu, który pomaga organizmowi leczyć się, budować beztłuszczową tkankę mięśniową i poprawiać gęstość kości.

Jeśli rytm około dobowy jest zakłócony, ktoś cierpi na brak snu lub nie śpi wystarczająco dużo to organizm inicjuje reakcję stresową i szereg różnych zmian w organizmie. Powodje to tycie, ponieważ zwiększa się stan zapalny, dochodzi do zaburzeń procesów hormonalnych w organizmie.

Redakcja by — 18 lipca, 2022 in Poradniki 0
Ile powinno się pić wody?

Picie wody to kluczowa czynność w życiu każdego człowieka, dlatego ważne jest, aby spożywać ją w zalecanych ilościach. Dzienne zapotrzebowanie na zawartość wody zależy w dużej mierze od masy ciała, a także płci i wieku. Jej niedobór może powodować bóle głowy, nudności czy zmęczenie, które zazwyczaj stanowią objawy odwodnienia.

Zapotrzebowanie na wodę w ciągu doby ma też powiązanie z ilością spożywanego pokarmu, co przekłada się na indywidualną normę każdego człowieka. Faktem jest, że w ludzkim organizmie ilość wody stanowi około 70% struktury, która na bieżąco ulega biologicznym zmianom.

Spożywanie zalecanej normy litrów wody nie tylko reguluje temperaturę ciała, ale również utrzymuje właściwą kondycję zdrowia, pracy umysłu i samopoczucia. Tylko woda z odpowiedniego i sprawdzonego źródła zapewnia długotrwałe korzyści dla zdrowia, płynące ze skutecznego wspomagania krążenia czy trawienia, jak też regulacji metabolizmu.

Skąd pochodzi dzienna rekomendacja spożycia wody?

Zalecana ilość wody wynika z warunków życia i rutynowych norm żywienia danej populacji na określonym obszarze. W przypadku Polski stosowane są wytyczne, które opisują „Normy żywienia dla populacji polskiej”, za które odpowiada krajowy Instytut Żywności i Żywienia.

Ustalając zapotrzebowanie na wodę, brane są pod uwage takie naturalne czynniki, jak masa ciała, płeć, wiek czy ilość przyswajanych składników mineralnych. Dodatkowym kryterium w tym aspekcie jest prowadzony tryb życia, szczególnie kaloryczność diety oraz stopień uprawianej aktywności fizycznej.

Jak określa się zalecane spożycie wody?

Należy pamiętać, że docelowa rekomendacja ilości wody jest wynikiem wieloletnich badań, których autorami są zespoły niezależnych badaczy i naukowców. Badania te mają na celu wskazanie wyłącznie przeciętnej, średniej wartości substancji, której norma przekłada się na prawidłowe funkcjonowanie organizmu. Aby skutecznie nawodnić organizm, potrzebna jest relatywnie większa ilość i stosowanie odpowiedniego trybu życia.

Do określenia dokładnych wyliczeń, niezbędny wydaje się praktyczny kalkulator wody, którego głównym kryterium jest wartość kg masy ciała. Dzięki jego wynikom, możliwe jest otrzymanie dziennej rekomendacji w spożyciu ml wody, która oprócz płynów, obejmuje też pokarmy stałe.

Specyfika pochłaniania wody

zapotrzebowanie na wodę

W organizmie człowieka występuje kilka naturalnych odmian wody, które uczestniczą w rutynowych procesach przemiany materii. Regularna powtarzalność oddychania, parowania, a także ubytków w postaci potu i kału sprawia, że każdego dnia tracimy nawet 2,5 litra wody. Tak duże ilości wody wymagają jej systematycznego uzupełniania za pomocą pokarmu oraz płynów, których budulcowa zawartość bierze udział w procesach, zachodzących cyklicznie i nieustannie.

Co istotne, organizm składa się z wody o różnych stanach skupienia, które tworzą dobowy bilans wodny wszystkich posiadanych zasobów. Frazę tę określa się mianem stosunku ilości spożytej wody w napojach i pożywieniu do wartości cieczy wydalonej z organizmu. Zalecenia dobowego picia wody nie są jednakowe, a w przypadku osób dorosłych zawierają stosunkowo wyższe wartości od norm, przewidzianych dla dzieci.

Wodę w największych ilościach należy spożywać latem, szczególnie wtedy, gdy występuje znaczne ocieplenie klimatu. W czasie silnych upałów dochodzi do intensywnego odparowywania dużych ilości cieczy, którą należy uzupełniać o dodatkowy litr więcej niż zwykle.

Ile litrów wody dziennie pić?

ile wody dziennie powinien wypijać dorosły człowiek

Ogólne zapotrzebowanie na wodę dla mieszkańców Polski wynosi 2l w dziennym stosunku dla kobiet, a także 2,5l w przypadku mężczyzn. Wyliczenia te można łatwo zastosować w oparciu o szklankę wody (250 ml wody), która w praktyce odpowiada ilości od 8 do 10 sztuk.

Najwięcej trudności w spożywaniu wskazanej wartości można zaobserwować u osób starszych, szczególnie wtedy, gdy nawyk picia jest dla nich dziełem przypadku. Dużą podatność na niedobór wody wykazują także małe dzieci, u których zalecana ilość wzrasta wraz z wiekiem.

Ile zatem powinno pić dziecko, aby mogło zapewnić sobie wystarczające zasoby wody? Według niezależnych badań Instytutu Żywności i Żywienia, dużą rolę odgrywa tutaj nie tylko płeć i wiek, ale również aktywność fizyczna oraz specyfika spożywanego pokarmu.

Ile pić wody dziennie powinny dzieci?

Optymalne nawodnienie organizmu noworodka może wymagać około 1l wody dziennie, podczas gdy osoba w wieku szkolnym powinna dostarczać zasobów na poziomie 2-3l. Zdaniem naukowców Instytutu Żywności i Żywienia, większa ilość wody powinna być pochłaniana przez chłopców, którzy w sile dojrzewania mogą potrzebować nawet 3,5l płynów.

Sytuacja ta wynika z relatywnie wyższego popytu na aktywność fizyczną, szybko rozwijającej się masy ciała, jak również większej odporności organizmu. Osoby małoletnie bardzo często stają się ofiarami używek, które powodują utratę odporności i w nienaturalny sposób podnoszą masę ciała. Aby skutecznie temu zapobiegać, warto regularnie podawać dziecku rozmaite wody smakowe (m.in. wody niskosodowe) oraz zachęcać je do ruchu na otwartym powietrzu.

Na co pomaga regularne spożywanie czystej wody?

Systematyczne nawadnianie organizmu przez czystą wodę przekłada się na podniesienie wydolności pracy nerek oraz występowanie mniejszej zawartości toksyn. Mimo zróżnicowania smaku, wspomniany gatunek wody nie dostarcza kalorii, co w praktyce hamuje uczucie głodu i prowadzi do zwiększenia spalania tłuszczów.

Czysta woda to nie tylko sprawdzony sposób na odchudzanie, ale również ważny składnik początkowych faz żywienia, przyjmowanego przez małe dzieci. Wiele korzyści przynosi mineralna woda butelkowana, która zazwyczaj pozbawiona jest konserwantów, słodzików czy sztucznych barwników. Wodę można też uzupełniać w postaci izotoników z bogatą zawartością mikroelementów, które najlepiej stosować przed i w trakcie wysiłku.

Nie zawsze jednak możliwe jest uzyskanie optymalnej wydajności minerałów, które wzmacniają organizm i oczyszczają go z wielu szkodliwych substancji. Na biologiczny stan naturalnej wody wpływa m.in. temperatura otoczenia, stopień zanieczyszczenia środowiska, rodzaj i częstotliwość opadów.

Co może wynikać z dostarczania zbyt małej ilości wody dziennie?

ile litrów wody powinno się pić dziennie

Aby organizm człowieka mógł rozwijać się w pełni prawidłowo, woda powinna być dostarczana w ilościach, wskazanych przez dedykowany kalkulator picia wody. Wodę dostarczamy zarówno w jednolitych płynach, jak i złożonych pokarmach, gdzie jej ogromne ilości występują w owocach, warzywach, przetworach mlecznych czy rybach. Jeśli występuje jakikolwiek niedobór wody, bardzo szybko można napotkać powikłania, wynikające z braku dostatecznej ilości substancji odżywczych.

Regularne ubytki surowców mineralnych (np. magnezu, potasu, sodu, wapnia) w stosunkowo krótkim czasie prowadzą do osłabienia, jak również wielu odczuwalnych dolegliwości. W skrajnych przypadkach dochodzi do znacznego wycieńczenia organizmu, którego wynikiem jest odwodnienie. Osoby odwodnione zwykle skarżą się na ból głowy, nudności czy senność, którym często towarzyszą problemy z koncentracją i zapamiętywaniem faktów.

Faktem jest, że część wody przyjmowana jest przez organizm powrotnie, co tym samym wyklucza jej wydalenie na zewnątrz. O tym, ile rzeczywiście powinno się wody pić dziennie, decyduje kaloryczność i zdolność regeneracji substancji, tworzących organizm.

Zatrucie wodne – negatywny skutek konsumpcji

Choć woda znajduje się praktycznie w każdym środowisku, nie wszystkie źródła gwarantują najwyższą jakość i są przeznaczone do spożycia. Należy przede wszystkim wiedzieć, że nie należy pić wody z kranu bez wcześniejszego gotowania ani też cieczy z naturalnych akwenów. Ofiarami wodnego zatrucia stają się głównie osoby z niewłaściwą wydolnością nerek, stanem zapalnym płuc i mózgu, jak również posiadacze nowotworów.

Zatrucie wodne zazwyczaj przechodzi objawowo, a jego podstawowymi oznakami są nudności, fizyczne i psychiczne osłabienie, brak łaknienia czy wymioty. W przypadku jego zaawansowanej fazy, pojawiają się śpiączka, wzrost ciśnienia i znaczące spowolnienie pracy serca, które wymagają natychmiastowej reanimacji.

Redakcja by — 12 lipca, 2022 in Zdrowie 0
Ile kalorii spalamy dziennie?

Osoby, które zaczynają interesować się dietą, treningiem lub pragną zmienić swoją sylwetkę na pewnym etapie zaczną zastanawiać się, ile kalorii spalają w ciągu dnia.

Oczywiście ma to sens, ponieważ ujemny bilans kaloryczny jest podstawą do utraty tkanki tłuszczowej i zmniejszenia masy ciała. To samo tyczy się budowania masy mięśniowej, tylko w tym przypadku liczy się nadwyżka kaloryczna, która musi być zbilansowana na tyle, aby przybierać głównie masę mięśniową z jak najmniejszą ilością tłuszczu.

To ile spalamy kalorii jest bardzo indywidualne i zależy od wielu czynników jak choćby wiek, płeć, obecna masa ciała i zawartość tkanki mięśniowej, to jaką aktywność fizyczną ktoś ma na co dzień i wiele innych.

Co to jest kaloria?

Kalorie są jednostką miary ilości energii w jedzeniu i napojach. Częściej używa się miary kilokalorii (kcal) co można zauważyć na opakowaniach produktów i w tabelach kalorycznych. Każdy z makroskładników ma swoją zawartość kcal. 1g białka dostarcza nam 4kcal, 1g tłuszczu 9kcal, zaś 1g węglowodanów zapewnia nam 4kcal.

Można myśleć o kaloriach jako paliwie dla swojego organizmu . Podobnie jak samochód ciało musi spalać paliwo, aby działać. Zapotrzebowanie kaloryczne to ilość kcal jaka jest potrzebna do prawidłowego funkcjonowania organizmu i zachowania zdrowia na wysokim poziomie. Jeśli chodzi o utratę wagi, utrzymanie lub przybieranie na wadze istotny będzie bilans kaloryczny dnia – różnica między kaloriami, których dostarczamy, a tym ile kalorii dziennie spalamy.

Sprawdź inne nasze artykuły:

Czym właściwie jest metabolizm?

dzienne spalanie kalorii

Metabolizm to nic innego jak pewne mechanizmy i procesy, które mają miejsce w naszym ciele, a dokładniej w jego komórkach. Ich celem jest wykorzystanie składników odżywczych do pozyskania energii. Dzięki temu mamy możliwość funkcjonować.

Twój metabolizm nigdy się nie zatrzymuje, nawet gdy twoje ciało odpoczywa. Nieustannie dostarcza energii do podstawowych funkcji organizmu, takich jak funkcje: oddechowe, krążenie krwi, trawienie pokarmu, naprawa komórek, temperatura ciała, zarządzanie hormonami i wiele innych.

Zawsze spalamy energię, nawet kiedy śpimy. Istnieją dwa procesy chemiczne, które zachodzą w celu przemiany materii, katabolizm i anabolizm, które są regulowane tak, aby pozostawały w równowadze. Mówiąc prościej:

Katabolizm

  •  to proces, w którym żywność i napoje rozkładane są na prostsze formy, co skutkuje uwolnieniem energii.

Anabolizm 

  • to proces, w którym energia jest wykorzystywana do funkcji organizmu, w tym do wzrostu i naprawy komórek w organizmie.

Czym jest BMR – podstawowa przemiana materii

ile kalorii spalamy dziennie

BMR (Basal Metabolic Rate) to skórt oznaczający podstawową przemianę materii. W internecie można się również natknąć na skrót RMR (Resting Metabolic Rate), który oznacza spoczynkową przemianę materii.

Zarówno BMR, jak i RMR rejestrują, ile kalorii spala organizm, gdy nie ma żadnej aktywności fizycznej. Zazwyczaj są one mniej więcej tej samej wartości. Twoja podstawowa przemiana materii mierzy minimalną ilość kalorii potrzebną organizmowi do wykonywania niezbędnych funkcji wymienionych wyżej jak utrzymanie stałej temperatury ciała czy oddychanie. Procesy życiowe są dla organizmu priorytetowe.

Czynniki wpływające na BMR

  • Masa ciała i wzrost – ludzie, którzy są więksi, zwłaszcza jeśli mają więcej mięśni, spalają więcej kalorii, nawet w spoczynku.
  • Płeć – mężczyźni zwykle mają mniejszą zawartość procentową tłuszczu i więcej mięśni niż kobiety w tym samym wieku i o tej samej wadze, co oznacza, że mężczyźni spalają więcej kalorii.
  • Wiek – wraz z wiekiem ilość mięśni zmniejsza się, a tłuszcz stanowi większą część wagi, spowalniając spalanie kalorii.

Jak obliczyć BMR

Można oszacować dzienny BMR za pomocą różnych równań. Jedno z nich, równanie Harrisa-Benedicta, to formuła, która uwzględnia Twój wzrost, wagę, wiek i płeć, aby znaleźć BMR. Najlepiej użyć kalkulatora BMR, który można znaleźć online.

Czym jest CMP?

CPM to inaczej całkowita przemiana materii. Jest to ilość energii jaką wydatkuje organizm na zwykłe, codzienne funkcjonowanie. Bierze pod uwagę podstawową przemianę materii oraz energię potrzebną do czynności dnia codziennego. Przez czynności dnia codziennego rozumie się pracę fizyczną oraz umysłową, a także naszą aktywność fizyczną.

Wartość CPM informuje jaką ilość kalorii powinno dostarczać się codziennie do organizmu. Będzie wskazówką podczas doboru kaloryczności w zależności od wybranego celu sylwetkowego – chęci przybrania masy mięśniowej, utraty tkanki tłuszczowej lub utrzymania obecnej masy ciała.

Jak obliczyć CPM?

Można obliczyć np. za pomocą wzoru Mifflina-St Jeor.

  1. Najpierw należy obliczyć podstawowe zapotrzebowanie

Wzór dla kobiet: (9,99xmasa ciała w kg)+(6,25x wzrost w cm)-(4,92xwiek w latach)-161

Wzór dla mężczyzn: (9, 99xmasa ciała w kg)+(6,25x wzrost w cm)-(4,92x wiek w latach)+5

  1. Następnie otrzymany wynik trzeba pomnożyć przez PAL (współczynnik aktywności fizycznej).Wyróżniamy następujące współczynnik aktywności fizycznej:
  • 1,4 – 1,69 –dla małej aktywności fizycznej
  • 1,7-1,99 – dla umiarkowanej aktywności fizycznej
  • >2,0 – przy dużej aktywności fizycznej

Ile kalorii spalasz dziennie? Prosty przykład

Wystarczy pomnożyć PPM przez wcześniej wspomniany współczynnik aktywności fizycznej. Dzięi temu dowiesz się ile kalorii średnio spalamy w ciągu całego dnia.

CPM/dobę = [1 kcal 24h masa ciała (kg)] * współczynnik aktywności fizycznej

Na przykład: osoba o małej aktywności fizycznej, ważąca 90 kg spala w ciągu doby 3024 kcal. Jest to jej wcześniej opisany CPM, czyli całkowita przemiana materii.

CPM/dobę = 24h * 90kg* 1,4 = 3024 kcal

Co jeszcze wpływa na to ile kalorii spalamy dziennie?

ile dziennie spalamy kalorii

Aktywność fizyczna niezwiązana z treningiem

NEAT jest to ilość energii, jaka jest potrzebna dla organizmu do wykonywania zwykłych czynności dnia codziennego. Spalasz kalorie podczas sprzątania, mycia naczyń, niesienia zakupów itd. Ilość energii zużytej na codzienne czynności zależy od ich poziomu intensywności.

Kalorie spalone podczas ćwiczeń

Podczas ćwiczeń fizycznych spalamy najwięcej kalorii. Ilość spalonych kalorii zależy oczywiście od czasu aktywności fizycznej i jego intensywności, a także rodzaju aktywności fizycznej. Intensywne ćwiczenia spalą zdecydowanie więcej kalorii w ciągu godziny niż powolny spacer po parku.

Termiczny efekt żywności

Aby organizm mógł strawić i przetworzyć pokarm musi zużyć na to energię. Każdy pokarm ma inny TEF. Termiczny efekt żywności to około 10% całkowitej przemiany materii.

Co może wpłynąć na przyspieszenie przemiany materii?

Zbudowanie większej masy mięśniowej. Osoby z większą zawartością masy mięśniowej mają większe zapotrzebowanie energetyczne, co oznacza, że mogą więcej zjeść i to na dodatek bezkarnie. Mięśnie spalają więcej kalorii niż tłuszcz aż o 3 razy. Dodatkowo po ćwiczeniach mięśnie potrzebują energii do regeneracji.

Włączenie treningu aerobowego lub interwałów do swojego treningu. Ćwiczenia tlenowe nie budują mięśni, ale przyśpieszają metabolizm i wpływają na spalanie tkanki tłuszczowej. Dodatkowo wpływają korzystnie na układ sercowo-naczyniowy. Poza tym intensywne ćwiczenia fizyczne podnoszą temperaturę ciała.

Nawodnienie to podstawa, ponieważ organizm człowieka zbudowany jest w większości z wody. Nawet niewielkie odwodnienie wpływa na spowolnienie metabolizmu. Naukowcy polecają minimum 1,5-2,5 litrów wody dziennie. Ważne, aby pić regularnie mniejsze objętości.

Kofeina, tauryna i niektóre aminokwasy mogą wspomóc spalanie kalorii i pozbycie się tkanki tłuszczowej oraz dodadzą energii do treningu.

Białko w diecie ma najwyższy efekt termiczny, poza tym jest niezbędny do budowania mięśni. Dodatkowo białko utrzymuje sytość na dłużej.

Ważny jest ruch w ciągu całego dnia. Nie wystarczy jeden trening jeśli ktoś siedzi przez pozostałe 10 godzin w ciągu doby. Siedzący tryb życia przynosi wiele skutków ubocznych. To właśnie na codzienna, zwykła aktywność podczas codziennych zajęć ma duży wpływ na tempo metabolizmu.

Regeneracja to podstawa. Brak snu zwiększa ryzyko otyłości, ponieważ wpływa na poziom cukru we krwi i gospodarkę hormonalną. Poza tym osłabiają działanie układu nerwowego i całkowitą przemianę materii.

Redakcja by — 7 lipca, 2022 in Odchudzanie 0