Ile kalorii ma kawa latte? Czyli o pysznej włoskiej kawie!

Smakoszy kawy na całym świecie nie brakuje. Przecież przeciętny Polak średnio wypija 95 litrów napoju kawowego, co daje w przeliczeniu aż 3kg samej kawy! Gdyby był jednak tylko jeden rodzaj kawy, to ten pyszny napój z pewnością szybko by się znudził. Na nasze szczęście mamy ogromny wybór. Od cappuccino, przez macchiato, aż po…latte. To właśnie latte podawane jest w kubku o sporych rozmiarach, z pyszną pianką na wierzchu. Co więc kryje za swoją nazwą popularne caffe latte?

Kawa Latte a może caffe latte?

Latte to nic innego, jak po włosku, mleko. Dlatego też Włosi nazywają tą pyszną kawę caffe latte, bo jest to napój na bazie kawy z dodatkiem mleka i bardzo często innych dodatków, takich jak : cukier, bita śmietana, czy też syrop. W związku z tym podczas wycieczki do słonecznej Italii pamiętajcie, aby poprosić kelnera o caffe latte, a nie samo latte, bo niekiedy na waszym stoliku może wylądować samo mleko!

Powiązane artykuły o kawie:

Gdzie te kalorie?

ile kalorii ma kawa latte

Pewnie niejednego to zaskoczy, ale sama kawa ma w sobie bardzo małą ilość kalorii, bowiem są to około dwie kalorie na sto mililitrów. Co jest więc czynnikiem, który robi z kawy mini-bombę kaloryczną? Na pewno jednym z takich czynników jest nieodłączny element „napoju bogów”, czyli mleko. Już samo odtłuszczone mleko dołoży do naszej kawy 10 kcal na 100 ml napoju. Idąc tą drogą – mleko dwuprocentowe to już dodatek na miarę 20 kcal na 100 ml. Posługując się tą samą analogią bez trudu dojdziemy do wniosku, że im wyżej procentowe mleko, tym bardziej kaloryczna będzie nasza kawa. Dodatkiem, który dokłada nam jednak jeszcze więcej kalorii jest cukier. Łyżeczka białego cukru, czyli nasz cichy zabójca, zafunduje nam dodatkowe 20 kcal. Syrop i bita śmietana to jedynie kolejne elementy, które spowodują, że nasz ulubiony napój będzie bardziej kaloryczny.

Kalorie w kawie latte

ile kalorii ma latte

Jak widać, jest wiele czynników, które mogą wpłynąć, na to, ile nasza kawa będzie miała kalorii. Przyjmuje się jednak, że standardowa szklanka kawa latte to napój mający około 300 mililitrów objętości. Szklanka kawy latte waży około 220g. Składa się najczęściej z espresso i mleka. Na 25 ml przypada około 200 ml mleka. Wiele osób także cukier, słodzik, bądź syrop, co dodatkowo odbija się na kaloryczności napoju. Niemniej uśrednioną liczbą kalorii, szklanka kawy latte ma około 130 kalorii na 300 ml pysznej kawy. Kalorie w takim napoju pochodzą w 26 % z białka, w 40% z węglowodanów i w 35% z tłuszczy. Ale jak na cały napój rozkłada się kaloryczność poszczególnych produktów? Jeżeli przyjmiemy, że w 300 ml napoju mamy 130 kcal, to wtedy:

  • mleko 1% – 125 kcal
  • kawa espresso – 5 kcal

Jeżeli zdecydujemy się na wariant słodszy, ale też wyższy kalorycznie (przyjmijmy, że naszą kawa latte na 300 ml dosłodziliśmy dwoma łyżeczkami cukru i dodaliśmy mleka 3,2 %), to wtedy rozkład kalorii będzie prezentował się następująco :

  • mleko 3,2% – 150 kcal
  • kawa espresso – 5 kcal
  • cukier – 40 kcal

Wartość kaloryczna naszego napoju wzrosła o 65 kalorii, więc tak naprawdę, kiedy przygotujemy caffe latte samemu, to tylko od nas zależy, czy wybierzemy wersję niskokaloryczną, czy wysokokaloryczną. W przypadku kafejek i restauracji sprawa wygląda nieco inaczej, bo trudno zweryfikować ile kalorii ma dana kawa, szczególnie, że jak powszechnie wiadomo, kafejki niespecjalnie przejmują się względem kalorycznym. W takich restauracjach cały nacisk kładzie się na smak. Niemniej w niektórych przypadkach barista daje nam możliwość wyboru mleka, czy też dodatków i to wtedy od nas zależy wybór naszej wymarzonej wersji i ile kalorii będzie miała nasza kawa latte!

kawa latte kalorie

Inne artykuły o kawie:

Jak obniżyć kaloryczność naszej kawy?

Nie słodzić! Warto unikać cukru, czyli pustych kalorii. Łatwo powiedzieć, ale jednak trudniej zrobić, bo kto nie lubi kawy ze słodkim posmakiem? Kolejnym sposobem na obniżenie kaloryczności naszego latte jest wybór innego mleka. Może być to mleko 0,5%, ale także mleko roślinne, które doskonale zastąpi nam wyżej procentowe propozycje. Dobrze jest zrezygnować także z syropów, czy bitej śmietany, które dołożą naszemu napojowi sporo kalorii, a kiedy już zrezygnujemy z dodatkowych pokus i zamienimy wysokokaloryczne opcje na te bardziej przyjazne naszemu organizmowi, to pozostaje nam tylko cieszyć się przepysznym smakiem caffe latte!

Co na obiad z niskim IG?

Obiad powinien zawierać od 30 do 40% dziennej kaloryczności, więc ponad 1/3 dziennego spożycia. Osoby bez ograniczeń dietetycznych niejednokrotnie zastanawiają się, co zjeść na obiad, nie mają na niego pomysłu, szukają przepisów w internecie. Jeszcze większy problem pojawia się w momencie, gdy należy odrzucić niektóre produkty nie tylko ze względu na wartość energetyczną, ale też na indeks glikemiczny. Co więc jeść na obiad z niskim IG?

Indeks glikemiczny – co to jest?

IG to wskaźnik, który opisuje wpływ spożycia danego produktu na poziom glukozy we krwi. Im niższy indeks glikemiczny, tym lepiej dla zdrowia. Wskaźnik ten jest szczególnie ważny dla osób chorujących na cukrzycę, będących na diecie odchudzającej lub zmagających się z insulinoopornością. Spożywając produkty z wysokim IG, odpowiedź organizmu jest gwałtowna: szybki wzrost poziomu cukru we krwi oraz szybki spadek, co wiąże się z szybszym odczuciem głodu po skończeniu posiłku. Produkty węglowodanowe, ze względu na indeks glikemiczny dzieli się na:

  • produkty o niskim IG (≤ 55)
  • produkty o średnim IG (55-69)
  • produkty o wysokim IG (≥70)

Co wpływa na indeks glikemiczny?

W wielu przypadkach na wartość IG wpływa sposób obróbki cieplnej produktu. Niższy indeks będą miały warzywa surowe, niż gotowane – dobrym przykładem jest tutaj marchew, której IG wynosi 16, gdy jemy ją na surowo oraz 47 po ugotowaniu. Kolejnym przykładem są tutaj ziemniaki: od razu po ugotowaniu mają bardzo wysoki IG – 95. Po ostudzeniu, w ziemniakach wytwarza się skrobia oporna, która nie jest wchłaniana przez organizm i traktowana tak, jak błonnik, dzięki czemu nie podnosi poziomu glukozy we krwi. Idealnym pomysłem dla cukrzyków lubiących ziemniaki jest więc sałatka ziemniaczana czy ugotowanie bulw dzień wcześniej i odgrzane do temperatury poniżej 55°C (ogrzanie powyżej tej temperatury powoduje ponowne przyswajanie skrobi, więc indeks glikemiczny wzrasta).

Podobne artykuły:

Przykładowe produkty o niskim i średnim IG

Poniżej podane są wartości indeksu glikemicznego dla przykładowych produktów przydatnych w planowaniu obiadów:

  • kalafior, IG = 15
  • sałata, IG = 10
  • szpinak, IG = 15
  • bakłażan, IG = 20
  • pomidor, IG = 15
  • rzodkiewka, IG = 15
  • papryka, IG = 15
  • pieczarki, IG = 10
  • soczewica czerwona ugotowana, IG = 26
  • ryż brązowy ugotowany, IG = 60
  • kasza gryczana ugotowana, IG = 54
  • mięso, IG = 0 (nie zawierają węglowodanów lub zawierają śladowe ilości)
  • tłuszcze, IG = 0 (również nie zawierają węglowodanów)

Obiady o niskim IG

obiady z niskim indeksem glikemicznym

Jak widać, najniższy indeks glikemiczny mają surowe warzywa. Do obiadu należy więc obowiązkowo podać surówkę, złożoną z wielu warzyw, takich, jak na przykład: sałata, pomidor, papryka. Dobrym pomysłem jest także użycie soczewicy, która nie tylko ma niską wartość wspomnianego wskaźnika, ale też jest dobrym źródłem białka. Mięso, jaja czy ryby nie mają indeksu glikemicznego, należy jednak pamiętać o tym, że panierka do kotleta zawiera węglowodany (bułka tarta, IG około 65). W celu obniżenia indeksu glikemicznego trzeba wybierać mięso bez panierki, najlepiej pieczone lub duszone. W przypadku produktów skrobiowych (makarony, kasze, ryże), które dla wielu osób są niezbędnym elementem obiadu, najlepiej wybierać te pełnoziarniste.

Przykładowe pomysły na obiad o niskim indeksie glikemicznym:

  • Potrawka z soczewicy w sosie pomidorowym + surówka z marchwi i jabłka
  • Ryba gotowana na parze ze szpinakiem, ziemniaki ugotowane dzień wcześniej i podgrzane do max. 55°C + kapusta kiszona
  • Tofu w sosie sojowym z warzywami i kaszą bulgur + sałatka z kapusty pekińskiej
  • Makaron z cukinii z sosem serowym
  • Sałatka z kalafiora i pomidorów z jajkiem gotowanym na twardo, polana domowym sosem czosnkowym na jogurcie
  • Bakłażan faszerowany ryżem brązowym, kurczakiem i papryką + surówka

Czy tylko indeks glikemiczny ma znaczenie?

obiad niski ig

Warto wspomnieć także o tym, że sam indeks glikemiczny to nie wszystko. Wybierając produkty należy zwrócić uwagę także na ładunek glikemiczny, który uwzględnia nie tylko IG produktu, ale także ilość węglowodanów zawartą w porcji produktu: zjedzenie produktu o wysokim IG (np. arbuz), który w porcji 100 g zawiera mniej węglowodanów, daje podobną odpowiedź organizmu na zjedzenie produktu o niskim IG, który zawiera dużo węglowodanów na porcję (np. czekolada). Jak więc się nie pogubić? Odpowiedź jest prosta: zdrowy rozsądek. W przypadku braku poważnych przeciwwskazań zdrowotnych (np. cukrzyca), popełnienie błędu dietetycznego w postaci zbyt wysokiego IG nie jest niebezpieczne dla zdrowia. Należy pamiętać też o tym, że nie wolno rezygnować lub restrykcyjnie ograniczać węglowodanów: są niezbędne do prawidłowego funkcjonowania organizmu, więc bez specjalnych wskazań, przechodzenie na diety z bardzo małą ilością węglowodanów, może być szkodliwe.

Ryba z piekarnika

Ryby są doskonałym źródłem białka, które jest ważne dla utrzymania wagi i utraty wagi. Zdrowe tłuszcze i antyoksydanty spowalniają starzenie się skóry i powstawanie zmarszczek. Zawierają jako jedne z nielicznych witaminę D. Witamina D aktywuje układ odpornościowy do walki z bakteriami, wirusami i komórkami rakowymi. Wraz z wapniem i fosforem jest niezbędna do budowy kości i zapobiegania osteoporozie. Idealny puls dorosłego człowieka w spoczynku wynosi od 50 do 60 uderzeń na minutę. Udowodniono naukowo, że szybki puls skraca życie. Mówi się, że jedzenie dużej ilości ryb go nieco spowalnia. Kobiety kochające ryby rzadko cierpią na depresję, a to dzięki zdrowym tłuszczom. Kiedy w organizmie występuje wysoki poziom kwasów tłuszczowych omega-3, wysoki jest również poziom serotoniny, hormonu dobrego samopoczucia. Dodatkowo polepszają pamięć. Kwasy omega-3 działają ochronnie na neurony w istocie szarej mózgu i zapobiegają ich utracie w obszarze związanym z pamięcią i uczeniem się.

Ryby są źródłem ważnych pod względem odżywczym białek, lipidów, witamin i minerałów. Mięso rybie ma korzystny wpływ na zdrowie człowieka, konsumenci mięsa rybiego mają najniższą śmiertelność z powodu choroby niedokrwiennej serca. Mięso rybie ma zatem działanie zapobiegawcze przeciwko chorobom serca, obniża poziom cholesterolu we krwi i korzystnie wpływa na układ krwionośny. Z naszych ryb najbardziej cenione i poszukiwane jest mięso karpia, sandacza, pstrąga, szczupaka i węgorza. Ryby słodkowodne można przyrządzać przy użyciu różnych technik kulinarnych.

Dlaczego akurat ryba z piekarnika?

Pieczenie to jedna z  najstarszych metod gotowania, prosta, naturalna i zdrowa. To nie przypadek, że mówią, że wszystko genialne jest proste, a ludzkość nie wymyśliła jeszcze niczego prostszego niż pieczenie jedzenia Ryba z piekarnika jest podobna do ryby smażonej ze względu na złocistą, chrupiącą skórkę, ale bez błędów smażonych potraw. Wszyscy wiedzą, że po podgrzaniu oleje roślinne uwalniają substancje rakotwórcze, które również są szkodliwe dla zdrowia. Smażona ryba jest nasycona tłuszczem i staje się bardziej kaloryczna. Jedzenie pieczonych ryb prosto z pieca dostarcza wszystkich wartości odżywczych, minerałów i mikroelementów, a także przeciwutleniaczy, które wzmacniają układ odpornościowy i zapobiegają przedwczesnemu starzeniu się.

Jak dobrze przyprawić rybę do piekarnika?

pieczenie ryby

Przyprawianie ryb w piekarniku jest bardzo proste. Wystarczy natrzeć ją odrobiną oleju i przyprawić tak, jak każde inne mięso. Najlepsze jest to, że możesz to zrobić podczas gotowania ryby, więc z jednego kawałka ryby możesz uzyskać dwa posiłki. Możesz również gotować rybę na ruszcie lub patelni, aby uzyskać ładną chrupiącą skórkę na zewnątrz. Dzięki temu ryba będzie delikatna i soczysta w środku. Ważne jest, aby obserwować rybę podczas gotowania, aby nie wyschła. Jeśli tak się stanie, wystarczy dodać trochę więcej oleju lub wody.

Ile robi się ryba w piekarniku?

Jeśli chodzi o pieczenie ryby w piekarniku, ilość czasu potrzebnego do ich ugotowania zależy od rodzaju ryby i jej grubości. W przypadku cienkich filetów, takich jak łosoś czy tuńczyk, zajmie to tylko około pięciu minut. Dla grubszych kawałków, które są bliższe wielkości steku, takich jak halibut lub miecznik, zajmie to dziesięć do 15 minut. A dla grubszych kawałków, które są podobne do piersi kurczaka, takich jak tilapia lub dorsz, będziesz musiał gotować je przez 20 minut, aby uzyskać pyszną i delikatną rybę pieczoną.

Innym czynnikiem, który może wpłynąć na to, jak długo trwa gotowanie ryb w piekarniku jest to, czy używasz blachy do pieczenia zamiast patelni. Blachy do pieczenia pozwalają na gotowanie więcej niż jednego kawałka ryby jednocześnie bez przepełnienia piekarnika. Jeśli użyjesz patelni, każdy kawałek ryby będzie wymagał osobnego miejsca w piekarniku, aby wszystkie gotowały się w mniej więcej tym samym tempie.

Jak zrobić mrożoną rybę w piekarniku?

Mrożona ryba to jeden z najprostszych sposobów na przygotowanie ryby. Mrożona ryba jest po prostu zapakowana w lód i przechowywana w zamrażarce do czasu, gdy będziesz chciał ją wykorzystać. Kiedy jesteś gotowy do użycia mrożonej ryby, po prostu rozmrażaj ją w temperaturze pokojowej, osuszaj papierowymi ręcznikami i gotuj jak zwykle. Zobacz także artykuł czy ryby wędzone można mrozić.

Zła wiadomość jest taka, że mrożona ryba będzie się gotować inaczej niż świeża. Będzie trudniejsza do ugotowania, ponieważ zatrzymuje wilgoć, więc być może będziesz musiał dodać więcej oleju lub masła, aby zapobiec wysuszeniu. Ponadto, rozmrażanie mrożonej ryby może zająć dużo czasu. Jeśli chcesz, aby Twoja ryba była szybko gotowa na obiad, to mrożonka prawdopodobnie nie jest dla Ciebie. Jednak jeśli szukasz przyjaznego dla budżetu sposobu na przygotowanie świeżych filetów z łososia, to mrożone mogą być najlepszym rozwiązaniem.

Zobacz także:

Ryby nadające się do pieczenia

Dorsz pieczony jest niskotłuszczowym źródłem białka, co czyni go doskonałym wyborem dla osób, które chciałyby ograniczyć spożycie tłuszczu i poprawić zdrowie serca. Dorsz zawiera również znaczną ilość jodu, który jest ważnym minerałem dla funkcjonowania tarczycy. W sklepie znajdziesz dwa rodzaje dorsza, dorsz z Oceanu Atlantyckiego i dorsza z Oceanu Spokojnego. Dorsz z pacyfiku charakteryzuje się przeważnie grubszymi i bardziej tłustymi filetami. Oba rodzaje dorszy są doskonałym źródłem kwasów tłuszczowych omega 3, które są świetne dla serca. Są również pełne chudego białka i witaminy B12. Dorsz ma nieco wyższą zawartość sodu, ale ogólnie rzecz biorąc, jeśli jesz go z umiarem, może to być bardzo zdrowa opcja. Mimo to ta ryba może być doskonałym wyborem do diety, jeśli jest spożywany z umiarem. Ponadto dorsz pieczony jest bardzo atrakcyjnym pomysłem na szybki obiad lub kolację dla jednej osoby lub dla całej rodziny.

Należy pamiętać, że dorsz jest świetną rybą do pieczenia ale nie jedyną. Na szczęście jest ich o wiele więcej. Na które również warto zwrócić uwagę?

Łosoś jest uwielbiany za wszechstronność, szybki czas gotowania i łagodny smak. Nawet osoby nienawidzące ryb mogą zakochać się w jego subtelnym smaku, zwłaszcza jeśli jest podawany w kremowym sosie, przyprawach lub salsie owocowej. Jak większość ryb, łosoś może być pieczony, smażony, wolno gotowany i grillowany. Jest na tyle wszechstronny, że można go łączyć ze wszystkim, od świeżej sałatki po makaron.

Pstrąg tęczowy jest pełen białka i kwasów omega-3 i często jest sprzedawany w całości, ponieważ ryba jest niewielkich wymiarów. Inne rodzaje pstrąga to pstrąg stalowogłowy i golec arktyczny, ale mogą być trudniejsze do znalezienia w pobliskim supermarkecie. Pstrąg jest pyszny grillowany, pieczony i smażony.

Mintaj: jego łagodny smak i lekka konsystencja sprawiają, że jest on popularnym wyborem do mrożonych paluszków rybnych i innych panierowanych ryb. Mintaj idealnie nadaje się do smażenia i pieczenia, szczególnie dla osób które nie przepadają za wyrazistym rybnym smakiem.

Makrela: Ma bogatą, miękką konsystencję i wyraźny smak, który jest słodki i rybny, trochę jak tuńczyk. Ciemniejsze części mięsa mają mocniejszy smak, więc możesz je wyciąć, aby uzyskać łagodniejszy smak. Jest powszechnie grilowany, pieczony a nawet smażony.

Szczupak: Szczupak jest bardzo zdrową rybą, o ile pochodzi z czystej wody. Są bogate w białko, witaminę B, zdrowe kwasy tłuszczowe Omega 3, a także wiele innych witamin i minerałów.

Łatwy i smaczny dorsz z piekarnika

pieczony dorsz

Dorsz pieczony w piekarniku to jeden z najlepszych pomysłów na smaczny obiad, a efekt końcowy jest zawsze satysfakcjonujący. Filety z dorsza mają bardzo łagodny smak, więc aby upiec rybę wystarczy kilka składników, takich jak sok z cytryny (lub plasterki cytryny) i kilka przypraw. Poniżej przedstawiamy prosty i uniwersalny przepis na przygotowanie dorsza pieczonego z piekarnika.

Składniki:

  • Filety z dorsza,
  • masło
  • sok z cytryny (Do tego przepisu najlepiej użyć świeżego soku z cytryny)
  • kilka plasterków cytryny (Jeśli nie lubi się lekkiej goryczy upieczonej cytryny, można pominąć pokrojoną cytrynę, goryczka pochodzi z miąższu, więc sam sok jest idealny do użycia bez wywoływania tej nuty goryczy)
  • oliwa z oliwek
  • 2 ząbki czosnku (Można użyć ½ łyżeczki suszonego czosnku w proszku zamiast świeżo przeciśniętego czosnku.)
  • sól
  • pieprz
  • opcjonalnie pietruszka (Pietruszka jest absolutnie opcjonalna, zrozumiałe jest, że często nie ma się jej pod ręką. Nie ma to kluczowego znaczenia dla sukcesu tego przepisu, ale dodaje przyjemnego smaku)

Aby upiec dorsza należy najpierw nagrzać piekarnik do 200 stopni Celsjusza. Następnie opłukać rybę pod bieżącą wodą i osuszyć ją ręcznikiem papierowym, aby pozbyć się namiaru wody.

Przyprawić rybę z obu stron solą i pieprzem i włożyć do wysmarowanej oliwą formy do pieczenia (skórą do dołu, jeśli na filetach jest skóra). Każda forma jest w porządku, jeżeli nie ma się specjalnego naczynia można użyć blachy oraz folii aluminiowej (najlepiej jednak jest upiec rybę w naczyniu żaroodpornym).

Następnie należy wymieszać masło i oliwę z przeciśniętym przez praskę czosnkiem. Opcjonalnie można ułożyć plasterki cytryny na powierzchni ryby. Polej całość masłem wymieszanym z oliwą i czosnkiem, tak by objęło to całą rybę. Na końcu całość polej sokiem z cytryny w zależności ile się lubi, trzeba jednak uważać z ilością i najbezpieczniej będzie jedynie ją pokropić.

Do nagrzanego piekarnika włożyć naczynie żaroodporne razem z rybą. Można całe naczynie przykryć folią aluminiową, aby ryba za bardzo nie wyschła. Czas pieczenia to około 15-20 minut. Na koniec rybę można posypać natką pietruszki i polać masłem. Tak przygotowany dorsz idealnie pasuje do frytek, brązowego ryżu czy też szparagów.

Jesz przed pójściem spać? Zobacz, czy nie popełniasz kilku błędów!

Jedzenie przed snem jest wciąż kwestią sporną. Często powielana teoria mówi, że po godzinie 18 nie należy już spożywać posiłku. Późno zjedzona kolacja ma wiązać się z niemożnością zredukowania zbędnych kilogramów. Tkwi w tym ziarnko prawdy, jednak sam posiłek przed snem jeszcze nie powinien zrobić nam krzywdy. Sprawa jest o wiele bardziej złożona, a najbardziej istotną kwestią jest nie godzina, a to, co zjadamy i w jakiej ilości. Na jaki posiłek przed snem możemy sobie pozwolić, a czego lepiej unikać?

Jedzenie przed snem, a jakość snu

Ostatni posiłek w ciągu dnia jest bardzo istotny. Mówi się, że śniadanie należy jeść po królewsku, a kolację jak żebrak. Ponownie, jest w tym część prawdy. Pełen talerz smakołyków na kolację źle wpłynie na nasz metabolizm, mogąc zaburzać jakość snu.

Badania dowodzą, że najlepszą porą na ostatni posiłek będą 2-3 godziny przed snem. Tak więc może być to godzina 18, jednak nie sprawdzi się to, jeśli nasz zegar biologiczny nastawiony jest na sen o 24. Zdążymy zgłodnieć przed snem, a to prosta droga do podjadania tuż przed położeniem się do łóżka. 

Pora jedzenia nie powinna korelować z porą na sen. Energia spożytkowana zostanie na trawienie, a my nie będziemy w stanie odpowiednio zrelaksować się podczas snu. Przez to stanie się on płytki, a my obudzimy się niewyspani i zmęczeni.

Podobne artykuły:

Jakość snu ogromnie wpływa na nasze funkcjonowanie i zdrowie psychofizyczne. W końcu na tej czynności spędzamy 1/3 życia. Nie powinniśmy bagatelizować problemów wynikających ze spadku jakości naszej aktywności dobowej i utraty dobrego samopoczucia. Być może późne i ciężkostrawne posiłki, to jeden z elementów, które zakłócają nasz cykl snu.

Czy jedzenie przed snem tuczy?

co jeść przed snem

Wiele osób żyje w przekonaniu, że nocne posiłki mają wpływ na wagę. Stąd też większość z nas stara się unikać jak ognia posiłku nocnego, nawet jeśli to jedyna pora na dostarczenie odpowiedniej, dobowej ilości kalorii. Okazuje się, że to, co od lat słyszymy o jedzeniu przed snem, mija się z prawdą. Badania na zwierzętach nie wykazały korelacji pomiędzy późnymi posiłkami a nadwagą.

Do zrzucenia zbędnych kilogramów potrzebny jest deficyt kaloryczny, dlatego znacznie bardziej istotną kwestią jest objętość posiłku. Tyczy się to również jedzenia w ciągu dnia. Ważne jest, aby nie wypełniać talerza po brzegi, a rozważnie podchodzić do tego, co na nim kładziemy. Za duża ilość kalorii w ostatnim posiłku może zaburzyć sen, a to w konsekwencji przyczynia się do powstawania chorób metabolicznych i otyłości.

Nocne jedzenie, czego należy unikać?

Nie każdy z nas ma możliwość zadbać o bilans kaloryczny w trakcie dnia. Bywa tak, że dopiero późnym wieczorem możemy zjeść kolację, a omijanie jej ze względu na godzinę nie jest najlepszym pomysłem. Ssanie w żołądku może nie pozwolić nam zasnąć lub wybudzać w ciągu nocy.

Ostatni posiłek dnia bez względu na to, o której kładziemy się spać, powinien być lekkostrawny. Wieczorową porą unikajmy produktów o wysokiej zawartości tłuszczu. Odrzućmy także pikantne potrawy, przetworzoną żywność i słodycze. 

Tłuszcz pobudza produkcję soków trawiennych, a to może powodować nocne ataki refluksu czy zgagi. Obfita kolacja składająca się z mięsa smażonego na głębokim tłuszczu nie jest najlepszą propozycją. Organizm całą swoją energię przeznaczy na trawienie i nie zdoła odpowiednio się zregenerować.

To samo tyczy się fast foodów i przetworzonych produktów. Słone przekąski takie jak chipsy i krakersy zajadane do ulubionego serialu — to może się udać, ale raz na jakiś czas. Lepiej będzie, jeśli do wieczornego relaksu przygotujemy miks warzyw i lekki dip bez tłuszczu. Takiej przekąska nie powinna negatywnie wpłynąć na nasz sen.

Słodycze to kolejna grupa produktów, których należy unikać. Nie tylko porą nocną. Łatwo zapychają, powodują wyrzut glukozy, a uczucie sytości mija bardzo szybko. Proste i przetworzone cukry mogą nas niepotrzebnie pobudzić. Nie mają też żadnych wartości odżywczych. Mało tego, ich długoterminowe podjadanie może przyczyniać się do powstania insulinooporności i cukrzycy typu II.

Badania wykazały, że zajadanie się wysokocukrowymi posiłkami nocą powoduje wybudzanie się w trakcie snu. Warto więc pomyśleć o zmianie nawyków żywieniowych, jeśli słodkości towarzyszą nam na co dzień.

Co jeść przed snem?

Ostatnim posiłkiem w ciągu dnia niech będzie coś, co ułatwi procesy trawienne. Nocą metabolizm jest wolniejszy, a tłuste posiłki mogą długo zalegać w układzie pokarmowym i fermentować. Dobry sen zapewnią nam prawidłowo zbilansowane, niskotłuszczowe potrawy.

Dobrze, aby na talerzu gościło białko i węglowodany. Nie musimy unikać mięsa, ale niech będzie to gotowany kawałek drobiu lub ryby. To świetne źródło pełnowartościowego białka. Węglowodany możemy odnaleźć w owocach lub pełnoziarnistym pieczywie.

Warto zaznaczyć, że produkty bogate w białko zawierają tryptofan. To niezbędny aminokwas, którego nasz organizm naturalnie nie syntetyzuje, a więc musimy przyjmować go z pożywieniem. Tryptofan jest prekursorem serotoniny, która reguluje nastrój. Odpowiada również za zwiększenie poziomu melatoniny — hormonu odpowiedzialnego za prawidłowy rytm snu. Dobrym źródłem tryptofanu jest pierś kurczaka, tuńczyk, chudy twaróg, chude mleko, pestki dyni, migdały, soja, kasza gryczana czy soczewica.

Pomysły na ostatni posiłek dnia  – przykłady

Oto kilka produktów i dań, które sprawdzą się jako ostatni posiłek dnia.

Piersi indyka z dodatkiem pieczonego bakłażana

Pierś z indyka ugotowana na parze jest źródłem pełnowartościowego białka. Pieczony bakłażan będzie idealnym dopełnieniem smaku. Możemy podlać go dodatkowo sosem sojowym z dodatkiem czosnki i imbiru, a całość wstawić do piekarnika na 60 minut.

Budyń jaglany z musem owocowym

Kaszę gotujemy na mleku, a następnie całość miksujemy na gładką masę. Do smaku dokładamy mus owocowy lub świeże owoce. Kasza jaglana dostarcza wielu cennych składników odżywczych, m.in. witaminy z grupy B, a także żelazo, magnez czy wapń. Szybko, smacznie i zdrowo.

Pełnoziarniste pieczywo z gotowanym jajkiem

Pełnoziarnisty chleb jest cennym źródłem błonnika, który zapewnia uczucie sytości i ułatwia trawienie. Do tego dodać możemy jajko ugotowane na miękko lub półmiękko, by zachowało składniki odżywcze, których jest pełne. Jaja są źródłem witaminy D, żelaza i choliny, która naturalnie występuje w naszym organizmie tylko w niewielkiej dawce, dlatego należy przyjmować ją z pożywienia.

Zupa krem z warzyw sezonowych

Do zupy krem możemy wykorzystać warzywa, które lubimy najbardziej. Jeśli jeszcze nie próbowaliśmy sezonowych smaków, możemy postawić na zupę krem z cukinii. Znajdziemy w niej wiele witamin, a także potas, żelazo i magnez. Cukinię pokrojoną w kostkę należy zalać bulionem i gotować ok. 15 minut. Do smaku możemy dodać czosnek i pęczek kopru. Całość blendujemy, dodając śmietanki 30%. Warto przeczytać artykuły dietetyczne zupy odchudzające oraz zdrowe zupy dietetyczne.

Dostarczając odpowiednio zbilansowanego posiłku, zapewnisz sobie dobry sen 

Niech to będzie naszym zdaniem przewodnim. Odpowiednio zbilansowany posiłek na noc, to nie zbrodnia dla naszej wagi. Jeśli nie zdążymy z kolacją do 18, nie tylko nie musimy, ale też nie powinniśmy siedzieć z pustym brzuchem do rana. Posiłek o 22 nie sprawi, że przybędzie nam tkanki tłuszczowej i nie wpłynie negatywnie na jakość naszego snu. Musimy tylko zadbać o dostarczenie odpowiedniej ilości kalorii i składników odżywczych.

Na to, jak śpimy, dieta wywiera bardzo duży wpływ. Nie tylko wieczorem, ale i w ciągu dnia powinniśmy dbać o jakość tego, co zjadamy. Wprowadzenie odpowiednich nawyków żywieniowych i stałej pory posiłków ułatwi nam utrzymanie prawidłowej masy ciała. Ma to również znaczący wpływ na nasze zdrowie i samopoczucie.

Kolacja jest zwieńczeniem dnia i nie powinno być w niej odstępstw od zdrowego stylu życia. Nie przesadzajmy z ilością kalorii, ale zadbajmy o różnorodność posiłków, a zachowamy bilans makroskładników. Dzięki temu uczucie sytości pozostanie z nami na dłużej i głód nie obudzi nas w środku nocy. Zbilansowany posiłek zapewni nam prawidłowy sen i równie dobry poranek.

Jak zrobić rybę na parze? Porady i wskazówki

Gotowanie na parze cieszy się coraz większą popularnością. W ten sposób przygotowuje się zarówno warzywa, mięsa jak i ryby, które są lekkostrawne i mniej tłuste od smażonych lub pieczonych. Lekarze i dietetycy podkreślają ponadto, że gotowanie na parze jest jednym z najbardziej zdrowych sposobów przyrządzania jedzenia i pozwala zachować cenne witaminy i składniki odżywcze w przygotowywanych potrawach. Jak zatem zrobić rybę na parze?

Jakie rodzaje ryb nadają się do gotowania na parze i jak je przyrządzić?

Praktycznie wszystkie gatunki ryb mogą być gotowane na parze. Warto jednak pamiętać, aby przed samym gotowaniem ryby oczyścić i przekroić na pół oraz skropić sokiem z cytryny, co pozwala pozbyć się charakterystycznego zapachu ryby, który nie każdemu przypada do gustu. Jeśli rybę gotujemy w wielowarstwowym naczyniu żaroodpornym to wówczas należy umieścić ją na samym dole, tak aby soki i aromaty, które z niej wypłyną nie skapywały na warzywa czy inne, gotująca się potrawy. Wynika to z faktu że ryba posiada specyficzny zapach, który może zmienić smak i aromat innych dań.

Część osób decyduje się gotować rybę na parze w oddzielnym naczyniu, a zamiast wody używać np. bulionu doprawionego ziołami, co nadaje rybie ciekawego aromatu i sprawia, że jest jeszcze smaczniejsza. Rybę można też gotować na samej wodzie, jednak warto pamiętać by zachować odpowiednią odległość ryby od wody – min. 2,5 cm.

Ciekawostką jest fakt. że ryby nadają się również do gotowania na paprze w papilotach i wystarczy przed umieszczeniem ich w naczyniu zawinąć je w papier pergaminowy lub np. w smażone liście kapusty pekińskiej lub sałaty. Dzięki temu ryba przyrządzona na parze przesiąknie aromatem warzyw i przypraw i będzie jeszcze smaczniejsza.

Może zainteresować Cię:

Jak zrobić rybę na parze KROK PO KROKU?

Aby ryba gotowana na parze była smaczna i zachwyciła wszystkich domowników warto zastosować się do kilku wskazówek. Zatem jak zrobić rybę na parze?

  • Gotowanie ryby na parze należy rozpocząć od przygotowania odpowiedniego naczynia. Większość osób korzysta z odpowiedniego garnka ze szklaną nadstawką, umieszczoną u góry i przeznaczoną specjalnie do gotowania na parze. Wówczas do garnka należy wlać niewielką ilość wody i podgrzać ją do temperatury wrzenia, a następnie umieścić szklaną nadstawkę, która znajduje się nad wodą. Należy pamiętać aby podczas gotowania ryby na parze nadstawka była przykryta pokrywką, tak aby para nie uciekała na bok, ale wypełniała cały garnek;
  • Osoby, które nie mają specjalnego naczynia do gotowania na parze lub też parowaru mogą użyć zwykłego garnka, na którym ustawia się naczynie żaroodporne lub siteczko, a na nim np. talerz. Istotne znaczenie ma przykrycie. które nie pozwala wydobyć się na zewnątrz parze, a dzięki temu ryba może się odpowiednio gotować;
  • Sam czas i sposób gotowania ryby na parze uzależniony jest rodzaju ryby. Jeśli są to gotowe filety to wystarczy je po prostu umieścić w specjalnym naczyniu, przykryć pokrywką i gotować przez okres ok. 10 minut. Oczywiście. w tym czasie rybę należy doprawić do smaku solą i pieprzem, a wcześniej skropić sokiem z cytryny. W przypadku gotowania całej ryby, zwłaszcza dość dużej i grubej, czas gotowania wynosi nawet 20 minut lub więcej. Warto w praktyce co jakiś czas podnosić pokrywką i sprawdzać czy ryba jest już gotowa.
  • Gotowanie na parze zasada tą zaletę, że można w dowolnym momencie sprawdzić poziom ugotowania ryby i dopasować to do swoich własnych upodobań. W praktyce delikatne mięso ryby gotuje są znacznie szybciej i wówczas warto uważać aby ryba nie przygotowała się i nie rozpadała.

Czy przed gotowaniem na parze rybę należy zawsze skropić sokiem z cytryny?

Wiele osób zastanawia się jak zrobić rybę na parze aby pozbyć się charakterystycznego zapachu, której jest nieodłączny dla pewnych rodzajów ryb. Otóż idealnym rozwiązaniem jest polanie ryby sokiem z cytryny przed ugotowaniem jej na parze. W ten sposób doprawia się np. pstrągi. Warto jednak zawsze sięgać po świeżą cytrynę. która dodaję też aromatu i nie decydować się na zamienniki, takie jak np. kwasek cytrynowy.

Wiele osób decyduje się też doprawiać ryby np. czosnkiem, pieczarkami czy pomidorami, ponieważ metody są różne i pochodzą z różnych kuchni świata. Warto eksperymentować w kuchni by odkrywać nowe smaki ryby przyrządzonej na parze. 

Jak długo gotować rybę na parze?

Ryba gotowana na parze należy gotować w zależności od wielkości kawałków. Poniżej przedstawiają się poszczególne czasy gotowania:

  • Pokrojone na paski filety – ok. 10 minut,
  • Całe i grubsze filety oraz dzwonka – ok. 15-20 minut,
  • Całą gotową rybę – 25-30 minut.

Jak zrobić rybę na parze zgodnie z zasadami zdrowego odżywiania się?

Ryba gotowana, a także gotowanie na parze wpisuje się w trend zdrowego odżywiania się, ponieważ w ten sposób nie traci się cennych wartości odżywczych, a dania są zdrowe i lekkostrawne. Dotyczy to również ryby gotowanej na parze, jednak w tym przypadku należy uważać aby podczas gotowania ryba nie rozpadła się.

Funkcję gotowania na parze posiadają niektóre kuchenki mikrofalowe, ale tak naprawdę można użyć garnka ze szklaną nadstawką, szybkowaru lub piekarnika parowego. Zgodnie z zasadami zdrowego odżywiania się w czasie gotowania na parze nie należy dodawać soli do ryby, ponieważ podczas gotowania wydobywają się z niej własne olejki eteryczne i inne, bardzo aromatyczne substancje. Dlatego często wskazuje się, że ryby należy solić już po ugotowaniu na paprze.

Inną, bardzo ważną kwestią jest odpowiednia wielkość garnka, ponieważ jak sama nazwa wskazuje, do gotowania na parze niezbędna jest para, a więc w praktyce także odpowiednia przykrywka, dzięki której para nie będzie uciekała na boki. Samo gotowanie powinno odbywać się powoli, aby woda tylko bulgotała i nie rozlewała się po kuchence. Jedną z zasad zdrowej kuchni jest też dodawanie do wody wina lub innych, aromatycznych przypraw.

Posiadając garnek do gotowania na parze można oprócz ryby przygotować np. aromatyczny ryż, którego saszetkę można włożyć do garnka, a na nim ustawić nadstawkę z rybą. Warto jednak pamiętać, że przesiąknie on smakiem i aromatem ryby, gdyż soki z niej będą skapywać do wody z gotującym się ryżem. Aby uzyskać ciekawy smak warto do ryżu dodać ulubione zioła, takie jak np. posiekany koperek, natkę pietruszki, ząbek czosnku, cebulę itp.

Z przeprowadzonych badań wynika, że gotowanie na parze pozwala zachować nawet do 90% witaminy C i jest najzdrowszą metodą przygotowywania posiłków. Badacze z zakresu toksykologii z Uniwersytetu w Sewilli opublikowali badania, które dowodzą, że gotowanie na parze ryb słodkowodnych zmniejsza też obecność cyjanotoksyn, które są bardzo szkodliwe dla organizmu człowieka oraz dla całego środowiska naturalnego. Dlatego dietetycy i lekarze zdecydowanie polecają gotowanie na parze jako najbardziej zdrową, a jednocześnie szybką i łatwą metodę przygotowywania posiłków.

Jakie sosy do domowego kebaba wybrać?

Kebab… Dla jednych ratunek po całonocnej imprezie, dla innych: ulubiony fast food lub szybka przekąska po pracy. Ta turecka potrawa podbiła polskie serca już dobrych kilka lat temu, a lokale serwujące kebaby wyrastają jak grzyby po deszczu. A może by tak pokusić się o przyrządzenie tego dania we własnej kuchni? To nic skomplikowanego, jeśli zawczasu zadbasz o wszystkie składniki, a przede wszystkim – mięso i odpowiednie sosy. Jakie sosy do kebaba sprawdzą się najlepiej, jeśli chcesz odwzorować swój ulubiony smak? Podpowiadamy!

Domowy kebab – zwróć uwagę na mięso i sosy

Oryginalny döner kebab to potrawa z baraniny opiekanej na pionowym rożnie i skrawanej w odpowiedni sposób. W Polsce największą popularnością cieszą się jednak kebaby z kurczaka lub wołowiny z ewentualnym dodatkiem baraniny. To dobre wieści dla wszystkich, którzy chcą spróbować swoich sił w kuchni i przygotować domowy kebab. Z powodzeniem możesz wykorzystać filet z kurczaka – wystarczy pokroić go na mniejsze kawałki, odpowiednio doprawić i upiec na rożnie lub podsmażyć na grillowej patelni. Tak naprawdę nie potrzebujesz dużo więcej, ponieważ kebab można serwować nie tylko w bułce lub tortilli, ale również na talerzu. Ponadto przyda się także odrobina zieleniny: dodaj warzywa, które akurat znajdują się w Twojej lodówce. Sałata, pomidor, ogórek, papryka – co tylko zechcesz. No i coś, bez czego żaden kebab nie może się obyć – aromatyczne sosy. Miłośnicy tych fast foodów dzielą się na tych, którzy zawsze decydują się na ostre sosy oraz na tych, którzy preferują sos czosnkowy do kebaba. A Ty – do którego grona się zaliczasz? Jeśli chcesz przygotować wyśmienity domowy kebab, nie może zabraknąć w nim oryginalnych sosów. Podpowiadamy, jakie kompozycje sprawdzą się najlepiej!

Domowy kebab

Sos czosnkowy do kebaba – idealne uzupełnienie orientalnej potrawy

W oryginalnym tureckim sosie jogurtowym oprócz czosnku znaleźć można również miętę, koperek i kmin. W Polsce jednak króluje przede wszystkim sos czosnkowy do kebaba – znany i lubiany przez niemal wszystkich. Skoro tak, Twój domowy fast – food nie może się bez niego obyć! Możesz eksperymentować i szukać przepisów lub… zdać się na profesjonalistów i wybrać gotowy sos czosnkowy do kebaba Fanex. To kompozycja, która spełni oczekiwania wszystkich miłośników kebabów: sos jest aromatyczny i wyrazisty, jednak nie przyćmi pozostałych smaków dania – dzięki temu stanowi idealne uzupełnienie wielu fast foodów. Jeśli dopiero zaczynasz swoją przygodę w kuchni i nie zawsze udaje Ci się idealnie doprawić mięso, sos czosnkowy uratuje sytuację i wydobędzie z kebaba pełnię smaku. Warto zwrócić przy tym uwagę na konsystencję, która pod wpływem ciepła nie pozostaje kremowa. Sos czosnkowy do kebaba to zdecydowanie strzał w dziesiątkę!

Sos czosnkowy i paprykowy Carolina Fanex

Ostre sosy – coś dla miłośników pikanterii i… piekielnego ognia

Jeśli kebab, to tylko z ostrym sosem? Smażone, pieczone oraz grillowane mięso oraz ostre sosy to doskonałe połączenie, choć niekiedy potrafi niemal wypalić kubki smakowe. Przyrządzając domowego kebaba możesz stopniować poziom ostrości i wybrać te ostre sosy, które będą najlepiej odpowiadać Twoim preferencjom. Masz ochotę na wyrazisty paprykowy aromat ze szczyptą ostrości? Postaw na pikantny sos z sambalem. Należysz do grona miłośników ostrzejszych smaków? Sos paprykowy Sriracha z pewnością spełni Twoje oczekiwania. A może to właśnie Ty jesteś w towarzystwie osobą, na której nie robią wrażenia żadne ostre sosy? Jeśli tak, sos paprykowy Carolina to prawdziwe piekło w gębie, choć w przeciwieństwie do wielu ostrych sosów ta kompozycja posiada także swój wyjątkowy aromat i pełnię smaku. Jeśli chodzi o ostre sosy, niełatwo przyrządzić je samodzielnie. Jeżeli nie chcesz inwestować w orientalne, trudno dostępne składniki i szukać idealnych przepisów, wybierz gotowe sosy, które często smakują o wiele lepiej od swoich domowych odpowiedników.

Sos paprykowy Sriracha Fanex

A co z sosem mieszanym?

Sos mieszany – jak sama nazwa wskazuje – to połączenie kilku najpopularniejszych smaków. Niekoniecznie jednak chodzi o to, by wszystkie sosy przelać do jednej miseczki i wymieszać. Aby stworzyć smak rodem z ulubionego lokalu, połącz ze sobą majonez, ketchup łagodny, jogurt naturalny i odrobinę sosu czosnkowego. Jeśli masz ochotę na coś ostrzejszego, łyżeczka pikantnego sosu doda kompozycji wyrazistości. Łagodniejszy sos mieszany będzie świetną propozycją dla najmłodszych miłośników kebabów – jeżeli szykujesz przekąskę dla dzieci, delikatniejsze sosy będą najlepszym rozwiązaniem.

Co jeść na zatwardzenie?

Problemy z wypróżnianiem się mogą mieć kilka przyczyn, jednakże najczęściej są one wynikiem złej diety. Jeżeli jest ona uboga w składniki ułatwiające pracę jelit, wówczas może dojść do zaburzeń wypróżniania. Dieta na zaparcia obejmuje głównie produkty bogate w błonnik, jak i zwiększenie podaży wypijanych płynów. O zaparciach można mówić w przypadku oddawania stolca rzadziej aniżeli 3 razy w tygodniu czy też w syuacji

O zaparciach stolca mówimy wtedy, gdy jest on oddawany rzadziej niż 3 razy w tygodniu bądź gdy nagle obserwujemy zmianę jego konsystencji (staje się on twardy i zbity), co powoduje trudności z jego wypróżnieniem. Ta z pozoru błaha dolegliwość to problem ogromnej części naszej populacji, wiążący się z szeregiem poważnych następstw, gdy pozostaje bez leczenia. Z większością przypadków zaparć można jednak sobie poradzić, stosując odpowiednią dietę. Co jeść przy zatwardzeniu? Jak powinna wyglądać dieta przy zaparciach? Jakie produkty, warzywa i owoce wybierać, gdy nie możemy się wypróżnić, a jakich najlepiej unikać? 

Czym są zaparcia i kogo mogą dotyczyć?

co jeść przy zaparciach

Zaparcia to problem znacznej części naszej populacji. Szacuje się, że w krajach wysoko rozwiniętych, cierpi na nie nawet 23% osób zdrowych. Uciążliwa sytuacja wynika głównie z prowadzenia nieprawidłowej, wysoko przetworzonej diety, pozbawionej m.in. błonnika pokarmowego, który reguluje pracę naszych jelit.

Omawiana dolegliwość spotykana jest nawet u malutkich oraz nieco starszych dzieci (głównie w okresie przedszkolnym). Czynnik psychologiczny, związany z obawą malucha przed bólem występującym podczas wypróżniania, dodatkowo potęguje problem. Przyczynami zaparć w tej grupie wiekowej, podobnie jak u osób dorosłych, są też zazwyczaj nieprawidłowa dieta oraz brak aktywności fizycznej. Zbliżonym tematem są także zaparcia w ciąży. Zmiany zachodzące w tym okresie mogą powodować problemy z perystaltyką jelit, manifestujące się właśnie przejściowym zatwardzeniem. 

Zaparcia to także dolegliwość często spotykana u chorych leczonych farmakologicznie, np. chorych onkologicznych. Szacuje się, że w tej grupie zaparcia mogą dotyczyć nawet 40% pacjentów. Problemy z defekacją (oddawaniem stolca) wynikają u nich m.in. z powodu obecności guza nowotworowego w przewodzie pokarmowym. Inną z przyczyn jest stosowanie leków przeciwwymiotnych podczas chemioterapii (np. aprepitant, setrony), ale najczęściej wywołują je leki opioidowe (czyli przeciwbólowe; takie jak morfina, fentanyl, oksykodon czy kodeina). W tej grupie chorych zaparcia będą dotyczyły ok. 60-80% z nich. Dodatkowym problemem jest brak aktywności fizycznej. Chory onkologiczny często nie ma ochoty na żaden ruch ani siły by wstać z łóżka, co znowu potęguje problem. 

Podczas wywiadu zbieranego od pacjenta celem określenia dokładnego obrazu problemu oraz jego przyczyn lekarz prawdopodobnie zapyta o: częstość wypróżnień, konsystencję i zabarwienie stolca, objawy i choroby współtowarzyszące, wszystkie aktualnie przyjmowane leki (w tym również suplementy diety), stosowaną dietę (w tym koniecznie o ilości i rodzaje płynów). 

Nieleczone zaparcia stolca mogą prowadzić do powstania poważnych, licznych powikłań m.in: 

  • wystąpienia lub nasilenia bólów brzucha,
  • utraty apetytu,
  • zaburzeń wchłaniania leków doustnych,
  • niedrożności, a nawet perforacji jelita. 

Błonnik

Włókno roślinne, czyli inaczej błonnik, xxx. Przywraca prawidłowy rytm wypróżnień, dlatego osobom zmagającym się z zaparciami zaleca się spożywanie produktów bogatych w tę substancję.

Błonnik w naturalnej formie występuje w roślinach i mięsie. Na rynku dostępne są także suplementy diety, w których występuje błonnik funkcjonalny, to znaczy wyizolowany z produktów roślinnych lub zwierzęcych. Taki xxx jest szczególnie xxx, które mają problem z komponowaniem dietę bogatoresztkową. Jednakże przyjmując błonnik w postaci suplementów diety należy zadbać o dostarczenie organizmowi odpowiedniej ilości wody! XXX stosowany przy leczeniu zaparć. Oprócz tego odpowiada za szereg różnych funkcji w ludzkim organizmie.

Wyróżnia się dwa typy błonnika: rozpuszczalny oraz nierozpuszczalny.

Błonnik nierozpuszczalny odpowiada za wiązanie cząsteczek wody w jelitach i oczyszcza je z toksyn, usprawnia perystaltykę, a także zwiększa wydzielanie soków trawiennych i pozbywa się nadmiaru kwasu solnego – głównego składnika soku żołądkowego.

Błonnik rozpuszczalny z kolei wpływa na rozluźnianie mas kałowych, ogranicza wchłanianie trójglicerydów, pomaga wiązać kwasy żółciowe i zwiększa wydalanie tłuszczów wraz z kałem.

Zgodnie z zaleceniami WHO dzienne zapotrzebowanie na włókno pokarmowe dla osoby dorosłej wynosi około 20-40 g. W Polsce dobowa średnia spożycia błonnika to 15 g, a więc mniej niż wskazana porcja. Taka dieta skutkuje niedoborem składników mineralnych w przewodzie pokarmowym i zaburza mikroflorę jelit. W ten sposób mamy gotowy przepis na zaparcia. Najskuteczniejszym XXX jest zbilansowana dieta. W pierwszej kolejności należy upewnić się, że dostarczamy organizmowi wszystkie ważne makroskładniki i mikroelementy.

Dieta na zaparcia

produkty na zaparcia

Odpowiednia dieta potrafi przywrócić częstotliwość wypróżnień do normy. A zatem co jeść, a czego unikać, żeby lepiej się wypróżniać? W walce z zaparciami kluczowe jest stosowanie diety bogatoresztkowej, to znaczy obfitującej w błonnik pokarmowy. Żywienie powinno skupiać się na jedzeniu nieprzetworzonym. Dieta przeciw zaparciom obejmuje głównie produkty z wysoką zawartością błonnika oraz te o niskim indeksie glikemicznym.

Podstawą są świeże warzywa i świeże owoce, najlepiej surowe. Najprościej zmieszać je ze sobą i wypić w formie smoothie. Liściaste, jak szpinak. Jednym z xxx źródeł błonnika jest egzotyczne awokado (ma go więcej niż popularne śliwki). Drogocennym źródłem błonnika i wielu innych witamin są też ziemniaki gotowane lub pieczone w mundurkach. Jeśli decydujesz się na warzywa gotowane, pamiętaj, by nie były rozgotowane – powinny mieć postać półtwardą.

XXX pełnoziarniste produkty zbożowe. To dlatego tak wielu sportowców zaczyna dzień od owsianki. Do kanapek wykorzystuj pieczywo razowe i pieczywo chrupkie. Jeżeli lubisz słodkie śniadania, możesz jeść płatki owsiane, otręby pszenne i płatki zbożowe. Makarony pszenne zastąp pełnoziarnistymi, z dodatkiem roślin strączkowych, np. grochu czy ciecierzycy.

Dobrym pomysłem będzie jedzenie bakalii – morele, rodzynki, daktyle i orzechy to prawdziwa bomba witaminowa. Posiadają mnóstwo cennych składników, a błonnik jest tylko jednym z nich.

Z kolei grube kasze, np. kasza gryczana, kasza jęczmienna i kasza jaglana będą zdecydowaniem lepszym wyborem od kasz drobnoziarnistych typu kuskus lub manna.

XXX rośliny strączkowe – nasiona roślin strączkowych, czyli soczewica, ciecierzyca i różne gatunki fasoli są świetnym źródłem błonnika, a przy tym zawierają sporą ilość białka.

XXX słonecznik, pestki dyni, siemię lniane, nasiona szałwi hiszpańskiej, zwane popularnie chia – wszystkie te produkty XXX błonnika. Dodawane w małych ilościach do sałatek czy owsianek czy kremów warzywnych XXX.

Trzeba regularnie spożywać fermentowane produkty mleczne, takie jak jogurt naturalny, kefir czy maślanki. Zawarte w nich bakterie kwasu mlekowego pozytywnie wpływają na perystaltykę jelit, dzięki czemu kał sprawniej przechodzi przez układ pokarmowy. Wspomniane bakterie znajdują się też w kiszonkach oraz paście miso.

Ponadto lepiej postawić na chude mięso, zwłaszcza drobiowe, chude wędliny i mniej tłuste gatunki ryb (tuńczyk, mintaj, szczupak, dorsz, sandacz, flądra, morszczuk).

Należy jednak zachować ostrożność przy wprowadzaniu diety wysokobłonnikowej. Nagłe zwiększenie spożycia błonnika może spowodować efekt odwrotny do zamierzonego. U osób nieprzyzwyczajonych do tego typu diety mogą wystąpić wzdęcia, problemy z wypróżnieniem lub biegunka. Produkty bogate błonnik lepiej wprowadzać więc stopniowo i nie ograniczać się do jednego składnika, lecz dbać zachowanie różnorodności w posiłkach. Sprawdź nasze zupy dietetyczne.

Woda

Odpowiedni poziom nawodnienia wpływa na prawidłową pracę całego organizmu, w tym jelit. Woda jest niezbędna dla działania błonnika, ze względu na jego właściwości higroskopijne. Przyjmuje się, że prawidłowa ilość to około 2 litrów dziennie lub jedna szklanka na każde 8 kg masy ciała. Latem spokojnie można wypijać nawet o litr płynów więcej, ponieważ organizm obficie się poci i traci wodę.

ile litrów wody powinno się pić dziennie kalkulator

Czego nie wolno jeść przy zaparciach?

czego nie jeść przy zaparciach

Skłonnościom do zaparć sprzyja zła dieta. XXX muszą bezwzględnie ograniczyć spożywanie potraw smażonych na głębokim tłuszczu. Chodzi przede wszystkim o jedzenie typu fast food, tłuste mięso, nabiał oraz białe pieczywo, czyli pszenne bułki i chleby. Podobnie szkodliwe są biały ryż, kasza manna, produkty zawierające kakao. Dyskomfort mogą sprawiać również słodycze zawierające duże ilości mąki albo napoje gazowane słodzone cukrem. Niewskazane są także niektóre owoce, jak na przykład banan, jabłko, pigwa.

Produkty przeciwwskazane przy zaparciach – czego unikać przy zaparciach: 

  • białe pieczywo,
  • biały ryż, zwłaszcza rozgotowany, 
  • biały makaron, 
  • kluski, pierogi i inne dania mączne, 
  • gotowane jabłka, 
  • gotowana marchewka, 
  • galaretka mięsna (żelatyna ma działanie zapierające), 
  • słodycze, desery, ciasta.

Czy chleb graham jest zdrowy

Domowe sposoby na zaparcia

W przypadku zaparć przewlekłych warto udać się do lekarza. Okazjonalne problemy z wypróżnianiem można za to leczyć doraźnie. Niektórzy w takiej sytuacji od razu udają się do apteki po czopki lub środki przeczyszczające. Są to jednak inwazyjne metody, najczęściej wywołujące biegunkę. Stosowanie ich na dłuższą metę może przyczynić się do problemów z jelitami, dlatego zamiast sięgać po ryzykowne praktyki, lepiej postawić na naturalne sposoby,

Suszone owoce

Jednym z najbardziej sprawdzonych metod przy tej dolegliwości są owoce suszone. Zjedzenie kilku sztuk przynosi pozytywny efekt zazwyczaj już w przeciągu godziny. Można również przygotować z nich soki owocowe domowej roboty oraz kompoty. Takie owoce znacznie tracą na objętości i można zjeść ich więcej. Tym samym zwiększa się w nich stężenie błonnika. Największą skuteczność przeciw zaparciom wykazują:

  • suszone śliwki
  • gruszki
  • jabłka
  • kiwi
  • figi
  • cytrusy

Siemię lniane

O tym, że nasiona lnu są naturalnym prebiotykiem wiedziały już nasze babcie i prababci. Warto iść za ich radą i wykorzystać wypróbowany sposób na kisiel z siemienia lnianego. Wystarczy zalać dwie łyżki ziaren szklanką wrzątku i odstawić do czasu, aż napar stanie się kleisty – na mniej więcej 10 minut. Tak sporządzony wywar należy powoli popijać. Najlepiej przyrządzać go rano, aby stopniowo pobudzić przewód pokarmowy.

siemię lniane korzyści

Czarna kawa

Wypicie mocnej, czarnej kawy u wielu osób już po chwili wywołuje uczucie parcia na stolec. Dzieje się tak z powodu zawartych w niej związków, pobudzających aktywność okrężnicy. Profilaktycznie wypijana filiżanka kawy dziennie trwale przyspiesza perystaltykę jelit. Jednocześnie warto pamiętać, że mocne kawy i herbaty mogą działać odwrotnie – przyczyniać się do zaparć. Dlatego na każdą filiżankę tych napojów warto wypić dodatkową szklankę wody. Ta metoda najlepiej zadziała na osoby, które na co dzień stronią od ziarnistego napoju.

Ruch

Praca jelit bywa również zależna od poziomu aktywności fizycznej. Siedzący tryb życia sprzyja długotrwałym posiedzeniom w toalecie. Niezwykle pomocne w pozbyciu się dolegliwości ze strony przewodu pokarmowego będzie ruch. Szczególnie pomocne mogą okazać się ćwiczenia na brzuch. W przypadku dużego dyskomfortu warto przynajmniej wykonać głęboki masaż, pobudzający jelita do pracy.

Czy cebula jest zdrowa?

Cebula jest jednym z najstarszych warzyw, hodowanych w przydomowych ogródkach od tysięcy lat. Jej ogólnie przyjęta nazwa botaniczna to czosnek cebula, a w medycynie ludowej od wieków doceniana jest za swoje właściwości lecznicze oraz regeneracyjne dla organizmu. Obecnie, przez część społeczeństwa stosującą naturalne metody leczenia wciąż wykorzystywana jest jako remedium na różne dolegliwości, a dodatkowo jej charakterystyczny smak sprawdza się podczas przygotowywania różnorodnych potraw. Czy cebula jest zdrowa? Jakie są rodzaje cebuli?

Rodzaje cebuli – najważniejsze informacje

Cebula jest warzywem, które zaczęto uprawiać już 5000 lat przed naszą erą, na terenach Starożytnych Chin. Starożytne ludy doceniały roślinę za jej walory smakowe, a także liczne właściwości zdrowotne, które wykorzystywano w celach leczniczych oraz profilaktycznych. Zgodnie z najnowszą wiedzą botaniczną, cebula zwyczajna należy do rodziny amarylkowatych roślin, do których zalicza się również czosnek, por, a także szczypiorek. Warzywo, ze względu na mocny, charakterystyczny smak uprawiana jest na całym świecie, a warunki klimatyczne nie stanowią przeszkody do jej hodowania we własnym ogródku.

Sprawdź również artykuł makaron ryżowy czy jest zdrowy.

Rodzaje cebuli – jaką cebulę wybrać?

cebula wartości odżywcze

Surowa cebula jest bardzo zdrowym, wartościowym warzywem. Obecnie, dostępnych jest wiele odmian cebuli, które różnicuje wybarwienie, kształt, a przede wszystkim smak. Najpopularniejszymi rodzajami cebuli są:

  • cebula cukrowa – to odmienna nazwa cebuli zwyczajnej, która wyróżnia się łagodnym, minimalnie słodkim smakiem, a także kruchym miąższem,
  • cebula czerwona – ma łagodny oraz słodki smak, co wynika z wysokiej zawartości cukrów prostych w jej miąższu i soku,
  • cebula żółta – to najpopularniejsza odmiana warzywa, która najczęściej wybierana jest do przygotowywania dań. Wyróżnia się mocnym smakiem, a także dużą ilością soku, który widoczny jest podczas krojenia cebuli,
  • cebula szalotka – zgodnie z wiedzą botaniczną to czosnek, niemniej jednak jej łagodny smak oraz charakterystyczny zapach, związany z wysoką zawartością olejków eterycznych sprawia, że używana jest jak cebula.

Czy cebula jest zdrowa? – składniki odżywcze warzywa

Właściwości lecznicze cebuli są ściśle związane z jej bogatym składem chemicznym. Szereg właściwości leczniczych warzywa jest udowodniony badaniami naukowymi, które potwierdzają wysoką zawartość witamin, minerałów, a także antyoksydantów i prozdrowotnych związków chemicznych w jej miąższu i soku. Sprawdź także:

W cebuli zwyczajnej, a także innych rodzajach cebuli można znaleźć cenne dla zdrowia składniki, do których należą:

  • związki siarki, które odpowiadają za zapach i smak cebuli, a także jej liczne właściwości przeciwnowotworowe i lecznicze,
  • cynk oraz magnez,
  • fluor, kwas foliowy,
  • wapń, krzem, żelazo, a także potas,
  • witaminy z grupy B,
  • witamina C, K, E, A,
  • błonnik pokarmowy,
  • antyoksydanty,
  • kwercetyna, czyli silny przeciwutleniacz.

Szereg właściwości zdrowotnych warzywa wynika przede wszystkim z wysokiej zawartości związków siarki oraz dużej ilości przeciwutleniaczy w jej miąższu i soku. Dodatek witamin i minerałów sprawia, że poszczególne rodzaje cebuli wpływają na ogólną kondycję ustroju, układ odpornościowy, a także uzupełnienie podaży związków witaminowych i mineralnych w ciągu doby. 

Cebula – właściwości i wpływ warzywa na funkcjonowanie organizmu

wartości odżywcze cebuli

Warto przeczytać:

Cebula zawiera duże ilości składników odżywczych, które sprawiają, że warzywo jest nie tylko smacznym dodatkiem w kuchni, ale też doskonałym produktem o działaniu prozdrowotnym. Składniki zawarte w warzywie są biozgodne z organizmem, dzięki czemu niemal natychmiast wchłaniają się do tkanek i komórek organizmu, rozpoczynając swoje lecznicze działanie.

Najważniejsze właściwości lecznicze cebuli to:

  1. Działanie przeciwnowotworowe – Działanie cebuli o charakterze przeciwnowotworowym jest wciąż badane przez specjalistów z tej dziedziny. Zgodnie z najnowszą wiedzą, cebula zjadana w postaci surowej zmniejsza ryzyko zachorowania na choroby nowotworowe, zwłaszcza raka jelita grubego oraz żołądka. Warzywo, a raczej składniki w nim zawarte wspierają i stymulują procesy regeneracyjne toczące się wewnątrz ustroju, dzięki czemu możliwe jest wyodrębnienie działania przeciw powstawaniu komórek nowotworowych.
  2. Działanie przeciwcukrzycowe – Cebula pomaga skutecznie obniżać poziom cukru we krwi, a także efektywnie regulować jego stężenie. Wynika to z wysokiej zawartości chromu w cebuli, który wpływa na kontrolowanie wydzielania substancji do mięśni oraz komórek ciała. Cebula może być stosowana w profilaktyce cukrzycy, a także jako środek wspierający profilaktykę choroby.
  3. Stymulowanie układu immunologicznego – Cebula jest warzywem, które jest doskonałym produktem wspierającym działanie układu odpornościowego. Olejki eteryczne zawarte w cebuli, a także liczne antyoksydanty uczestniczą w produkcji czerwonych krwinek, dzięki czemu naturalna odporność zyskuje lepszą odpowiedź na wnikające do ustroju patogeny. Układ immunologiczny, po dostarczeniu substancji zawartych w syropie z cebuli lub soku pracuje wydajniej, co zmniejsza ryzyko zachorowania na infekcje sezonowe, zwłaszcza dróg oddechowych.
  4. Działanie antybakteryjne – Cebula, w swoim soki oraz miąższu zawiera substancje, które wykazują działanie bakteriobójcze. Jej receptura sprawia, że stosowana jest jako naturalny antybiotyk, który pomaga zwalczać infekcje, a także objawy przeziębienia. Okłady z cebuli pomagają również w procesie leczenia ran o charakterze bakteryjnym, dzięki wysokiej zawartości związków zwalczających bakterie.
  5. Wpływ na układ pokarmowy – Wiele osób cierpiących na dolegliwości żołądkowe docenia cebulę za jej działanie na układ pokarmowy. Substancje, które zawiera warzywo usprawniają trawienie, a także wspierają procesy regeneracyjne uszkodzonych komórek błony śluzowej żołądka.
  6. Działanie na układ krążenia – Wartości odżywcze cebuli, a także jej skład chemiczny wpływają na działanie układu krążenia. Regularne spożywanie warzywa w formie surowej prowadzi do rozszerzenia naczyń krwionośnych, a także obniżenia ciśnienia krwi, co sprzyja profilaktyce chorób układu krążenia. Dodatkowo, warzywo korzystnie wpływa na podnoszenie poziomu dobrego cholesterolu, który na wynikach badań krwi oznaczany jest jako cholesterol ldl.
  7. Działanie przeciwstarzeniowe – Cebula zawiera duże ilości antyoksydantów, które prowadzą do usuwaniu wolnych rodników, odpowiedzialnych za fizjologiczne starzenie się organizmu. Zmniejszenie ich ilości wewnątrz ustroju daje szansę na zachowanie dobrej kondycji narządów wewnętrznych, a także młodzieńczego wyglądu skóry.

Cebula jest popularnym warzywem, które powszechnie wykorzystywane jest w celach spożywczych oraz medycynie naturalnej. Można ją spożywać zarówno na surowo, jak i po poddaniu obróbce termicznej, dzięki czemu stanowi świetny dodatek do dań i potraw. Cebula zapobiega pojawieniu się licznych chorób o charakterze cywilizacyjnym oraz bakteryjnym, dlatego włączenie jej do swojej diety sprzyja profilaktyce prozdrowotnej organizmu. Duże ilości witamin i minerałów obecnych w miąższu warzywa są łatwo przyswajalne, dzięki czemu regularne spożywanie cebuli daje szansę na uzupełnienie ich podaży w ustroju.

Czy znasz właściwości sezamu?

Zanim skupimy się na właściwościach odżywczych, kosmetycznych i zaletach ze spożywania sezamu, powiemy sobie o nim kilka słów.

Czym właściwie jest sezam?

Ziarna sezamu znane jako Sezam indyjski, również jako kunżut lub matka roślin oleistych ,to roślina oleista, jedna z najdłużej hodowanych przez człowieka. Choć w Polsce nie jest doceniana tak jak na świecie, wciąż zyskuje na popularności. Zaliczany jest do super food, ze względu na swoje właściwości prozdrowotne. Zawiera składniki korzystne dla osób w każdym wieku. Sezam można kupić w formie łuskanej oraz niełuskanej. Niełuskane ziarna sezamu (brązowe lub czarne) zawierają znacznie większą ilość minerałów i witamin niż te łuskane. Obecność łuski sprawia, że smak ziaren jest bardziej intensywny oraz z nutą goryczki. 

Sezam – wartości odżywcze i przemysł spożywczy

 Nasiona sezamu zawierają 630kcl w 100gramach produktu.

 tabela wartości w 100 gramach

kalorie630

tłuszcze

w tym tłuszcze nasycone

52g

węglowodany

w tym cukry

10g

0,30g
białko25g
sól 0,11g

Z tabeli wartości odżywczych wynika więc, że sezam ma niski indeks glikemiczny. Oznacza to, że w ciągu 120 minut od spożycia produktu poziom glukozy we krwi nie podskakuje w szybkim tempie. Jest to szczególnie ważna informacja dla osób z cukrzycą. Sprawdź przekąski o niskim indeksie glikemicznym.

Produkt niewątpliwie jest wysokokaloryczny, lecz nie powinno nas to zrażać. Ze względu na wysoką zawartość witamin, minerałów, tłuszczu i białka spowoduje uczucie sytości na wiele godzin. Ze względu na to, że w 50 procentach składa się z tłuszczu osoby stosujące dietę ketogeniczną doceniają jego właściwości

Jakie zalety niesie ze sobą spożycie sezamu?

  • wysoka zawartość białka – idealnie sprawdzi się dla sportowców oraz dorastających dzieci;
  • działa ochronnie na układ pokarmowy – wysoka zawartość błonnika, zapobiega zaparciom;
  • miedź, cynk widocznie wpływają na stan włosów, paznokci i cery;
  • magnez wspomaga pracę mózgu i ułatwia skupienie;
  • wapń pomaga dbać o zdrowe kości;
  • minimalizuje ryzyko cukrzycy typu drugiego;
  • zmniejsza ból i podrażnienia gardła;
  • ze względu na to, że składa się ze zdrowych tłuszczy (omega-9, omega-6 i omega-3) pomaga w walce z zbyt wysokim cholesterolem;
  • przyczynia się do zrzucenia nadmiernej tkanki tłuszczowej;
  • właściwości antybakteryjne;
  • Uwielbiany przez wegetarian i wegan ze względu na bogate źródło białka;
  • chroni komórki przed wolnymi rodnikami;
  • zapewnia uczucie sytości na dłużej;
  • poprawia samopoczucie;

Tylko ziarna sezamu? Niekoniecznie. Czyli pod jakimi postaciami występuje sezam 

  • czarny sezam, wygląda identycznie jak klasyczny, jedyną różnicą jest czarna barwa;
  • mąka sezamowa (zmielony sezam) polecany kobietom w ciąży;
  • olej sezamowy – szerokie zastosowanie w przemyśle kosmetycznym jak i spożywczym, zbawiennie wpływa na kontrolę poziomu cukru we krwi;
  • tahini – chińska pasta z nasion sezamu;
  • mleko sezamowe – roślinny napój, zastępujący mleko;

Potrawy zawierające sezam- gdzie możemy go zastosować?

  • sezamki bezcukrowe;
  • chałwa;
  • pieczywo(jako posypka lub dodatek do ciasta);
  • tahini – dodatek do deserów, owsianek czy mięs;
  • kurczak w sezamie;
  • dodatek oleju sezamowego do sałatek;
  • „kulki mocy” sezamowe z daktylami;
  • sushi;
  • mleko sezamowe;
  • dodatek do koktajlu;
  • likiery sezamowe.

Olej sezamowy

ziarno sezamowe właściwości

Jak wcześniej wspomniano, olej sezamowy zawiera sezamol i sezaminol są to przeciwutleniacze, które zmniejszają uszkodzenie komórek przez wolne rodniki. Ponadto wyżej wspomniany olej wykazuje działanie przeciwzapalne, oznacza to że możemy używać go na przetarcia i stany zapalne w celu ich złagodzenia. Regularne przyjmowanie fitosteroli(zawartych w oleju) zapobiega rozwojowi miażdżycy w naczyniach krwionośnych. Natomiast płukanie ust olejem sezamowym zapewnia zdrowy, bielszy wygląd zębów, pomaga w walce z próchnicą i kamieniem nazębnym. Olej z pestek sezamu ma również zbawienny wpływ na cerę, włosy i paznokcie. Należy stosować go wewnętrznie jak i zewnętrznie(do czego odniosę się w kolejnym podpunkcie). 

Sprawdź również:

Zastosowanie sezamu w kosmetyce

Pozytywne skutki używania nasion sezamu znajdziemy w każdej dziedzinie życia. Nie inaczej jest w kosmetyce. Efekty spożycia tej oleistej rośliny zobaczymy w krótkim czasie. Kondycja naszych włosów, cery i paznokci ulegnie niemal natychmiastowej poprawie. Oprócz przyjmowania produktu w formie spożywczej warto rozważyć również zewnętrzne przyjmowanie produktu. W jaki sposób należy go stosować? Najlepiej sprawdzi się w formie oleju tłoczonego na zimno.

Cera

Olej z kunżutu zaleca się szczególnie dla cery dojrzałej, z widocznymi już oznakami starzenia. Olej ma silne działanie nawilżające, co jest kluczowe w pielęgnacji w wieku 30+.

Wykazuje również ochronę UV, pomaga ona uniknąć powstawania nowych zmarszczek i przebarwień. Ze względu na działania antybakteryjne, stosowany może być również w pielęgnacji cery trądzikowej, przetłuszczonej. Podobnie jak w przypadku cery dojrzałej kluczowe jest nawilżanie skóry. W jaki sposób nakładać produkt na skórę? Jest to banalnie proste. Wystarczy nałożyć kilka kropli oleju na oczyszczoną skórę i pozostawić go na noc. Możesz zmieszać olej ze swoim ulubionym kremem i używać pod makijaż.

Paznokcie

Silne i zdrowe paznokcie to rzecz o której marzy nie jedna kobieta. Podobnie jak w poprzednim punkcie z pomocą przychodzi olej sezamowy. Nawilża i przyśpiesza wzrost paznokci, zmiękcza skórki, dzięki czemu możemy łatwiej je usunąć. W jaki sposób go nakładać? Wystarczy wetrzeć kilka kropel w paznokcie i skórki przed snem i pozostawić na noc. Przy regularnym stosowaniu efekty będą oszałamiające

Włosy

Długie, gęste, lśniące, silne włosy to atrybut kobiecości. Aby włosy wciąż wyglądały jak po wyjściu od fryzjera należy stosować olej sezamowy przy każdym myciu włosów

W jaki używać produktu? Dodaj kilka kropel oleju do odżywki lub maski i pozostaw go na włosach przez 15 minut. Efekty będą widoczne już po pierwszym zastosowaniu.

Więcej informacji na temat indeksu glikemicznego

ziarna sezamu właściwości

Indeks glikemiczny sezamu (IG) wynosi jedynie 35. Indeks glikemiczny uznawany za niski to ten w granicach 0,5-50IG

Ale czym właściwie jest indeksy glikemiczny? IG ma za zadanie informować nas w jakim tempie rośnie poziom glukozy(cukru)po spożyciu danego produktu. Czas który jest uwzględniany to 120 minut od spożycia. Jest to szczególnie ważne dla osób chorujących na cukrzycę. Nagły wzrost glukozy wywołuje nagły przypływ energii, lecz równie szybko zmniejsza się, co powoduje spadek nastroju i silne zmęczenie. Im niższy indeks glikemiczny, tym dłuższe uczucie sytości po spożyciu produktu. Jeżeli więc jesteśmy na diecie powinniśmy zwracać na to uwagę.

Czy spożywanie surowego sezamu jest bezpieczne – obróbka sezamu

Odpowiedź brzmi: tak. Jedzenie surowego sezamu pozwoli nam w pełni cieszyć się delikatnym orzechowym smakiem i przyjemnym aromatem. Jeżeli planujemy wykorzystać sezam do słodkich wypieków czy deserów, warto podprażyć go na suchej patelni. Należy uważać aby nie przypalić ziaren. Już po kilku chwilach cały dom wypełni się słodkim aromatem orzechów. Jeżeli chcemy zrobić pastę z sezamu możemy zalać go gorącą wodą i zblendować. Kunżun równie dobrze zniesie pieczenie.

Wygląd krzewu sezamu

Pierwotnie roślina pochodzi z Afryki, można więc domyślać się iż jego krzew będzie wyglądać egzotycznie. Sezam to roślina krótko żyjąca, należąca do rodziny połapkowatych. Krzew sięga maksymalnie 1,5 metra. Jest obwicie obrośnięty w łodygi z torebkami w których znajdują się nasiona sezonu. Roślina kwitnie na fioletowo lub biało. Nie jest trudna w hodowli, jednak potrzebuje dużej ilości nasłonecznienia do prawidłowego wzrostu. Obecnie spożywa się również kiełki sezamu. Jednak wciąż nasiona mają więcej walorów smakowych jak i pod względem zawartości witamin i składników odżywczych.

Podsumowanie

Najlepszym sposobem na zachowanie zdrowia, witalności, siły i młodego wyglądu niskim kosztem jest zażywanie sezamu. Należy jednak pamiętać, że najlepsze efekty zobaczymy przy regularnym stosowaniu, prowadząc w międzyczasie zdrową, pełnowartościową dietę. Przetwory jak i surowy sezam możemy obecnie kupić w praktycznie każdym sklepie.

Jak przygotować ryby do wędzenia

Wbrew pozorom wędzenie ryb nie jest takie skomplikowane. Wiele osób decyduje się na domowe wędzenie ryb słodkowodnych jak i morskich. Ryby wędzone oprócz walorów smakowych posiadają również doceniane od dawna składniki odżywcze. Uwędzone ryby mogą być przechowywane stosunkowo długo, bo nawet do dwóch tygodni.

Jakie ryby można wędzić?

Wszystkie ryby nadają się do wędzenia. Wystarczy jedynie znaleźć dobry sposób na przygotowanie ryb, taki zostanie podany między innymi w dalszej części artykułu. Powinniśmy mieć na uwadze, że tłuste ryb wymagają dłuższego czasu w wędzarni oraz większej ilości soli. Przykładowe ryby, które mogą zostać uwędzone:

  • możemy uwędzić karpia;
  • węgorza;
  • łososia;
  • dorsza;
  • flądrę;
  • karasia;
  • okonia;
  • płotkę;
  • lina;
  • karmazyna;
  • pstrąg;
  • leszcz;
  • wzdręga;
  • amur;
  • ukleja;

Kiedy podejmiemy już decyzję odnośnie gatunku i wielkości ryb, możemy przystąpić do wyboru drewna. Od niego będzie zależeć finalny efekt i aromat ryb.

Sprawdź podobne artykuły:

Zatem jakie drewno wybrać?

przygotowanie ryb do wędzenia

Obecnie na rynku dostępne jest wiele rodzajów drewna. Ogromny wybór i rozmaite gatunki opału do wędzarni mogą przyprawić o zawrót głowy amatorów jak i nie jednego doświadczonego wędzarza. Najbezpieczniejszym a zarazem najbardziej polecane jest drewno z drzew liściastych, zarówno tych owocowych, jak i gatunków ozdobnych oraz leśnych. Nic nie stoi na przeszkodzie aby używać przyciętych gałęzi zebranych na własnym ogródku. drewnem dającym najlepsze rezultaty smakowe jest olcha i buk.

W JAKIM STANIE POWINNO BYĆ DREWNO DO RYB DO WĘDZENIA?

Po pierwsze należy zadbać o to, aby drewno było suche, mokre drewno absolutnie nie nadaje się do wędzenia ryb. Najlepiej jeśli jest przechowywane w suchym pomieszczeniu od ubiegłego sezonu, a minimalnie przez kilka miesięcy od ścięcia. Zadbaj o to, aby drewno było zdrowe(bez pleśni/robaków czy grzybni)

JAKI RODZAJ DREWNA POZWOLI NAM UZYSKAĆ DANY SMAK I AROMAT

  • BRZOZA – nadaje się do każdego rodzaju ryb. Daje możliwość uwędzenia ryby na dowolny kolor.
  • BEZ – rzadko spotkany, daje delikatny kwiatowy posmak, jest warty spróbowania
  • AKACJA – kolor ryb uwędzonych za pomocą tego drewna ma cytrynowy kolor i delikatny słodki posmak.
  • ORZECH -Nadaje mięsu ryby dość odmienny od poprzednich, nieco cierpki smak oraz ciemnożółte zabarwienie
  • DĄB – najpopularniejszy wybór wśród początkujących nadaje mięsu ryby brązowego koloru oraz nieco ziemisty smak z goryczką, ale wyczuwalny jest też słodki posmak miodu.
  • JESION – nadaje ostry smak i ciemną barwę.

Co będzie nam potrzebne do uwędzenia ryby? – sprawdzony przepis

Dodatki do smaku. Pod koniec procesu wędzenia możemy dorzucić do opału łodyżkę jałowca, która nada przyjemnego aromatu. Bądźmy ostrożni, aby nie sprawić, że ryba stanie się gorzka

  • ziele angielskie
  • duża ilość soli
  • liście laurowe
  • czosne
  • woda( opcjonalnie, w zależności od sposobu jakim zamierzamy robić solankę)

Następnie należy zdecydować się jaki rodzaj solenia ryby bardziej nam odpowiada. Jeżeli mamy więcej czasu możemy podjąć się solenia na mokro. Solenie ryb zajmuje ok 12 godzin

SOLANKA NA SUCHO – Najpierw należy dokładnie umyć rybę następnie wytrzeć papierowym ręcznikiem wypatroszoną rybę zasypujemy solą oraz dodajemy ulubione przyprawy, wcieramy wszystko. Tak przygotowane ryby odstawiamy do lodówki na 12 godzin

SOLANKA NA MOKRO – Solanka do ryb na mokro ,to połączenie zimnej wody, soli i przypraw. W wodzie rozpuszczamy sól (50g soli na litr wody, 80g – tłuste ryby, chude potrzebują mniej soli) Tak przygotowaną rybę odkładamy na 12 godzin w ciemne, chłodne miejsce.

Po wyciągnięciu ryb z solanki, należy dokładnie osuszyć je ręcznikiem papierowym. Jeżeli nie będą całkowicie suche ugotują się zamiast się uwędzić.

DWA RODZAJE WĘDZENIA RYB NA CIEPŁO

rodzaje wędzenia ryb na ciepło

Wędzarnie należy nagrzewać godzinę. Po uzyskaniu temperatury 50 stopni wkładamy ryby do wędzarni na około 2-3 godzin. Jeżeli zależy nam na intensywnym przypieczeniu ryby, kilkanaście minut przed wyciągnięciem jej zwiększmy temperaturę o 20 stopni. Pamiętajmy aby dym był gęsty i gorący, lecz nie może nas parzyć. Kontroluj ryby co 30 minut. NA ZIMNO: Jest to metoda trudniejsza i bardziej pracochłonna. W wędzarni pilnujemy, aby temperatura 25 stopni była stale utrzymywana. Najpierw należy suszyć je przy otwartym wylocie tak długo jak będzie to konieczne. Następnie wędzimy ryby ok 12 godzin. Po zakończeniu tego procesu musimy powtórzyć go jeszcze raz omijając suszenie.

ZALETY RYB WĘDZONYCH

wędzenie ryb jest jedną ze starszych metod konserwacji żywności. Trzeba pamiętać jednak, że dym wędzarniczy zawiera też związki niekorzystne dla zdrowia. „Nie można powiedzieć, że jedzenie wędzonych ryb działa na organizm toksycznie czy rakotwórczo, ponieważ oprócz związków szkodliwych zawierają one substancje korzystnie wpływające na zdrowie. Zatem efekt zdrowotny jest raczej obojętny.”- cytat specjalisty. Obecność dymu nie zmienia jednak faktu, że ryby są cennym źródłem witamin, minerałów, kwasów Omega3 oraz białka. Ponadto Indeks Glikemiczny dla ryb wędzonych wynosi zero! Oznacza to, że ilość glukozy we krwi nie podnosi się po spożyciu produktu. Dzięki temu czujemy się syci na o wiele dłużej.

Tabela kcal dla poszczególnych ryb wędzonych.

  • łosoś 163
  • śledź 190
  • makrela 200
  • węgorz 200

Biorąc pod uwagę niski indeks glikemiczny i zawartość białka, można śmiało stwierdzić, że warto jeść ryby wędzone.

Przechowywanie ryb wędzonych

Ryby po uwędzeniu przechowujemy w lodówce w woreczku stunowym bądź szczelnie zamkniętym pudełku. Ryby uwędzone metodą na zimno mają przydatność do spożycia przez okres dwóch tygodni, natomiast wędzone na ciepło jednie tydzień.

POSUMOWANIE

  • wszystkie ryby dostępne w Polsce nadają się do uwędzenia, wybierz swoją ulubioną
  • na pierwsze wędzenie ryb najbezpieczniej jest wybrać neutralne drewno(uprzednio właściwie przygotowane!),
  • wybierz jeden z rodzajów solanki i zdecyduj, jakich przypraw użyjesz.
  • w zależności od czasu jakim dysponujesz wybierz rodzaj wędzenia który bardziej Ci odpowiada,
  • przechowuj wrób zgodnie z opisem.

Smacznego.

Jakie hormony zbadać przy tyciu

Przyczyna nadmiernego wzrastania masy ciała nie zawsze leży po stronie złych nawyków żywieniowych czy braku aktywności fizycznej. Jeśli ktoś zmaga się z utratą dodatkowych kilogramów może mieć problemy zdrowotne, które zaburzają proces odchudzania. W niektórych przypadkach za tycie odpowiadają różnego rodzaju zaburzenia hormonalne. Jakie badania należy wykonać, aby dowiedzieć się, czy to właśnie hormony są powodem zwiększenia masy ciała?

Hormony tarczycy

hormony a tycie - tarczyca

Tarczyca produkuje trzy hormony: FT3, FT4 i kalcytoninę. Te trzy hormony tarczycy razem regulują procesy takie jak metabolizm, sen, rytm serca, wzrost i rozwój mózgu.

Czasami jednak tarczyca nie produkuje odpowiednich ilości tych hormonów, a niedobór hormonów tarczycy może prowadzić do zaburzenia w postaci niedoczynności tarczycy. Niedoczynność tarczycy dotyczy głównie kobiet, chociaż chorują także mężczyźni.

Niedoczynność tarczycy wiąże się z takimi objawami jak senność i zmęczenie, przyrost tkanki tłuszczowej, wahania nastroju w kierunku depresji, uczucie zimna i zaparcia. Metabolizm zwalnia, a przez to zwalnia całe ciało i obniża się nasze samopoczucie i funkcjonowanie.

Leptyna

Kiedy organizm jest w homeostazie i jest w 100% zdrowy, działanie leptyny polega na sygnalizowaniu sytości i informuje ona kiedy powinno zaprzestać się jedzenia. U osób borykających się z otyłością nadmiar leptyny powstaje w tkance tłuszczowej. Zbyt duża ilość leptyny sprawia, że organizm zmniejsza wrażliwość na jej działanie. Wiąże się to z potrzebą jedzenia większej ilości pokarmów.

Kiedy przejadamy się pokarmami o wysokiej zawartości cukru lub żywnością przetworzoną, nadmierna podaż kalorii jest przekształcana w tłuszcz i odkłada się w wątrobie, okolicach brzucha i innych obszarach ciała.

Jest to problem, ponieważ komórki tłuszczowe wydzielając leptynę, desensytyzując organizm na nią i powodują, że mózg ignoruje sygnał do zaprzestania jedzenia. To błędne koło może prowadzić do zwiększania się masy ciała oraz tkanki tłuszczowej.

Insulina

Insulina jest wydzielana przez trzustkę, która pomaga przenosić glukozę do komórek ciała, aby mogła być wykorzystana jako energia lub zmagazynowana jako rezerwa energii na później w komórkach tłuszczowych. Poziom insuliny powinien być dostosowany do poziomu glukozy, a to przez odpowiednie uwrażliwienie tkanek na ten hormon. Zaburzenia hormonalne dotyczące gospodarki glukozowo-insulinowej mogą dotyczyć insulinooporności, cukrzycy typu 1 i 2.

Do zaburzenia poziomu hormonów, a w konsekwencji rozwoju chorób metabolicznych mogą przyczynić się:

  • niska aktywność fizyczna,
  • nadwaga i otyłość (nadmiar tkanki tłuszczowej),
  • zwiększenie poziomu stresu i poziom kortyzolu we krwi,
  • niewłaściwy tryb życia i dieta,
  • niektóre leki,
  • ciąża.

Estrogen

hormony odpowiedzialne za tycie

Estrogeny, których poziom jest zbyt niski lub zbyt wysoki może powodować przyrost masy ciała. Estrogeny to głównie żeńskie hormony płciowy. Podczas cyklu miesiączkowego poziom estrogenu spada, co powoduje przyrost masy ciała, szczególnie w okolicach brzucha. Komórki tłuszczowe są również kolejnym źródłem estrogenu, który przekształca kalorie w tłuszcze, co ostatecznie powoduje otyłość.

Nadmiar estrogenów w organizmie może podrażnić komórki, które produkują insulinę, co sprawia z czasem, że są one coraz mniej wrażliwe na ten hormon i rozwija się insulinooporność. W konsekwencji poziom cukru we krwi wzrasta, co prowadzi do przyrostu masy ciała.

Niski poziom tego hormonu może również powodować bardzo uporczywy rodzaj przyrostu masy ciała. Większość kobiet w okresie menopauzy doświadcza spowolnienia metabolizmu przez co utrata wagi stanowi większy problem niż wcześniej. Dodatkowymi problemami są spadek libido, wahania nastroju i temperatury ciała. Komórki jajnikowe nie produkują już estrogenu, więc organizm zaczyna szukać estrogenu gdzie indziej. Jednym ze źródeł są komórki tłuszczowe. Co więc robi organizm, by przywrócić równowagę? Zaczyna przekształcać wszystkie dodatkowe źródła energii w tłuszcz, co prowadzi do wzrostu masy ciała, szczególnie w dolnej części ciała. Niektóre osoby poddają się hormonalnej terapii zastępczej, aby łagodniej wejść w okres przekwitania i związane z nim zmiany.

Zobacz także:

Glikokortykosteroidy (w tym kortyzol)

Glikokortykosteroidy są produkowane przez korę nadnerczy. Nadmiar glikokortykosteroidów może objawiać się zespołem Cushinga. Objawami są m.in. otyłość brzuszna, zmiana rysów twarzy, hirsutyzm, osłabienie mięśni, bólami głowy i wiele innych.

Kortyzol to tzw. hormon stresu który produkowany jest przez nadnercza i jest wydzielany głównie wtedy, gdy jesteśmy pod wpływem stresu, przygnębienia, niepokoju, złości lub urazu fizycznego. Jego poziom zwiększa się także przez brak snu.

Hormon stresu reguluje poziom energii i mobilizację energetyczną. Wysoki poziom kortyzolu może prowadzić do hiperinsulinemii, zwiększonego odkładania tłuszczu trzewnego i dojrzewania komórek tłuszczowych. Dodatkowo może prowadzić do zaburzeń miesiączkowania i przemiany materii.

Progesteron

Hormony płciowe jak progesteron i estrogen muszą być w równowadze, jeśli organizm ma funkcjonować prawidłowo. W rzeczywistości spadek progesteronu z powodu menopauzy, stresu, spożywania pokarmów zawierających antybiotyki i hormony lub stosowania pigułek antykoncepcyjnych może ostatecznie doprowadzić do spadku progesteronu, wraz z towarzyszącym mu przyrostem masy ciała i depresją. Badania hormonalne wykonane w odpowiedniej fazie cyklu pomogą dobrać odpowiednie leczenie w zależności które hormony płciowe są zaburzone.

Grelina

Grelina jest nazywana hormonem głodu. Hormony te powodują zwiększenie apetytu. Grelina wydzielana jest głównie przez żołądek, a także jelito cienkie, trzustkę i mózg.

Podwyższony poziom greliny we krwi może powodować tycie. Osoby otyłe są szczególnie wrażliwe na działanie greliny, co zachęca je do większego jedzenia. Poziom greliny może również wzrosnąć, gdy osoba jest na ścisłej diecie lub na czczo.

Testosteron

Niestety to kobiety zwykle cierpią na różnego rodzaju zaburzenia w których poziom hormonów zostaje zaburzony. Testosteron pomaga spalać tłuszcz, zwiększa libido i działa pozytywnie na tkankę mięśniową.

Niektóre kobiety cierpią na zaburzenie hormonalne zwane PCOS. PCOS, czyli zespół policystycznych jajników to choroba w której występuje nadmiar androgenów (głównie testosteronu), a także może wystąpić insulinooporność czy też zaburzenia gospodarki węglowodanowej oraz lipidowej.

PCOS może utrudniać zajście w ciąże, powodować nadmierne owłosienie, zaburzenia miesiączkowania, problemów skórnych oraz powodować tycie oraz obniżać samoocenę i samopoczucie.

Testosteron jest odpowiedzialny za masę mięśniową każdej kobiety i jeśli poziom testosteronu drastycznie spadnie w okresie menopauzy, następuje spadek tempa metabolizmu, co w konsekwencji skutkuje przyrostem masy ciała.

Melatonina

Melatonina reguluje rytm dobowy. Poziom hormonu snu naturalnie wzrasta w nocy, to sprawia, że uwalniany jest hormon wzrostu, który pomaga organizmowi leczyć się, budować beztłuszczową tkankę mięśniową i poprawiać gęstość kości.

Jeśli rytm około dobowy jest zakłócony, ktoś cierpi na brak snu lub nie śpi wystarczająco dużo to organizm inicjuje reakcję stresową i szereg różnych zmian w organizmie. Powodje to tycie, ponieważ zwiększa się stan zapalny, dochodzi do zaburzeń procesów hormonalnych w organizmie.

Ile powinno się pić wody?

Picie wody to kluczowa czynność w życiu każdego człowieka, dlatego ważne jest, aby spożywać ją w zalecanych ilościach. Dzienne zapotrzebowanie na zawartość wody zależy w dużej mierze od masy ciała, a także płci i wieku. Jej niedobór może powodować bóle głowy, nudności czy zmęczenie, które zazwyczaj stanowią objawy odwodnienia.

Zapotrzebowanie na wodę w ciągu doby ma też powiązanie z ilością spożywanego pokarmu, co przekłada się na indywidualną normę każdego człowieka. Faktem jest, że w ludzkim organizmie ilość wody stanowi około 70% struktury, która na bieżąco ulega biologicznym zmianom.

Spożywanie zalecanej normy litrów wody nie tylko reguluje temperaturę ciała, ale również utrzymuje właściwą kondycję zdrowia, pracy umysłu i samopoczucia. Tylko woda z odpowiedniego i sprawdzonego źródła zapewnia długotrwałe korzyści dla zdrowia, płynące ze skutecznego wspomagania krążenia czy trawienia, jak też regulacji metabolizmu.

Skąd pochodzi dzienna rekomendacja spożycia wody?

Zalecana ilość wody wynika z warunków życia i rutynowych norm żywienia danej populacji na określonym obszarze. W przypadku Polski stosowane są wytyczne, które opisują „Normy żywienia dla populacji polskiej”, za które odpowiada krajowy Instytut Żywności i Żywienia.

Ustalając zapotrzebowanie na wodę, brane są pod uwage takie naturalne czynniki, jak masa ciała, płeć, wiek czy ilość przyswajanych składników mineralnych. Dodatkowym kryterium w tym aspekcie jest prowadzony tryb życia, szczególnie kaloryczność diety oraz stopień uprawianej aktywności fizycznej.

Jak określa się zalecane spożycie wody?

Należy pamiętać, że docelowa rekomendacja ilości wody jest wynikiem wieloletnich badań, których autorami są zespoły niezależnych badaczy i naukowców. Badania te mają na celu wskazanie wyłącznie przeciętnej, średniej wartości substancji, której norma przekłada się na prawidłowe funkcjonowanie organizmu. Aby skutecznie nawodnić organizm, potrzebna jest relatywnie większa ilość i stosowanie odpowiedniego trybu życia.

Do określenia dokładnych wyliczeń, niezbędny wydaje się praktyczny kalkulator wody, którego głównym kryterium jest wartość kg masy ciała. Dzięki jego wynikom, możliwe jest otrzymanie dziennej rekomendacji w spożyciu ml wody, która oprócz płynów, obejmuje też pokarmy stałe.

Specyfika pochłaniania wody

zapotrzebowanie na wodę

W organizmie człowieka występuje kilka naturalnych odmian wody, które uczestniczą w rutynowych procesach przemiany materii. Regularna powtarzalność oddychania, parowania, a także ubytków w postaci potu i kału sprawia, że każdego dnia tracimy nawet 2,5 litra wody. Tak duże ilości wody wymagają jej systematycznego uzupełniania za pomocą pokarmu oraz płynów, których budulcowa zawartość bierze udział w procesach, zachodzących cyklicznie i nieustannie.

Co istotne, organizm składa się z wody o różnych stanach skupienia, które tworzą dobowy bilans wodny wszystkich posiadanych zasobów. Frazę tę określa się mianem stosunku ilości spożytej wody w napojach i pożywieniu do wartości cieczy wydalonej z organizmu. Zalecenia dobowego picia wody nie są jednakowe, a w przypadku osób dorosłych zawierają stosunkowo wyższe wartości od norm, przewidzianych dla dzieci.

Wodę w największych ilościach należy spożywać latem, szczególnie wtedy, gdy występuje znaczne ocieplenie klimatu. W czasie silnych upałów dochodzi do intensywnego odparowywania dużych ilości cieczy, którą należy uzupełniać o dodatkowy litr więcej niż zwykle.

Ile litrów wody dziennie pić?

ile wody dziennie powinien wypijać dorosły człowiek

Ogólne zapotrzebowanie na wodę dla mieszkańców Polski wynosi 2l w dziennym stosunku dla kobiet, a także 2,5l w przypadku mężczyzn. Wyliczenia te można łatwo zastosować w oparciu o szklankę wody (250 ml wody), która w praktyce odpowiada ilości od 8 do 10 sztuk.

Najwięcej trudności w spożywaniu wskazanej wartości można zaobserwować u osób starszych, szczególnie wtedy, gdy nawyk picia jest dla nich dziełem przypadku. Dużą podatność na niedobór wody wykazują także małe dzieci, u których zalecana ilość wzrasta wraz z wiekiem.

Ile zatem powinno pić dziecko, aby mogło zapewnić sobie wystarczające zasoby wody? Według niezależnych badań Instytutu Żywności i Żywienia, dużą rolę odgrywa tutaj nie tylko płeć i wiek, ale również aktywność fizyczna oraz specyfika spożywanego pokarmu.

Ile pić wody dziennie powinny dzieci?

Optymalne nawodnienie organizmu noworodka może wymagać około 1l wody dziennie, podczas gdy osoba w wieku szkolnym powinna dostarczać zasobów na poziomie 2-3l. Zdaniem naukowców Instytutu Żywności i Żywienia, większa ilość wody powinna być pochłaniana przez chłopców, którzy w sile dojrzewania mogą potrzebować nawet 3,5l płynów.

Sytuacja ta wynika z relatywnie wyższego popytu na aktywność fizyczną, szybko rozwijającej się masy ciała, jak również większej odporności organizmu. Osoby małoletnie bardzo często stają się ofiarami używek, które powodują utratę odporności i w nienaturalny sposób podnoszą masę ciała. Aby skutecznie temu zapobiegać, warto regularnie podawać dziecku rozmaite wody smakowe (m.in. wody niskosodowe) oraz zachęcać je do ruchu na otwartym powietrzu.

Na co pomaga regularne spożywanie czystej wody?

Systematyczne nawadnianie organizmu przez czystą wodę przekłada się na podniesienie wydolności pracy nerek oraz występowanie mniejszej zawartości toksyn. Mimo zróżnicowania smaku, wspomniany gatunek wody nie dostarcza kalorii, co w praktyce hamuje uczucie głodu i prowadzi do zwiększenia spalania tłuszczów.

Czysta woda to nie tylko sprawdzony sposób na odchudzanie, ale również ważny składnik początkowych faz żywienia, przyjmowanego przez małe dzieci. Wiele korzyści przynosi mineralna woda butelkowana, która zazwyczaj pozbawiona jest konserwantów, słodzików czy sztucznych barwników. Wodę można też uzupełniać w postaci izotoników z bogatą zawartością mikroelementów, które najlepiej stosować przed i w trakcie wysiłku.

Nie zawsze jednak możliwe jest uzyskanie optymalnej wydajności minerałów, które wzmacniają organizm i oczyszczają go z wielu szkodliwych substancji. Na biologiczny stan naturalnej wody wpływa m.in. temperatura otoczenia, stopień zanieczyszczenia środowiska, rodzaj i częstotliwość opadów.

Co może wynikać z dostarczania zbyt małej ilości wody dziennie?

ile litrów wody powinno się pić dziennie

Aby organizm człowieka mógł rozwijać się w pełni prawidłowo, woda powinna być dostarczana w ilościach, wskazanych przez dedykowany kalkulator picia wody. Wodę dostarczamy zarówno w jednolitych płynach, jak i złożonych pokarmach, gdzie jej ogromne ilości występują w owocach, warzywach, przetworach mlecznych czy rybach. Jeśli występuje jakikolwiek niedobór wody, bardzo szybko można napotkać powikłania, wynikające z braku dostatecznej ilości substancji odżywczych.

Regularne ubytki surowców mineralnych (np. magnezu, potasu, sodu, wapnia) w stosunkowo krótkim czasie prowadzą do osłabienia, jak również wielu odczuwalnych dolegliwości. W skrajnych przypadkach dochodzi do znacznego wycieńczenia organizmu, którego wynikiem jest odwodnienie. Osoby odwodnione zwykle skarżą się na ból głowy, nudności czy senność, którym często towarzyszą problemy z koncentracją i zapamiętywaniem faktów.

Faktem jest, że część wody przyjmowana jest przez organizm powrotnie, co tym samym wyklucza jej wydalenie na zewnątrz. O tym, ile rzeczywiście powinno się wody pić dziennie, decyduje kaloryczność i zdolność regeneracji substancji, tworzących organizm.

Zatrucie wodne – negatywny skutek konsumpcji

Choć woda znajduje się praktycznie w każdym środowisku, nie wszystkie źródła gwarantują najwyższą jakość i są przeznaczone do spożycia. Należy przede wszystkim wiedzieć, że nie należy pić wody z kranu bez wcześniejszego gotowania ani też cieczy z naturalnych akwenów. Ofiarami wodnego zatrucia stają się głównie osoby z niewłaściwą wydolnością nerek, stanem zapalnym płuc i mózgu, jak również posiadacze nowotworów.

Zatrucie wodne zazwyczaj przechodzi objawowo, a jego podstawowymi oznakami są nudności, fizyczne i psychiczne osłabienie, brak łaknienia czy wymioty. W przypadku jego zaawansowanej fazy, pojawiają się śpiączka, wzrost ciśnienia i znaczące spowolnienie pracy serca, które wymagają natychmiastowej reanimacji.