All Posts in "Redakcja"

Dzienne zapotrzebowanie na węglowodany

Codzienna dieta pozwala dostarczać odpowiednią ilość składników odżywczych, dzięki czemu organizm może prawidłowo i zdrowo funkcjonować. Nieodzownym elementem takiej diety są węglowodany, czyli cukry będące źródłem energii niezbędnej do właściwego pracowania organizmu. Węglowodany, zatem nie bez powodu otrzymały miano „paliwa”, które powinny być w odpowiedniej ilości dostarczane organizmowi. Jakie zatem będzie odpowiednie dzienne zapotrzebowanie na węglowodany w diecie?

Węglowodany – czym są?

Węglowodany, nazywane również cukrami to główne źródło energii koniecznej do utrzymania procesów życiowych, składające się z grupy organicznych związków chemicznych należących do ketonów i aldehydów.  Prościej rzecz ujmując, węglowodany są związkami pochodzenia roślinnego, syntetyzowane z węgla i dwutlenku węgla w procesie fotosyntezy pod wpływem światła. Ze względu na budowę węglowodanów dzielimy je na cukry proste i złożone. Cukry również dzielone są ze względu na poziom strawności – będą to zatem węglowodany przyswajalne oraz nieprzyswajalne, które też odgrywają kluczową rolę we właściwym funkcjonowaniu organizmu.

Powiązane artykuły:

Cukry proste

Węglowodany proste są związkami, które posiadają od 3 do 7 atomów węgla – jest bowiem pierwszy podział cukrów prostych. Dzielą się ona zatem na:

  • triozy – zawierają 3 atomy węgla,
  • tetrozy – zawierają 4 atomy węgla,
  • pentozy – zawierają 5 atomów węgla,
  • heksozy – zawierają 6 atomów węgla,
  • heptozy – zawierają 7 atomów węgla,

Drugi podział dzieli węglowodany proste na grupę aldehydową (tak zwane alody) oraz grupę ketonową (tak zwane ketozy).

zapotrzebowanie na węglowodany

Cukry proste są związkami niezbędnymi w codziennej diecie, ponieważ dostarczają one wartości do prawidłowego funkcjonowania organizmu – a więc organizm obowiązkowo jest zasilają energią, zasilanie dotyczy też mózgu i krwinek czerwonych oraz pozytywnie wpływają na budowanie struktur komórkowych. Węglowodany te powodują również, że kwasy tłuszczowe są utlenianie.

Warto podkreślić, że cukry proste pozbawione są zapachu, nie mają problemu z krystalizacją i rozpuszczają się w wodzie. Topnieją w temperaturze 140 stopni Celsjusza, a większość z nich jest słodka w smaku. Związki te stanowią źródło energii dla ludzkiego organizmu, ponieważ z jednego grama możliwe jest uzyskanie aż 4 kcal.

Niemniej jednak, glukoza, fruktoza i galaktoza to związki cukrów prostych, które są najczęściej spotykany w codziennej diecie i życiu:

  • fruktoza – związek występujący głównie w owocach, nektarze kwiatów i miodzie. Co ciekawe, fruktoza jest również składnikiem spermy ssaków. Jej nadmiar może pogorszyć samopoczucie poprzez bóle żołądkowo-jelitowe oraz podwyższenie poziomu cholesterolu we krwi,
  • glukoza – główny składnik laktozy i skrobi. Często określana jest też jako „cukier gronowy” i występuje najczęściej w miodzie i owocach. Jej nadmiar prowadzi do hiperglikemii (a więc poziom cukru we krwi jest nader wysoki),
  • galaktoza – jest to cukier występujący w niektórych roślinach i u zwierząt. W ludzkim organizmie przeistacza się w glukozę.

Niemniej jednak, węglowodany proste określane są mianem złych cukrów, ponieważ ich budowa (jednocząsteczkowa) powoduje, że łatwo one się przyswajają, dlatego też produkty bogate w cukry proste są wysokokaloryczne, a to sprzyja tyciu.

Cukry złożone

Węglowodany złożone tworzone są poprzez połączenie dwóch bądź więcej cząsteczek w wyniku zastosowania wiązania glikozydowego. Sam łańcuch jest niebywale trudny do zerwania, dlatego też cukry złożone dla ludzkiego organizmu są drogocenne. Wyróżnia się zatem:

  • disacharydy – dwucukry zbudowane z węglowodanów prostych. Są to między innymi sacharoza (połączenie fruktozy i glukozy), laktoza (połączenie galaktozy i glukozy), maltoza (połączenie dwóch cząstek glukozy).
  • oligosacharydy,
  • wielocukry, nazywana jako polisacharydy – są bowiem połączeniem wielu cząsteczek cukrów prostych.

Przyswajanie przez organizm węglowodanów złożonych jest trudniejszym procesem, aniżeli w przypadku cukrów prostych. Oznacza to bowiem, że aby przekształcić energię ze spożywanych posiłków organizm ludzki musi się natrudzić, dlatego też, produkty bogate w węglowodany złożone nie są w dużym stopniu kaloryczne, a przez to nie tuczą tak bardzo. Cukry złożone mają na celu przede wszystkim funkcję zapasową i strukturalną.     

Węglowodany przyswajalne i nieprzyswajalne

dzienne zapotrzebowanie węglowodanów

Ważną kwestią w diecie jest również przyswajalność cukrów. Dlatego też, wyróżnia się:

  • węglowodany nieprzyswajalne – wchodzą one w skład błonnika pokarmowego. Co ważne, cukry takie nie są trawione przez ludzki organizm, dlatego ulegają fermentacji w jelicie grubym. Jest to pektyna, celuloza oraz hemiceluloza,
  • węglowodany przyswajalne – są trawione i wchłaniane w jelicie cienkim, w kolejnym etapie przedostają się do krwiobiegu, gdzie zasilają organizm w energię. Są to glukoza, fruktoza, skrobia.

Dobre, a złe węglowodany

Na wstępnie należy wyjaśnić określenie „złe” i „dobre”. Mianowicie, cukry występujące w produktach spożywczych wykazują pozytywne właściwości dla ludzkiego organizmu – są to warzywa, jak produktach mniej zdrowych (chodzi o słodycze). Dlatego też został przyjęty pogląd, że jest podział na cukry dobre i złe.

Co do zasady, węglowodany złe znajdują się napojach gazowanych, ciastach, białym chlebie, biały ryży i innych produktach wytworzonych z białej mąki, wysoko przetworzonej żywności. Złe cukry rzadko mają zatem wartość odżywczą. Z kolei, dobre cukry są składnikiem produktów pełnoziarnistych, owocach, fasoli, warzywach, roślinach strączkowych. Są wolniej przyswajane, a przez to dostarczają drogocenne składniki odżywcze.

Produkty bogate w cukry dobre charakteryzują się:

  • wysoką zawartością składników odżywczych,
  • niskim poziomem sodu,
  • niskim poziomem tłuszczów nasyconych,
  • niską kalorycznością,

 Natomiast, produkty bogate w cukry złe charakteryzują się:

  • wysoką kalorycznością,
  • niskim poziomem wartości odżywczych,
  • wysokim poziomem sodu,
  • niskim poziomem błonnika,
  • wysokim poziomem tłuszczów nasyconych,
  • wysokim poziomem cholesterolu,

Gdzie znajdziemy węglowodany?

dzienne zapotrzebowanie na węglowodany

Cukry występują przede wszystkim w produktach roślinnych z pełnego przemiały – a więc kasze, ryż, pieczywo. Są w nie również bogate owoce i warzywa. Warto dietę wzbogacić o pomidory, rzodkiewki, sałata, ogórki, papryka – produkty te dostarczają mnóstwo wartości odżywczych, pomimo małej zawartości energetycznej. Niemniej jednak, kaloryczne cukry znajdują się w produktach takich jak: winogron, ananas, banany, daktyle, rodzynki, słodkie i słone przekąski, croissanty, pieczywa tostowe, chipsy, napoje gzowe, frytki, kasza jaglana.

Zapotrzebowanie na węglowodany z zbilansowanej diecie

Glukoza stanowiąca jedyne źródło energii dla krwinek i mózgu powinna być stale i systematycznie dostarczana ludzkiemu organizmowi. W przeciwnym razie mózg będzie miał trudności z koncentracją, może dojść do drżenia rąk i mogą pojawić się omdlenia i zawroty głowy. Dlatego też, ważne jest, aby organizm otrzymał odpowiednią ilość węglowodanów.

To, ile organizm potrzebuje węglowodanów w diecie nie jest łatwe do określenia.  Pod uwagę należy wziąć wiele czynników takich jak różne aktywności fizyczne, bilans energetyczny, całkowita przemiana materii, styl życia czy masy ciała. Dlatego też, ustalenie dziennego zapotrzebowania na cukry jest o wiele trudniejsze, aniżeli w przypadku białka i tłuszczy. Niemniej jednak, prawidłowym będzie stwierdzeniem, że im większa aktywność fizyczna, tym większe będzie zapotrzebowanie na cukry. Samo zapotrzebowanie na cukry ma również ścisły związek z zapotrzebowaniem na kalorie.

Dlatego też, badania dowodzą, że cukry powinny zawierać od 50 do 55 procent całkowitego dziennego zapotrzebowania na kalorie. Niemniej jednak, cukry „złe” nie powinny przekraczać 10 procent całkowitej ilości kalorii – wówczas organizm ma zapewnioną odpowiednią ilość dostarczanej energii i może prawidłowo funkcjonować w życiu codziennym.

Warto podkreślić, że organizm ludzki odczuwa olbrzymi głód, gdy nie ma dostarczanych węglowodanów, dlatego też, niebywała ochota na słodycze pod koniec dnia wynika z całodziennego niedoboru cukrów (organizm ich koniecznie potrzebuje do prawidłowego funkcjonowania). Warto, więc wybrać dietę bogatą w cukry przyswajalne –  spożywanie niezdrowych przekąsek spowoduje przekroczenie dziennej dawki kalorii i sprzyja tyciu. Nadto, posiłki bogate w cukry złożone są bogatym źródłem błonnika, który powoduje uczucie sytości, a przez to nie będzie potrzebna duża porcja posiłku. Niemniej jednak, cukry złożone również zwiększają poziom glukozy we krwi, co oznacza, poczucie głodu jest zaspokojone na dłuższy okres czasu.

Redakcja by — 11 lutego, 2023 in Poradniki 0
Jak poprawić przemianę materii i przyspieszyć metabolizm?

Chociaż za oknem jeszcze prószy śnieg, już niedługo powitamy wiosnę i nawet nie zauważymy, kiedy będzie schyłek lata. Czas zimy jest okresem mniejszej aktywności fizycznej, również jest okresem świąt, jak i sylwestrowych imprez. Nie zawsze mamy czas i chęci, aby zastanowić się nad tym, co jest przyczyną dobrego samopoczucia, a także jak odpowiednie odżywianie i regularny wysiłek może wpłynąć na naszą kondycję i przemianę materii. Wstąpienie w kolejny rok, stworzenie postanowień noworocznych i zbliżający się okres wakacyjny, jest przełomowym momentem, który może zmobilizować nas do większego zadbania o siebie, a także o higienę funkcjonowania własnego organizmu. Zachęcamy do zastosowania informacji zamieszczonych poniżej, jednakże proszę pamiętać, że ten artykuł nie zastępuje porady lekarskiej. Poniżej dowiesz się co zrobić, aby zdrowo zadbać o przemianę materii ciała, a także poprawić kondycję i samopoczucie.

Czy przyspieszenie metabolizmu jest powodem zaburzeń przemiany materii? Jak zdrowo przyspieszyć metabolizm?

Procesy przemiany materii są niezbędne do jakiegokolwiek funkcjonowania. Poprawiają naszą kondycję, odpowiadają za usuwanie toksyn z organizmu i regulują naszą gospodarkę wodną ciała. Warto pamiętać, że tempo zrzucania nadmiaru tkanki tłuszczowej jest uzależnione od naszych predyspozycji, a także może różnie wpływać na nasz organizm. Tkanka tłuszczowa organizmu jest bardzo elastyczna i potrafi dostosować się do pracy ciała.

Zazwyczaj decydujemy się na szybki i bardzo efektywny spadek wagi. Przeszkadza nam tkanka tłuszczowa, a do tego jesteśmy bardzo zmotywowani, by w krótkim czasie zrzucić zbędne kilogramy. Niestety jest to najgorsze co możemy zrobić dla naszego organizmu. Nie zdajemy sobie sprawy, że pogarszamy funkcje naszych narządów. Dodatkowo często mogą pojawić się kontuzje stawów, a także wiele problemów związanych z wydolnością dróg oddechowych. Nieświadomie narażamy pracę naszego serca na nadmierny wysiłek. Jeżeli chcemy wspomóc przemianę materii naszego organizmu, warto zrobić to jak najbardziej naturalnie.

Sprawdź również:

Zaczynając pracować nad własną sylwetką, warto zapamiętać, aby przyzwyczaić swoje ciało do trybu pracy, jakiego się podejmiecie. Organizm potrzebuje odpowiednich wytycznych. Procesy metaboliczne mogą być wspomagane przez aktywność fizyczną, a także dzięki odpowiedniemu odżywianiu się – naszego stylu życia. Szybki spadek masy ciała, zagwarantuje nam efekt natychmiastowy (efekt yo-yo, czyli powrót do swojej poprzedniej wagi, czy podwójny nadmiar tkanki tłuszczowej pojawiający się po zaniedbaniu aktywności) będzie bardzo widoczny. By tego uniknąć warto przestrzegać pewnych reguł, które również pomogą nam zredukować nadmierny stres, poziom irytacji, a wspomogą wypracowanie własnej organizacji dnia.

poprawa przemiany materii

Zrzucanie tkanki tłuszczowej, od czego zacząć? Jak przyspieszyć przemianę materii?

Poprawa kondycji zależy od aktywności fizycznej, a przemiany materii uzależnione są od pracy ciała. Jeżeli zbyt intensywnie rozpoczniemy tok ćwiczeń, ciało może być jeszcze bardziej wycieńczone i niestety nie przyniesie to rezultatów, a same problemy. Warto przemyśleć plan ćwiczeń, jakiego się podejmiesz. Szybką przemianę materii nie poprawia samo bieganie. Dla miłośników gry zespołowych, również coś się znajdzie. Możesz zapisać się do klubu sportowego, skorzystać z siłowni, czy boisk przed blokiem, a także wybrać uprawianie danego sportu w domu. Niezależnie od rodzaju sportu, każdym ważnym punktem aktywności jest rozciągnięcie i rozgrzanie mięśni, zarówno przed ćwiczeniami, jak i masaż pod sam koniec. Pozwoli Ci to uniknąć kontuzji, a także zniweluje ból jaki mógłby pojawić się podczas zajęć. Warto pamiętać, że przemiana materii zależy od twojego podejścia i rozsądku. Zawsze lepiej skonsultować się z profesjonalistą, chociażby trenerem personalnym lub dietetykiem, aby poszerzyć swoją wiedzę.

Aktywność fizyczna składająca się z ćwiczeń dobranych idealnie do naszej kondycji, jest niezwykle pomocna, aby zwiększyć tempo przemiany materii. Zdrowe podejście do ćwiczeń i regularne ich wykonywanie jest niezwykle ważne. Często u osób, które wpierw bardzo intensywnie ćwiczą, a potem zaprzestają tej formy ruchu, pojawia się efekt yo-yo, który nie do końca sprzyja z ich oczekiwaniami. Poziomy aktywności fizycznej można zwiększać, nie tylko wraz z rosnącymi ambicjami, ale również w momencie kiedy organizm tego potrzebuje. Wypracowując sobie odpowiednią formę pracy, już po pierwszym miesiącu zobaczysz efekty, a przy tym nie narazisz swojego zdrowia. Przyspieszenie metabolizmu wpłynie pozytywnie nie tylko na gospodarkę ciała, ale i pozwoli Ci zgromadzić więcej energii w ciągu dnia. Szybka, ale zdrowa, przemiana materii zdecydowanie spowoduje odczucie większej satysfakcji w ciągu wiecznej rutyny. Pamiętaj – efektu nie otrzymasz po tygodniu. Nie zniechęcaj się, prawdziwa praca przyniesie rezultaty w kolejnych miesiącach

Gospodarkę ciała wspomaga usuwanie szkodliwych produktów przemiany materii. Robimy to pijąc dużo wody podczas uprawiania aktywności fizycznej, czy też podczas dobrego odżywiania się. Na poprawę metabolizmu wpływa także, odpowiednie skonstruowanie posiłków. Dobór składników odżywczych jest bardzo ważny. Nasze kg masy ciała może zależeć od aktywności, ale i jedzeniowego stylu życia. Zazwyczaj wolny metabolizm spowodowany jest złym odżywianiem się. Podstawowa przemiana materii odbywa się w momencie kiedy do naszego organizmu dostarczane są witaminy, np. w warzywach, owocach, a także energia w postaci węglowodanów czy tłuszczów.

Warto pamiętać, że szybkość metabolizmu uzależniona jest również od ilości spożywanych przez nas produktów, a także ich jakości. Składniki odżywcze bardzo oddziałują na tkankę tłuszczową ciała. W dużej mierze zależy to, od przyjmowania stosunkowo więcej węglowodanów od witamin, minerałów i błonnika. Wszelkie naturalne produkty, warzywa i owoce wspomagają odpowiednią pracę jelit i ich perystaltykę. Węglowodany i tłuszcze przyjmowane w mniejszej ilości również mogą zostać szybciej wykorzystane przez ciało. Bardzo ważne jest, by dzięki nim możliwe było dostarczenie energii. Jednakże przyjmowany ich nadmiar doprowadza do zwiększenia tkanki tłuszczowej.

co przyspiesza przemianę materii

Jak przyspieszyć przemianę materii i poprawić metabolizm? Łączy się to z aktywnością fizyczną i naszą dietą. Ważne aby w organizmie nie wywołać efektu zmniejszenia. Odpowiednie odżywianie się, również nie musi być uzależniony od wymyślnych przepisów. Na sam początek nie trzeba się ograniczać i warto wspomóc przemianę materii prostymi, ale bardzo odżywczymi daniami. Najprostszym sposobem na szybką przemianę materii jest picie odpowiedniej ilości wody podczas dnia (czy będzie on obfity w obowiązki, czy też nie). W zależności od naszej sylwetki i wieku, każdy posiada wyznaczoną ilość spożycia litrów wody. Zazwyczaj większość powinna w ciągu dnia spożywać od 1,5 l wody do 2 l. W rozłożeniu na cały dzień, jest to wykonalne zadanie i zdecydowanie wspomaga to szybką przemianę materii. Przez niedobór jakiegoś ze składników, spowolnieniu ulega przemiana materii.

Przemiana materii uzależniona jest od budowy i funkcjonowania organizmu każdego z nas. Warto podejść do tego z rozmysłem, a to co przyspiesza metabolizm jest nasza praca nad nawykami, zdrowym odżywianiem się i regularną aktywnością fizyczną. Nie ponosimy odpowiedzialności wynikającej z zastosowania się do porad.

Czy przemiana materii poprawia nasze samopoczucie?

Gdy dbamy o odpowiednią przemianę materii, jej tempo i intensywność, zdecydowanie efektem ubocznym jest radość. Spełnienie i satysfakcja nie powstaje tylko podczas uprawiania aktywności fizycznej i kształtowania sylwetki. W czasie samego ćwiczenia, dzięki pracy mięśni i ich receptorów, w organizmie uwalniana jest adrenalina i serotonina. Dzieje się to podczas regularnego uprawiania aktywności i odpowiedniego odżywiania się.

Przemiana materii przyczynia się także do zredukowania liczby toksyn w naszym organizmie. Wspomaga konstruktywne myślenie, a także redukowanie stanów depresyjnych i poziomu irytacji. Czując się w zdrowy sposób bardziej pobudzonym, jest się również efektywniejszym. Warto zadbać o siebie od wewnątrz, ponieważ to co wpływa na funkcjonowanie naszego organizmu, po pewnym czasie oddaje sylwetka.

Redakcja by — 11 lutego, 2023 in Poradniki 0
Marchewka – wartości odżywcze

Marchewka to jedno z najpopularniejszych warzyw okopowych w Polsce. Dodawana jest do wielu potraw, a nikt z nas nie wyobraża sobie bez niedzielnego rosołu. Jednak jest to warzywo cenione nie tylko przez wzgląd na smak, przede wszystkim korzystny wpływ na nasze zdrowie. Jakie wartości odżywcze i składniki mineralne dostarcza do naszego organizmu marchewka? Jakie korzyści przynosi jej spożywanie? Jaki ma indeks glikemiczny? Wszystko wyjaśni się po przeczytaniu tego tekstu!

Beta karoten w marchewce

Karotenoidy to związki będące barwnikami odpowiedzialnymi za kolor marchewki i przeciwutleniaczami. Jednym z nich jest beta karoten, czyli prowitamina A, której doskonałym źródłem jest właśnie marchew. Znajduje się również w szpinaku, papryce czerwonej, czy jarmużu, ale w marchwi jest go najwięcej. Dzięki obecności beta karotenu w organizmie człowiek wytwarzana jest witamina A. Jest to jedna z witamin najszybciej odkrytych w historii medycyny, mimo że jej niedobory leczone były jeszcze w starożytności. Magazynowana jest w tkance tłuszczowej i wątrobie w postaci retinolu, który powstaje poprzez hydrolizę beta karotenu. Witamina A jest niezbędna do prawidłowego funkcjonowania całego organizmu człowieka, ale jej spożywanie niesie także sporo korzyści zdrowotnych. Przede wszystkim 2 szklanki soku z marchwi pite każdego dnia pozwalają przyspieszyć oraz utrwalić naturalną opaleniznę. Beta karoten wspiera prawidłowe funkcjonowanie wzroku, pomaga pozbyć się trądziku, opóźnia proces starzenia się skóry i wzmacnia odporność. Jednak należy mieć na uwadze, że soku z marchwi nie należy pić w nadmiernej ilości, ponieważ może to prowadzić do powiększenia wątroby, chorób skóry, zaburzeń wzroku lub silnego pobudzenia.

Sprawdź inne warzywa:

Marchewka źródłem wielu witamin

jakie witaminy ma marchewka

Nie bez powodu mówi się, że jedzenie marchwi, czy picie soku pozwala utrzymać dobrą kondycję organizmu. Marchew należy do warzyw, które są bogate w różne witaminy. Chociażby te z grupy B odpowiedzialne za wsparcie przemiany materii, zdrowe włosy, skórę i paznokcie, a także zwiększoną energię i poprawę koncentracji. Druga jest witamina K, która dba o nasze serca i układ krwionośny, reguluje gospodarkę wapniową i bierze udział w procesie krzepnięcia krwi. Nie można zapominać także o dobrodziejstwie witaminy E o działaniu antyoksydacyjnym, czyli chroniącym komórki przed degeneracją lub śmiercią. Marchew jest także źródłem kwasu foliowego zalecanego głównie kobietom w ciąży, ponieważ jego podstawową funkcją jest branie udziału w procesach wzrostu, rozwoju i rozmnażaniu komórek. Ponadto kwas foliowy wspiera pracę układu nerwowego, sercowo-naczyniowego i krwionośnego.

Marchew – składniki mineralne

Marchew to nie tylko źródło wielu witamin, ale także składników mineralnych. Do najważniejszych z nich należą:

  • Magnez. Bierze udział w syntezie białka, przewodnictwie impulsów nerwowych, reguluje poziom ciśnienia tętniczego, zmniejsza kurczliwość naczyń krwionośnych i wzmacnia kości.
  • Potas. Wspiera pracę układu nerwowego i mięśniowego, reguluje pH komórkowe i kontroluje objętość płynów w organizmie.
  • Fosfor. Współuczestniczy w rozwoju i funkcjonowaniu kości, mięśni oraz układu nerwowego. Odpowiada także za prawidłową pracę wszystkich komórek ustroju.
  • Cynk jest odpowiedzialny za prawidłowy wzrost włosów i paznokci, bierze udział w syntezie białek, metabolizmie kwasów nukleinowych oraz biosyntezie DNA i RNA.
  • Wapń. jest materiałem budulcowym zębów i kości, odpowiada za prawidłowe krzepnięcie krwi, wspiera pracę mięśni i pracę układu nerwowego.
  • Sód. Reguluje ciśnienie tętnicze krwi, wspiera układ mięśniowy i nerwowy oraz jest współodpowiedzialny za produkcję kwasu solnego w żołądku.
  • Żelazo. Współuczestniczy w procesie dostarczania tlenu do mięśni i narządów.

Surowa marchewka – wartości odżywcze

marchew właściwości zdrowotne

Specjaliści zalecają zwykle, aby spożywać marchew surową, ponieważ wtedy ma najwięcej wartości odżywczych. Trzeba wiedzieć, że jest to niskokaloryczne warzywo, a w jego 100 gramach znajduje się zaledwie 41 kalorii. Pozostałe składniki odżywcze w 100 g to:

  • Tłuszcze 0,24 g.
  • Białko 0,93 g.
  • Węglowodany 9,58 g.
  • Błonnik pokarmowy 2,8 g.

Z kolei gotowana marchewka w 100 g zawiera:

  • 35 kalorii.
  • Białko 0,76 g.
  • Tłuszcze 0,18 g.
  • Węglowodany 8,22 g.
  • Błonnik pokarmowy 3 g.

Jak widać w powyższym zestawieniu, marchew poddana obróbce termicznej ma nieco mniej kalorii, ale jednocześnie straciła swoje właściwości. Jednak niezależnie od formy jest to warzywo szczególnie polecane osobom na diecie odchudzającej.

Marchew i jej indeks glikemiczny

Indeks glikemiczny to wskaźnik, który pokazuje, jak szybko wzrasta poziom cukru we krwi po spożyciu danego produktu. Wynik porównywalny jest do ilości spożycia czystej glukozy w takiej samej ilości. Można wyróżnić:

  • Niski indeks glikemiczny <55%.
  • Średni 55-70%.
  • Wysoki > 70%

Co ciekawe, marchew gotowana może mieć IG nawet powyżej 90%. Im dłużej będzie gotowana, tym wskaźnik będzie wyższy. Natomiast osoby zmagające się z cukrzycą nie muszą się obawiać surowej marchwi, ponieważ jej IG wynosi zaledwie 30 %.

Marchew – właściwości prozdrowotne

jakie witaminy zawiera marchewka

Marchew to jedno z najzdrowszych warzyw spożywanych przez Polaków. Nic więc dziwnego, że podawana jest nawet małym dzieciom. Nie tylko wpływa korzystnie na koloryt skóry, ale też ma działanie antypasożytnicze i pobudzające apetyt. Przeciery z marchewki często podawane są również osobom starszym, które cierpią na brak łaknienia. Co ciekawe, beta karoten i inne rodzaje karotenoidów będące przeciwutleniaczami sprawiają, że właściwości zdrowotne marchwi najprawdopodobniej pomagają zapobiec występowaniu raka jamy ustnej, przełyku, krtani, prostaty, czy też pęcherza moczowego.

Marchew zwyczajna składnikiem kosmetyków

Nie każdy zdaje sobie sprawę, że marchewki nie tylko można jeść, a na ich bazie coraz częściej opracowywane są receptury kosmetyków. Działanie witaminy C oraz beta karotenu wykorzystywane są głównie do produkcji preparatów wspomagających opalanie. Dzięki nim osoby długo przebywające na słońcu nie muszą zmagać się z przesuszoną skórą, która później ma piękny, złocisty odcień. Na rynku dostępne są również kosmetyki nawilżające, wygłądzające, opóźniające starzenie, czy po prostu balsamy do ciała poprawiające elastyczność skóry i nadające jej młodszego wyglądu niż jest w rzeczywistości.

Jakie są najpopularniejsze odmiany marchewki?

Uprawa marchwi w przydomowym ogródku lub na działce cieszy się sporym zainteresowaniem. Z najpopularniejszych odmian należy wyróżnić:

  • Amsterdamska. Uprawiana jest w gruncie lub pod osłonami. Pierwsze plony marchwi widoczne są po około 100 dniach. Wysiew przypada między marcem a kwietniem. Jest to odmiana wczesna o krótkich korzeniach mających charakterystyczny słodki smak.
  • Blanka. Pierwsze plony widoczne po upływie średnio 160 dni. Pomarańczowe korzenie mające długość od 25 do 28 cm. Odmiana późna, stosunkowo odporna na choroby i szkodniki.
  • Polka. Mało wymagająca i późna odmiana. Najbardziej rozpowszechniona w handlu. Ma długie, regularne, tępo zakończone korzenie o mocnej pomarańczowej barwie osiągające od 20 do 22 cm długości. Okres wegetacyjny tej odmiany marchwi trwa około 130 dni.
Redakcja by — 11 lutego, 2023 in Zdrowe odżywianie 0
Ile kalorii spala chodzenie

Chodzenie to świetna forma aktywności fizycznej dla osób w każdym wieku i o każdym poziomie sprawności. Jest niedrogie, a w zasadzie darmowe, a przy tym można je wykonać praktycznie wszędzie. Wiedząc, ile kalorii spalasz podczas chodzenia, możesz wyznaczać realistyczne cele i śledzić swoje postępy w dążeniu do zdrowszego stylu życia.

Jak oszacować spalanie kalorii?

Chodzenie to niewymagająca forma ćwiczeń, która jednak jest w stanie pomóc w zrzuceniu zbędnych kilogramów, poprawiając przy tym krążenie i wzmacniając mięśnie. To ile kalorii spalimy podczas chodzenia będzie zależało natomiast od kilku czynników. Należą do nich przede wszystkim tym waga danej osoby, przebyta odległość i tempo chodzenia.

Sprawdź także:

Jednym ze sposobów obliczenia ile kalorii spalamy podczas chodzenia jest użycie wzoru uwzględniającego wagę osoby i czas trwania marszu. Uwzględnia on naszą wagę i prędkość chodzenia. Na przykład osoba o wadze 70 kilogramów, która chodzi przez 30 minut w umiarkowanym tempie (od 3 km/h do 5 km/h), spali około 120 kalorii. Liczbę tę można zwiększyć, spacerując w szybszym tempie lub przez dłuższy czas. Im dłuższe spacery, tym szybciej zobaczymy efekty w postaci utraty wagi.

Innym sposobem oszacowania liczby spalonych w czasie chodzenia kalorii jest użycie monitora aktywności lub krokomierza. Urządzenia te mogą śledzić przebyty dystans, a także liczbę wykonanych kroków. W ten sposób z łatwością oszacują liczbę spalonych kalorii. Należy zauważyć, że dokładność tych urządzeń może być różna i mogą one nie uwzględniać takich czynników, jak waga osoby lub intensywność jej chodu.

Aby zmaksymalizować liczbę spalonych kalorii podczas chodzenia, ważne jest, aby chodzić w szybkim tempie, a nie spacerować bez pośpiechu. Można to osiągnąć poprzez zwiększając tempo prędkości marszu podczas spaceru lub włączenie do trasy wzniesień lub schodów. Dodatkowo dodanie lekkiego treningu oporowego, takiego jak noszenie hantli lub noszenie kamizelki obciążeniowej, może również zwiększyć liczbę spalonych kalorii w ciągu godziny.

Ile kalorii spala spacer?

spacer ile kcal

Być może jeszcze tego nie wiesz, ale liczba spalonych kalorii podczas chodzenia może się różnić w zależności od rodzaju spaceru. Oto kilka przykładów różnych rodzajów szybkiego chodzenia i spalone kalorie na godzinę dla osoby ważącej około 70 kg:

  • Spokojny spacer w tempie 3 km/h spala około 200 kcal na godzinę,
  • Szybki marsz w tempie 4 km/h spala około 250 kcal na godzinę,
  • Szybki marsz w tempie 5 km/h spala około 300 kcal na godzinę,
  • Chodzenie po górach spali około 350 kcal na godzinę,
  • Chodzenie po bieżni przy nachyleniu 3-5% spali około 400 kcal na godzinę.

Ważne jest, aby pamiętać, że liczby te są przybliżone i mogą się różnić w zależności od czynników, takich jak twoja waga, wiek i ogólny poziom sprawności. Liczby opierają się również na chodzeniu przez godzinę, więc jeśli będziesz chodzić krócej, ilość kalorii, które spalisz, będzie po prostu mniejsza. Wnioski są jednak takie, że chodząc szybciej, doprowadzisz do większego wydatku energetycznego w tym samym czasie. Zobacz również jak biegać na bieżni.

Należy również pamiętać, że liczby te opierają się na marszu w stałym tempie przez godzinę i nie uwzględniają zmian intensywności, takich jak chodzenie interwałowe. Spacer interwałowy, w którym naprzemiennie występują okresy marszu o umiarkowanej intensywności i średnim tempie, oraz okresy marszu szybkim tempem, może spalić jeszcze więcej kalorii na godzinę.

Ponadto dodanie treningu oporowego do marszu, takiego jak noszenie hantli lub noszenie kamizelki obciążeniowej sprawi, że spalanie kalorii będzie jeszcze wydajniejsze. Dobrze sprawdzić się tu mogą także kijki do nordic walking.

Jak chodzić, by zwiększyć wartość spalania kalorii?

chodzenie ile kalorii

Aby spalić jak najwięcej kalorii podczas aktywności, ważne jest, przede wszystkim to, aby podczas spaceru pamiętać o konieczności poruszania się w szybkim tempie, a nie spacerować bez pośpiechu. Można to osiągnąć poprzez zwiększenie prędkości marszu lub włączenie do trasy wzniesień lub schodów. Dodatkowo dodanie lekkiego treningu oporowego, takiego jak noszenie hantli lub noszenie kamizelki obciążeniowej, może również pomóc schudnąć oraz wytrenować ciało. Takie ćwiczenie jest dobrym sposobem na poprawę takich parametrów jak skład ciała. Tkanka tłuszczowa szybko zacznie się zmniejszać, a mięśnie ćwiczyć.

Innym sposobem na zwiększenie liczby kalorii spalanych podczas chodzenia jest chodzenie interwałowe. Chodzenie interwałowe obejmuje naprzemienne okresy marszu w umiarkowanym tempie oraz okresy marszu w szybkim tempie. Wielokrotnie wykazano, że ten rodzaj chodzenia jest bardziej skuteczny w spalaniu kalorii niż chodzenie równym tempie.

Innym sposobem na spalenie większej ilości kalorii jest wydłużenie czasu marszu. Ważne jest, aby dążyć do co najmniej 30 minut ćwiczeń o umiarkowanej intensywności dziennie, a im dłużej chodzisz, tym więcej kalorii spalisz.

Jeśli chcesz spalić jeszcze więcej kalorii, rozważ dodanie do swojej rutyny tak zwanego power walkingu. Power walking to forma chodzenia polegająca na robieniu dłuższych kroków przy jednoczesnych intensywnych ruchach ramion. Ten rodzaj chodzenia może pomóc zwiększyć tętno, a tym samym pozwoli spalić więcej kalorii niż zwykłe chodzenie.

Oprócz włączenia tych strategii ważne jest, aby zachować rutynę chodzenia. Staraj się chodzić regularnie, co najmniej 5 razy w tygodniu i z czasem zwiększać intensywność, czas trwania i częstotliwość spacerów.

Na koniec należy pamiętać, że spalanie kalorii to tylko jedna z korzyści płynących z chodzenia. Regularne chodzenie może również przyczynić się do poprawy ogólnego stanu zdrowia, zmniejszenia stresu i poprawy samopoczucia psychicznego, dlatego ważne jest, aby skupić się na ogólnych korzyściach płynących z chodzenia, a nie tylko na liczbie spalonych kalorii.

Jakie są inne korzyści niż to, ile kalorii spalasz?

ile kalorii spala chodzenie

Chodzenie ma wiele zalet, które nie ograniczają się tylko do spalania kalorii i poprawy zdrowia, w tym krążenia. Wykazano, że spacerowanie ma także pozytywny wpływ na zdrowie psychiczne i samopoczucie.

Jedną z zalet regularnego chodzenia jest to, że może pomóc ono zmniejszyć stres i obniżyć uczucie lęku, niepokoju. Chodzenie może być świetnym sposobem na oczyszczenie umysłu i poprawę nastroju. Może również pomóc w zmniejszeniu objawów depresji. Aktywność fizyczna i kontakt z naturą mogą być skutecznym sposobem na zwalczanie negatywnych myśli i emocji.

Chodzenie ma również pozytywny wpływ na funkcje poznawcze, może poprawić pamięć, koncentrację i ogólną wydajność mózgu. Dzieje się tak, ponieważ chodzenie zwiększa przepływ krwi do tego organu, co z kolei stymuluje wzrost nowych komórek mózgowych.

Inną zaletą chodzenia jest to, że może pomóc poprawić gęstość kości i zmniejszyć ryzyko osteoporozy, zwłaszcza u kobiet po menopauzie. Wpływ regularnego chodzenia na kości może pomóc w utrzymaniu ich silnych i zdrowych.

Chodzenie może również pomóc w poprawie snu. Aktywność fizyczna w ciągu dnia może ułatwić zasypianie w nocy i osiągnąć dłuższy, bardziej satysfakcjonujący sen.

Podsumowując, chodzenie to nie tylko świetny sposób na spalanie kalorii i poprawę zdrowia układu krążenia, ale ma również pozytywny wpływ na zdrowie psychiczne, funkcje poznawcze, gęstość kości i sen. Regularne spacery mogą być prostym i skutecznym sposobem na poprawę ogólnego samopoczucia.

Chodzenie to świetna forma ćwiczeń, która spala kalorie, poprawia zdrowie układu krążenia i wzmacnia mięśnie. Liczba spalonych kalorii podczas chodzenia może się różnić w zależności od wagi osoby, przebytej odległości i prędkości, z jaką chodzą. Aby zmaksymalizować liczbę spalonych kalorii, ważne jest, aby chodzić w szybkim tempie, włączać wzniesienia lub schody, a nawet dodać trochę treningu oporowego. Regularne chodzenie może pomóc zmniejszyć ryzyko chorób przewlekłych i poprawić zdrowie psychiczne.

Redakcja by — 11 lutego, 2023 in Sport 1
Wafle ryżowe – indeks glikemiczny i najważniejsze informacje

Wafle ryżowe są popularną przekąską, spożywaną zarówno przez dorosłych, jak i dzieci. Często traktowane są one jako zdrowsza alternatywa dla chipsów, ciastek, czy też tradycyjnych wafelków.

Niestety jednak, okazuje się, że spożywanie wafli ryżowych, zwłaszcza w dużej ilości niekonieczne jest tak zdrowe, jak mogłoby się wydawać – a szczególną ostrożność powinny zachować osoby zmagające się z cukrzycą.

Jaki IG mają wafle ryżowe? Czy warto je spożywać? Jakie są zalety wafli ryżowych, a co można uznać za ich wady? Który rodzaj wafli ryżowych jest najzdrowszy? Między innymi na te pytania odpowiemy w niniejszym artykule.

Wartość odżywcza i kaloryczność wafli ryżowych

Sprawdźmy na początek, jak prezentują się wartości odżywcze wafli ryżowych.

Wafle ryżowe w około 100 gramach dostarczają, w zależności od producenta, 300-350 kilokalorii. Podkreślamy jednak, że wartość ta dotyczy jedynie podstawowych, „czystych” wafli ryżowych – ich smakowe odmiany dostarczać mogą jeszcze więcej kalorii.

W 100 gramach wafli ryżowych znajdziemy między innymi 82.5 gram węglowodanów, 10 gram białka oraz 5 gram tłuszczy. W waflach ryżowych znaleźć można także takie składniki mineralne, jak np. fosofr (352 mg na 100 g produktu), potas (243 mg na 100 gram produktu), sód (233 mg na 100 g produktu), czy też witaminy z grupy B (w szczególności B3 – ok. 5.5 mg na 100 gram produktu). Warto także wspomnieć o obecnej w waflach ryżowych witaminie K (2,1 mg na 100 gram produktu) oraz magnezie (156 mg na 100 gram produktu).

Ponadto klasyczne wafle ryżowe, które znaleźć można na sklepowych półkach zawierają też chociażby cynk oraz witaminę K.

Powiązane artykuły:

IG wafli ryżowych – czy cukrzycy powinni spożywać wafle ryżowe?

wafle ryżowe ig

Podobnie, jak w przypadku kaloryczności, IG wafli ryżowych zależy od danego producenta i wykorzystanych do ich przygotowania składników. Niestety niemniej, zazwyczaj wafle ryżowe mają wysoki indeks glikemiczny.

Wynosi on zazwyczaj od 70 do nawet 85, a to oznacza, iż konsumpcja wafli ryżowych powodować może gwałtowny wzrost (a zaraz potem – równie gwałtowny spadek) cukru we krwi diabetyka.

Indeks glikemiczny wafli ryżowych jest zatem wysoki – diabetykom odradza się spożywanie pokarmów, których IG wynosi powyżej 70. Ponieważ w przypadku większości ryżowych wafli limit ten jest znacząco przekroczony, ich spożywanie jest odradzane w przypadku osób chorujących na cukrzycę.

Czy spożywanie wafli ryżowych jest zdrowe?

Warto wiedzieć, że jeśli chodzi o właściwości zdrowotne ryżowych wafli, wyróżnia się tak naprawdę dwie skrajnie przeciwne opinie.

Moda na wafle ryżowe pochodzi jeszcze z lat 90 XX wieku, niemniej i dzisiaj ma się naprawdę świetnie. Po produkty te sięgają między innymi osoby pragnące stracić wagę, Wafle ryżowe, są bowiem stosunkowo nisko kaloryczne.

Kolejnym plusem, jaki podkreślają amatorzy takich wafli jest fakt, że praktycznie nie zawierają one tłuszczu. Ponieważ tradycyjne, proste wafle ryżowe powstają w procesie ekstruzji (poddaje się je działaniu bardzo wysokiego ciśnienia, a następnie obniża je do normalnych warunków atmosferycznych, co skutkuje „rozdmuchaniem” ziarenek ryżu), mocno ograniczona jest tu także ilość chemicznych substancji, które mogłyby zaszkodzić naszemu organizmowi.

Przeciwnicy ryżowych wafli także mają jednak swoje argumenty. Podkreślają oni, że wafle ryżowe nie mogą być zdrową przekąską, skoro w procesie ekstruzji dochodzi do obniżenia zawartości witamin i minerałów.

Ponadto wysoki indeks glikemiczny wafli ryżowych sprawia, że ich spożywanie nie jest zalecane wielu różnym grupom, między innymi cukrzykom. Co więcej, wafle wykonane z niskiej jakości ryżu mogą wykazywać obecność arsenu, który jest jednym ze składników wykorzystywanych w pestycydach używanych na polach uprawnych ryżu. Szczególnie odradzane przez nich są wafle ryżowe z białego ryżu, a także o różnych dodatkach smakowych.

Jakie są najzdrowsze wafle ryżowe?

indeks glikemiczny wafle ryżowe

Zdaniem ekspertów, najlepsze dla zdrowia wafle ryżowe to te wykonane z pełnego ziarna, ponieważ zawierają one najwięcej błonnika i składników odżywczych. W szczególności poleca się wafle z brązowego ryżu. Błonnik, zawarty w ich składzie, w korzystny sposób wpływa na pracę układu trawiennego. Ponadto w porównaniu z klasycznymi waflami z białego ryżu dają one większe uczucie sytości i zmniejszają poczucie głodu. Zawierają one także większe ilości innych korzystnych dla zdrowia minerałów, jak na przykład magnez, czy też niacyna.

Wafle z białego ryżu, chociaż dostępne w niższych cenach, okazują się nie mieć aż tak korzystnych właściwości, dlatego nie są one zalecane.

W szczególności odradza się unikanie różnego rodzaju dodatków smakowych – w zdecydowanej większości przypadków są one bowiem wyprodukowane w sztuczny sposób. Znacząco obniżają one jakość produktu, a co więcej, mogą uprawdopodobnić wystąpienie negatywnych konsekwencji po zjedzeniu danego pożywienia.

Spożywanie wafli ryżowych – wady i zalety

Kończąc niniejszy artykuł, zastanówmy się, czy warto spożywać wafle ryżowe. Jak kształtują się wady i zalety takiej decyzji?

Z pewnością duża zaletą, jaką posiadają wafle ryżowe jest fakt, iż nie zawierają glutenu. Mogą więc być stosowane jako alternatywa dla tradycyjnego pieczywa zarówno przez osoby chorujące np. na celiakię, jak i po prostu przez osoby, które chciałyby wyeliminować go z diety. Są to produkty nieskokaloryczne, a przy tym zawarte w ich składzie witaminy oraz minerały mogą korzystnie wpłynąć na organizm człowieka.

Nie wolno jednak zapominać o tym, iż wafle ryżowe cechuje wysoki indeks glikemiczny. Ze względu na ten fakt są to produkty odradzane osobom zmagającym się z cukrzycą, czy też insulinoodpornością. Wysoki indeks glikemiczny sprawia też po prostu, że wafle ryżowe nie zaspokajają głodu – warto przy tym podkreślić, że wafle z brązowego ryżu sprawują się tu nieco lepiej, niż te wykonane z białego. Należy także podkreślić, że nadmierne spożycie węglowodanów, będących głównym składnikiem wafli ryżowych, może znacząco utrudnić uzyskanie i utrzymanie zdrowej sylwetki.

Redakcja by — 11 lutego, 2023 in Zdrowie 0
Ile kalorii mają ziemniaki gotowane?

Ziemniaki są wszechstronnym, smacznym i wartościowym pożywieniem, które – choć może to dziwić – jak najbardziej mogą stanowi część zdrowej, zbilansowanej diety. Gdy są ugotowane lub upieczone i podane w zdrowy sposób oferują nam wiele korzyści a także stanowią dobre źródło energii, błonnika, witamin, minerałów i innych bioaktywnych składników. W tym artykule znajdziesz wszystko, co musisz wiedzieć o ziemniakach, rekomendowanym sposobie ich przetwarzania i ich wartości odżywczej.

Ziemniaki w dzisiejszej diecie europejczyków

Ziemniaki są podstawą diety większości Europejczyków i mają wiele zalet odżywczych. Ziemniak został sprowadzony z Ameryki Południowej w XVI wieku i od ponad 150 lat stanowi podstawę diety Europejczyków, przy czym najwięcej spożywają go mieszkańcy Europy Środkowej i Wschodniej.

Wartości odżywcze ziemniaków

ziemniaki gotowane kcal

Ugotowane lub pieczone ziemniaki to praktycznie beztłuszczowy pokarm, który ma wysoką zawartość:

  • węglowodanów,
  • białka (3 g w porcji 180 g),
  • błonnika (3 g w porcji 180 g, co stanowi ponad 10% dziennego zalecanego spożycia błonnika),
  • witaminy C (10 mg w porcji 180 g, co stanowi około 1/8 zapotrzebowania osoby dorosłej),
  • witaminy z grupy B (ponad 1/6 dziennego zapotrzebowania osoby dorosłej na witaminy B1, B6 i foliany w porcji 180 g),
  • składniki mineralne (potas, magnez i żelazo w porcji 180 g)
  • przeciwutleniacze, takie jak karoteny i flawonoidy.

Po ugotowaniu lub upieczeniu ziemniaki są zdrową żywnością, która dostarcza znaczną ilość mikroelementów i może przyczynić się do uczucia sytości bez spożywania dużej ilości energii. Docelowo natomiast zawartość energii i składników odżywczych w ziemniakach może się różnić w zależności od sposobu ich przygotowania, dlatego należy zadbać o ograniczenie ilości tłuszczu dodawanego podczas ich przetwarzania – gotowania, duszenia, pieczenia i przede wszystkim smażenia.

Sprawdź też ile kalorii mają inne warzywa:

Dla tych, którzy próbują zrzucić kilogramy lub utrzymać dotychczasową wagę, gotowane ziemniaki mogą być mniej kalorycznym zamiennikiem węglowodanów obiadowych takich jak makarony, ryż i kasze. Średniej wielkości porcja obranych, ugotowanych ziemniaków (180 g) ma około 140 kalorii, co jest znacznie niższą wartością energetyczną niż podobna ilość gotowanego makaronu (286 kalorii) lub gotowanego ryżu (248 kalorii). Powinno się jednak zachować ostrożność: ziemniaki, które są poddawane obróbce termicznej poprzez głębokie smażenie, mają zawartość energii, która jest dwa lub trzy razy wyższa niż ziemniaki gotowane lub pieczone, co czyni je mniej odpowiednimi dla osób dbających o dietę lub liczących kalorie.

Gotowanie i przechowywanie ziemniaków

gotowane ziemniaki kcal

Ze względu na różne sposoby przygotowania ziemniaków, ich zawartość odżywcza jest bardzo zróżnicowana. Straty składników odżywczych podczas gotowania zależą od temperatury i długości czasu gotowania. Podczas gotowania tracone są witaminy z grupy B, witamina C i potas, dlatego zaleca się gotowanie ziemniaków w skórce (nawet jeśli skórka zostanie obrana po ugotowaniu). Składniki odżywcze są również tracone podczas przechowywania, dlatego ziemniaki powinny być przechowywane w suchych, ciemnych i chłodnych warunkach. Nie należy jednak przechowywać ziemniaków w temperaturze tak niskiej jak 4°C, ponieważ może to zwiększyć tworzenie się akrylamidu podczas dalszej obróbki, szczególnie smażenia. Ziemniaki z zielonymi plamami lub zaczynające kiełkować powinny być przycięte i obrane lub nie powinny być spożywane.

Danie z gotowanych ziemniaków

Mimo, że gotowane w mundurkach ziemniaki uważane są za najzdrowsze, warto pamiętać o możliwości wykorzystania tych, które pozostały po obiedzie. W polskiej kuchni bardzo popularne pozostaje ich wykorzystanie w formie klusków śląskich, pyz, kopytek lub placków ziemniaczanych – czyli jako nowych ziemniaczanych potraw z uwzględnieniem dodatku mąki.

Ziemniaki w niezdrowej wersji

ile kcal mają ziemniaki gotowane

Ze względu na niezdrowe związki znajdujące się we frytkach i chipsach ziemniaczanych, ziemniaki zostały powiązane z otyłością, chorobami układu krążenia i cukrzycą. Badania wykazały, że spożywanie smażonych ziemniaków i chipsów wiąże się z przyrostem masy ciała, a nawet może zawierać akrylamidy i nadmierną ilość soli, co przy większych spożywanych ilościach jest szkodliwe dla ludzkiego zdrowia. Aby zmniejszyć ryzyko wystąpienia takich problemów zdrowotnych i obalenie ziemniaczanych mitów jakoby były niezdrowe, zaleca się ograniczenie spożycia smażonych ziemniaków – zwłaszcza frytek i chipsów czyli jednych z ulubionych przekąsek nie tylko dorosłych, ale także dzieci.

Wybierz gotowane ziemniaki

Wiemy już, że ziemniaki są pełne witamin i ugotowane dają sytość, co czyni je zdrowym wyborem żywieniowym. Badania wykazują, że ich spożywanie może wspierać lepszą kontrolę ilości cukru we krwi, zmniejszać ryzyko chorób serca i niwelować problemy układu trawiennego. Co więcej, są one pozbawione najczęściej spotykanych dziś alergenów takich jak gluten, laktoza czy orzechy więc  są świetnym wyborem również dla alergików. Podsumowując, warto uwzględnić gotowane ziemniaki w swojej diecie, nie zapominając jednak o tym, że ta powinna być zdrowa i zróżnicowana.

Redakcja by — 5 lutego, 2023 in Zdrowe odżywianie 0
Ile kalorii ma piwo

Każdy słyszał, że piwo tuczy, ale czy to prawda? Jeśli lubisz pić piwo, z pewnością zastanawiałeś się, ile kalorii zawiera twój ulubiony trunk. Nie jest to takie oczywiste, ponieważ kaloryczność piwa może się różnić w zależności od rodzaju, marki i procentowej zawartości alkoholu. Alkohol to rodzaj pustych kalorii i jest to głównie związane z tym, że wyzwala on głód i przy piciu alkoholu, chętniej sięgamy po niezdrowe przekąski. W tym poradniku dowiesz się, ile kalorii zawierają popularne rodzaje piwa i jak możesz liczyć kalorie w swoich ulubionych piwach. Bądź świadom, co wlewasz do swojego kufla!

Czym jest alkohol?

Alkohol, inaczej znany jako alkohol etylowy lub etanol, to substancja powstała w wyniku fermentacji cukrów przez bakterie drożdży. Warto wiedzieć, że jest on środkiem uspokajającym, który działa przeciwstawnie do stymulantów. To oznacza, że po spożyciu możesz czuć się bardziej zrelaksowany i mniej niespokojny, co prowadzi do zmniejszenia zahamowań i większej otwartości na innych ludzi. Jednak duże ilości alkoholu powodują pijaństwo, co skutkuje sztywnością ruchów, trudnościami w mówieniu i obniżeniem zdolności poznawczych.

Napoje alkoholowe są często spożywane podczas imprez, uroczystości i innych okazji, dlatego wiele osób zainteresowanych swoim zdrowiem interesuje się, ile kalorii zawierają. Etanol zawiera około 7 kalorii na gram, co jest więcej niż węglowodany i białka (4 kalorie na gram), ale mniej niż tłuszcze (9 kalorii na gram). Jednakże, wiele napojów alkoholowych zawiera dodatkowe składniki, które zwiększają ich kaloryczność.

Można mylnie uważać, że alkohol jest bardzo tuczący, ale to nie jest prawda. Etanol nie jest bezpośrednio przekształcany w tkankę tłuszczową, a jedynie hamuje utlenianie tłuszczu i wyzwala proces nazywany lipogenezą. To oznacza, że jeśli w diecie jest nadmiar węglowodanów, to część z nich jest przekształcana w kwasy tłuszczowe. W ten sposób napoje alkoholowe mogą przyczyniać się do przyrostu tkanki tłuszczowej, zwiększając proporcję tłuszczu i węglowodanów w diecie.

Ile kalorii ma piwo i skąd się one biorą?

ile piwo ma kalorii

Kalorie w piwie pochodzą z dwóch głównych źródeł: węglowodanów i alkoholu. Węglowodany i alkohol są produkowane podczas fermentacji słodowanych ziaren używanych w produkcji piwa, co powoduje powstanie cukrów, które są rozkładane przez drożdże. Około 60% kalorii w piwie pochodzi z alkoholu, a pozostałe 40% z resztkowych węglowodanów. Kolor nie jest wyznacznikiem kalorii w piwie, więc nie można stwierdzić, że ciemne piwa są bardziej kaloryczne. Niskokaloryczne piwa często mają jasny kolor i słabą konsystencję, ponieważ zawierają mniej węglowodanów i więcej dodatków, aby zachować poziom alkoholu.

Ile kalorii ma piwo, wino, alkohole destylowane, likiery, drinki?

Piwo to powszechny trunek, który zawiera około 150 kalorii na porcję. Wino może być nieco lżejsze, z około 120 kaloriami na porcję, ale to wszystko zależy od jego rodzaju i mocności. Alkohole destylowane, takie jak whiskey, rum czy tequila, zazwyczaj zawierają około 97 kalorii na porcję. Likiery są jednymi z najbardziej kalorycznych trunków, z około 150 kalorii na porcję. Drinki, takie jak Margarita, zazwyczaj zawierają około 250-300 kalorii na porcję, ze względu na duże ilości soków, syropów cukrowych i alkoholu.

Pamiętaj, że kaloryczność alkoholu jest często pomijana, gdy planujesz swoją dietę. A jednak, te kilka dodatkowych kalorii mogą naprawdę się zsumować! Pijąc z umiarem i dobierając zdrowsze opcje, takie jak białe wino zamiast koktajli, możesz cieszyć się swoim ulubionym alkoholem bez martwienia się o jego kaloryczność. W końcu, życie jest zbyt krótkie, żeby rezygnować z przyjemności!

Ile kalorii (kcal) ma piwo?

ile kcal ma piwo

Piwo, niezależnie od tego czy jest to piwo imbirowe, smakowe, ciemne, jasne czy bezalkoholowe, zawsze będzie miało swoją liczbę kalorii. Ciemne piwo może być trochę cięższe niż jasne, ale różnice nie są zbyt duże. Piwo bezalkoholowe jest zazwyczaj nieco lżejsze, ale wciąż ma swoją porcję kalorii. Jeśli chodzi o piwo imbirowe i smakowe, to zależy od dodatków i składników, ale z reguły mają one nieco więcej kalorii niż standardowe piwo. W każdym przypadku, ważne jest, aby pamiętać, że wypijanie piwka lub dwóch na koniec tygodnia może mieć większy wpływ na naszą dietę niż nam się wydaje.

Ile kalorii ma piwo bezalkoholowe?

Piwa bezalkoholowe zazwyczaj zawierają mniej kalorii niż te z alkoholem. Średnio piwo bezalkoholowe zawiera około 20-30 kcal na 100 ml, co oznacza, że jedno pełne piwo może mieć około 70-100 kcal. Jeśli jesteś na diecie i starasz się zmniejszyć kaloryczność swoich posiłków, warto wybierać piwo bezalkoholowe, zwłaszcza jeśli chcesz zachować przyjemność picia piwa bez dodatkowych kalorii. Pamiętaj jednak, że piwo bezalkoholowe może nie być wolne od cukru, więc upewnij się, że sprawdzasz jego skład przed jego wypiciem.

Piwo a dieta – czy można pić piwo będąc na diecie?

czy piwo jest kaloryczne

Jeśli chodzi o piwo i dietę, to odpowiedź brzmi: to zależy! Oczywiście, jeśli masz na uwadze swoje zdrowe nawyki żywieniowe, to lepiej trzymać się z daleka od kufli pełnych kalorii. Ale jeśli absolutnie nie możesz obejść się bez smaku piwa, to możesz spróbować piw bezalkoholowych lub piw light. Piwo smakowe zwykle zawiera więcej kalorii niż zwykłe piwo jasne, ponieważ dodaje się do niego dodatkowe składniki takie jak owoce, przyprawy i cukier. Jedno piwo smakowe może mieć od 100 do nawet 200 kalorii, w zależności od ilości dodanych składników. Dlatego, jeśli jesteś na diecie i chcesz uważać na swoją linię, lepiej unikaj piw smakowych i postaw na zwykłe piwo jasne lub piwo bezalkoholowe. Pamiętaj jednak, że wszystko jest dozwolone w umiarze, więc nie ma potrzeby przesadzać z ilością wypijanego piwa, nawet jeśli jest to piwo bezalkoholowe. Podsumowując, jeśli jesteś na diecie, to piwo może być częścią twojego jadłospisu, ale trzymaj się zdrowego rozsądku i umiaru.

Jaki alkohol ma najwięcej kalorii?

Jeśli chodzi o kalorie w alkoholu, piwo, duże porcje wina i słodkie koktajle zwykle zawierają więcej niż bardziej przyswajalne i lżejsze opcje, takie jak miksery czy alkohole. Nie oznacza to jednak, że nie możesz ich pić, ale powinieneś uważać na ilość, jaką spożywasz, podobnie jak w przypadku innych rodzajów alkoholu. Aby zdrowiej się napić, możesz wybierać butelkowe piwo zamiast kuflowego, a także postaw na jeden kieliszek wina zamiast całej butelki. Koktajle zawierają dużo cukru ze względu na soki owocowe, syropy i kremy, więc warto zachować ostrożność, zwłaszcza że zawierają również alkohol. Możesz cieszyć się jednym koktajlem, ale lepiej unikać ich, jeśli chcesz dbać o zdrowie podczas picia alkoholu.

Redakcja by — 2 lutego, 2023 in Poradniki 0
Fasolka szparagowa właściwości

Fasolka szparagowa to jedno z najcenniejszych oraz najsmaczniejszych polskich warzyw. Sezon na nią zaczyna się w trakcie letnich miesięcy, a gdy pojawia się w sklepach, jest wręcz rozchwytywana. Z pewnością każdy z nas spotkał ją na swoim domowym stole – czy to jako dodatek do obiadu, czy samodzielną przekąskę w postaci fasolki podsmażonej na maśle z solidną porcją chrupiącej bułki tartej. Co skrywa w sobie to warzywo? Czego jest bogatym źródłem? Czy warto dodawać ją do posiłków? Wszystko zostanie przystępnie i ciekawie wyjaśnione w niniejszym artykule!

Fasolka szparagowa właściwości

Fasolka szparagowa należy do grupy warzyw strączkowych. Są to strączki skrywające w sobie niedojrzałe ziarna fasoli. Fasolka szparagowa jest uprawiana od wielu tysięcy lat, a do Europy dotarła w XVI wieku. Charakteryzuje się wyjątkowymi właściwościami, niską kalorycznością, jej ogromnym plusem jest także niski indeks glikemiczny. Sto gram strączków fasoli szparagowej ma poniżej 40 kalorii, dlatego osoby będące na diecie redukcyjnej mogą śmiało po nią sięgać bez obaw, że zniweczy to ich wysiłek w dążeniu do zgubienia zbędnych kilogramów. Wspomniany już wcześniej indeks glikemiczny tego warzywa wynosi 15, dzięki czemu jest zdecydowanie bezpieczna do spożywania przez diabetyków czy osoby z insulinoopornością. Istnieją dwie odmiany fasolki szparagowej: fasolka szparagowa żółta oraz fasolka szparagowa zielona. W Polsce występują obie. Warto wiedzieć, że żółta fasolka szparagowa wyróżnia się delikatnym smakiem, a zielona fasolka szparagowa jest bardziej wyrazista i charakteryzuje się intensywniejszym smakiem. Pod względem właściwości wiele się od siebie nie różnią, można więc wybierać, na którą mamy ochotę według własnego gustu i upodobań.

Sprawdź również:

Wartości odżywcze, witaminy, mikroelementy w fasolce szparagowej

fasola szparagowa wartości odżywcze

Fasolka szparagowa zawiera wiele prozdrowotnych składników. Oto jej wartości odżywcze: ma jedynie 7 gram węglowodanów na 100g, prawie cztery gramy zbawiennego błonnika i 1.8 gram białka. W dodatku jest bogata w:

  • witaminę A
  • witaminę E
  • potas
  • magnez
  • żelazo
  • kwas foliowy
  • selen
  • fosfor
  • mangan
  • cynk
  • witaminę C
  • witaminę K
  • witaminy z grupy B

Kto by pomyślał, że tak niepozorne warzywo może być skarbnicą kluczowych dla naszego zdrowia witamin i składników mineralnych? To właśnie te cenne składniki odżywcze sprawiają, że powinniśmy dbać, aby fasolka szparagowa była regularnie włączana do naszej diety, szczególnie, kiedy jest w sezonie. Jesienią i zimą jednak można używać w kuchni fasolki mrożonej – wbrew pozorom warzywa mrożone nie tracą wiele na swoich właściwościach. Można również samemu zamrozić fasolkę szparagową.

Na co jest dobra fasolka szparagowa?

Fasolka szparagowa ze względu na zawartość błonnika pozytywnie wpływa na pracę układu pokarmowego, wspomagając jego naturalne procesy trawienne i prawidłowe działanie, szczególnie zaś pracę jelit. Wspiera ich perystaltykę i zapobiega uporczywym zaparciom. Przez to, że zawiera mangan, poprawia wchłanianie składników odżywczych w jelitach – mikroelement ten ma również działanie antyoksydacyjne i w połączeniu z wapniem sprzyja kobietom w lepszym samopoczuciu przed miesiączką, łagodząc objawy zespołu napięcia przedmiesiączkowego. Warzywo, jakim jest fasolka szparagowa chroni nas również przed niedoborami żelaza, które mogą skutkować niebezpieczną dla zdrowia i trudną do wyleczenia anemią. Zawarte w fasolce szparagowej potas, magnez i witaminy z grupy B zmniejszają ryzyko wystąpienia chorób serca; dzięki temu fasolka szparagowa obniża ciśnienie. Zawarta w niej istotna witamina K usprawnia wchłanianie wapnia, który jest niezbędny do prawidłowego funkcjonowania naszego organizmu, a także poprawia krzepliwość krwi. W dodatku fasola szparagowa zawiera silne przeciwutleniacze oraz wpływający pozytywnie na skórę i włosy kwas pantotenowy. Działa moczopędnie, co powoduje szybsze usuwanie kwasu moczowego z organizmu. Dzięki obecności witaminy C fasolka szparagowa zmniejsza ryzyko zachorowania na choroby bakteryjne i wirusowe i wpływa pozytywnie na odporność. Nie można też zapomnieć o wysokim stężeniu kwasu foliowego i witaminy E!

Jak przyrządzać fasolkę szparagową?

fasolka szparagowa zielona właściwości

Fasolkę szparagową dzięki temu, że jest bardzo smaczna można przyrządzać na różne sposoby! Jest to idealny, świeży i chrupki składnik sałatek. Pasują do niej pomidorki, ser feta oraz jajka. Do sałatek dodaje się świeżo ugotowaną fasolkę. Świetnie się sprawdzi też jako element pysznych zapiekanek, na przykład letniej zapiekanki z kurczakiem. Fasolka szparagowa poprawi wartość odżywczą dań, bo jest bogata w białko i niskokaloryczna. By zachować wartości odżywcze, warto ugotować ją na parze. Trzeba pamiętać, że fasolki szparagowej nie wolno spożywać na surowo. Pasują do niej ziemniaki – w tradycyjnym wydaniu dodaje się do niej masło i bułkę tartą. Przesmażona bułka tarta mimo, że to popularny dodatek do dań zwiększy jednak kaloryczność posiłku, o czym warto pamiętać. Jest też idealnym składnikiem lekkich zup jarzynowych! Można dodać ją do dań typu curry czy podać z pieczonymi młodymi ziemniaczkami.

Fasolka szparagowa to prawdziwy skarb, który warto mieć w swojej lodówce czy zamrażarce, a o przepisy z nią warto również zapytać się naszych babć!

Redakcja by — 1 lutego, 2023 in Zdrowe odżywianie 0
Warzywa bogate w witaminę C

Witamina C jest pochodną węglowodanów, a aktywność biologiczną wykazują głównie dwa związki takie jak: kwas L-askorbinowy i kwas L-dehydroaskorbinowy.

Witamina C musi być dostarczana wraz z produktami żywnościowymi, gdyż tylko ludzie, małpy i świnki morskie nie mają zdolności do jej syntetyzowania

Występowanie witaminy C w żywności

Głównym i najbardziej wartościowym źródłem witaminy C w żywności są świeże oraz prawidłowo przetworzone owoce i warzywa. W produktach pochodzenia zwierzęcego znajduje się bardzo mało witaminy C, choć jest ona obecna w niewielkich ilościach w niektórych produktach. Mleko krowie zawiera jej około 2 mg%.

Gdzie znajdziemy najwięcej witaminy C?

Witamina C w owocach

Najwięcej witaminy C znajdziemy w owocach cytrusowych. Dobrym jej źródłem są także kiszonki, owoce dzikiej róży czy owoce jagodowe. Czarna porzeczka i czerwona porzeczka także są jej doskonałym źródłem. Ich owoc ma najwięcej witaminy, która dba o odporność organizmu.

Witamina C w warzywach

warzywo bogate w witaminę c - papryka

Choć wydawać by się mogło, że najlepszym źródłem witaminy C są owoce cytrusowe, to niekoniecznie tak jest. Wśród warzyw najwięcej witaminy C ma w sobie papryka czerwona. Ta naturalna witamina występuje także w dużych ilościach w takich warzywach jak: natka pietruszki, kapusta czerwona czy papryka zielona. Bogatym źródłem witaminy C są także kiełki lucerny. Naturalna witamina C jaką zawiera w sobie między innymi natka pietruszki przyczynia się do prawidłowego funkcjonowania organizmu. Warzywa to dobre źródła witaminy C i dbanie o codzienną dietę oraz o to, by obróbka termiczna nie wpływała negatywnie na ilość witaminy C sprawią, że organizm zachowa homeostazę.

Sprawdź również:

Witamina C należy do najmniej trwałych witamin

które warzywo ma najwięcej witaminy c

Witamina C jest  wrażliwa na działanie: tlenu, metali takich jak żelazo czy miedź, promieniowania ultrafioletowego. Wrażliwa jest także na działanie wysokich temperatur, środowisko zasadowe lub obojętne oraz na środki antyseptyczne i działanie niektórych leków (np. aspiryny, barbituranów czy sulfonamidów).

Witamina C jest odporna z kolei na działanie kwaśnego  środowiska i niskiej temperatury (zwłaszcza zamrażania).

Funkcje witaminy C

Witamina C bierze udział w procesach reakcji oksydoredukcyjnych. Odgrywa ona ważną rolę w przemianie aminokwasów, syntezie hormonów steroidowych, barwników skóry czy amin katecholowych. Jest niezbędna w procesie wytwarzania kolagenu. Najpowszechniejszą jej funkcją jest zwiększanie odporności organizmu człowieka.

Witamina C ułatwia także przyswajanie żelaza w przewodzie pokarmowym oraz chroni organizm przed szkodliwym działaniem wolnych rodników, nadtlenków lipidowych i innych toksycznych  substancji. Poprawia także metabolizm lipidów, a tym samym odgrywa istotną rolę w profilaktyce choroby niedokrwiennej i chorób nowotworowych.

Przemiany  witaminy C w organizmie

Kwas askorbinowy (witamina C) jest dobrze wchłaniany w organizmie – z całodziennej racji pokarmowej nie przekraczającej 200 mg wchłania się w około 100%. Przeciętne zapasy tej witaminy w organizmie wynoszą około 20 mg/kg masy ciała, przy okresie półtrwania 10-40 dni. Kwas askorbinowyi jego metabolity są wydalane głównie z moczem, tylko niewielkie ilości są metabolizowane do dwutlenku węgla.

W mleku kobiet w okresie laktacji znajduje się 1-10 mg% (56,8-567,8 µmol/l) witaminy C. Straty ilości witaminy C wraz z potem i podczas ciężkiej pracy fizycznej dochodzą nawet do 2 mg/godzinę. Witamina C magazynowana jest w nadnerczach, gruczołach śluzowych, wątrobie, mózgu i leukocytach.

Wchłanianie witaminy C przez organizm

Na polepszenie wchłaniania witaminy C wpływają głównie witamina A, B2, B6, E, bioflawonoidy, magnez, cynk, wapń.

Wchłanianie witaminy C pogarsza z kolei długie przechowywanie produktów w nią bogatych, narażenie na światło i powietrze oraz wysoką temperaturę. Wchłanianie ulega zmniejszeniu także na skutek działania nikotyny, żeń-szenia, tlenku węgla. Niekorzystne jest dla niej też środowisko zasadowe i stosowanie leków/suplementów takich jak: aspiryna, siarczan żelaza, barbiturany, adrenalina, estrogen, sulfonamidy, diuretyki, antykoagulanty, środki przeciwdepresyjne, siarczan sodu. Negatywnie na jej przyswajanie wpływa także stres.

Niedobór witaminy C

Niedobory witaminy C można zauważyć w momencie obserwacji szybkiego męczenia się, braku łaknienia, bólów stawowo-mięśniowych czy krwawienia dziąseł.

Braki objawiają się występowaniem krwawień, zmianami zapalno-martwicowymi dziąseł i wypadaniem zębów. Obserwuje się także niedokrwistość i osłabienie odporności organizmu oraz nadmierne rogowacenie naskórka.

U małych dzieci niedobór witaminy C (gnilec) występuje w postaci choroby Moellera-Barlowa, która objawia się niedokrwistością i zmianami w kościach prowadzącymi do ich malformacji.

Zobacz również: warzywa bogate w białko.

Nadmiar witaminy C

Stosowanie wysokich dawek i spożywanie dużych ilości produktów bogatych w witaminę C powoduje zakwaszenie moczu, co upośledza z kolei wydalanie stałych kwasów i zasad. To z kolei prowadzić może do powstawania kamieni w drogach moczowych.

Czy wiesz, że…

  • Człowiek musi pobierać witaminę C z pokarmów, natomiast zwierzęta są w stanie wytwarzać ją same (za wyjątkiem małp i świnek morskich).
  • Stres i wysiłek fizyczny zwiększają zapotrzebowanie na witaminę C.
  • Wit. C zmniejsza toksyczne działanie miedzi, selenu, rtęci i kobaltu.
  • Wit. C zwiększa wchłanianie żelaza.
  • Wit. C jest wydalana z moczem, a wapń i mangan zmniejszają jej wydalane ilości.
  • Aktywacja kwasu foliowego (witaminy B9) zachodzi dzięki obecności wit. C w naturalnych produktach.
  • Niedobór wit. C zwiększa wydalanie witaminy B6.
  • Stosowanie preparatów z witaminą C wpływa na zwiększenie skuteczności stosowanych leków – szczególnie tych przy infekcjach układu moczowego.
  • Duże dawki tej witaminy wykazują działanie przeczyszczające.
  • Najwięcej witaminy C wymagają osoby palące, kobiety w ciąży, kobiety karmiące piersią i osoby stosujące środki antykoncepcyjne. Starsze osoby również wymagają stosowania zwiększonych dawek.
  • Smog niszczy witaminę C, dlatego należy dbać o źródła naturalnej witaminy C w diecie.
  • Długotrwałe przyjmowanie aspiryny zwiększa wydalanie wit. C, dlatego też należy wówczas spożywać produkty bogate w kwas askorbinowy.
  • Nadmiar kwasu askorbinowego w diecie może wpływać na zafałszowanie wyników analizy krwi, moczu i stolca.
  • Duża zawartość witaminy C w produktach spożywczych wykazuje właściwości przeciwutleniające i zmniejsza ryzyko zachorowania na raka, choroby serca czy zaćmę.
  • Przy gotowaniu i duszeniu potraw dochodzi do strat witaminy aż do 75% witaminy C, natomiast przy suszeniu owoców do 90%.
  • Wbrew powszechnym opiniom cebula i czosnek zawierają mało witaminy C.
  • Surówki z kapusty lub z pomidorów długo zachowują witaminę C, natomiast dodatek do surówek świeżych ogórków przyspiesza rozkład witaminy C za sprawą czynnej askorbinazy.
Redakcja by — 30 stycznia, 2023 in Zdrowe odżywianie 0
Wpływ herbaty czerwonej na twoje zdrowie

Czerwona herbata, jest jednym z najstarszych i najcenniejszych gatunków herbaty na świecie. Pochodzi ona z Chin i jest wytwarzana z liści Camellia Sinensis, tak samo jak inne rodzaje herbaty, takie jak biała, zielona i czarna. Czerwona herbata charakteryzuje się delikatnym i subtelnym smakiem oraz pięknym, ciemnoczerwonym kolorem. W odróżnieniu od innych gatunków herbat, czerwona herbata jest poddawana minimalnej obróbce, dzięki czemu zachowuje więcej składników odżywczych. W tym artykule omówimy historię czerwonej herbaty, a także korzystne właściwości zdrowotne, które może ona przynieść. Poradzimy również jak prawidłowo przygotować herbatę, aby cieszyć się jej pełnym smakiem i aromatem. Oraz odpowiemy na pytanie czy czerwona herbata odchudza.

Herbata czerwona, znana również herbatą Pu-erh, pochodzi z prowincji Yunnan w Chinach i jest jednym z najstarszych rodzajów herbaty. Historia herbaty czerwonej sięga ponad 2000 lat wstecz, kiedy to mieszkańcy Yunnanu zaczęli parzyć liście krzewów Camellia sinensis.

Początkowo herbata czerwona była przeznaczona tylko dla cesarskiego dworu i była uważana za luksusowy produkt. Jednak, z biegiem czasu, stała się dostępna dla szerszej grupy ludzi i zaczęła być eksportowana do innych krajów Azji, a także do Europy i Ameryki.

Herbata czerwona różni się od innych rodzajów herbat tym, że proces jej produkcji obejmuje fermentację liści przed suszeniem. Fermentacja ta daje herbacie charakterystyczny smak i aromat oraz pozytywne właściwości zdrowotne, które są dzisiaj tak cenione.

Zobacz również:

Właściwości czerwonej herbaty

właściwości czerwonej herbaty

Co ciekawe, czerwona herbata jest poddawana minimalnej obróbce, dzięki czemu zachowuje więcej składników odżywczych niż inne gatunki herbat. Zawiera ona wysokie stężenie przeciwutleniaczy, które pomagają zwalczać wolne rodniki i chronią przed chorobami serca oraz nowotworami. Czerwona herbata jest również bogata w polifenole, które mają działanie przeciwzapalne i pomagają regulować poziom cukru we krwi.

Kolejną ważną właściwością czerwonej herbaty jest jej działanie antyoksydacyjne, co oznacza, że pomaga ona chronić organizm przed szkodliwym działaniem wolnych rodników i zwiększa odporność na choroby. Może również pomóc w utrzymaniu prawidłowej wagi ciała poprzez regulację metabolizmu i hamowanie apetytu.

Czerwona herbata jest również znana ze swoich właściwości relaksujących i uspokajających, co jest szczególnie korzystne dla osób cierpiących na stres i niepokój. Zawiera ona również L-teaninę, aminokwas, który pomaga w regulacji poziomu dopaminy i serotoniny, dzięki czemu może poprawić nastrój i zwiększyć koncentrację.

Właściwości oczyszczające czerwonej herbaty

Czerwona herbata jest uważana za jedną z najlepszych herbat oczyszczających. Zawiera wysokie stężenie polifenoli i antyoksydantów, które pomagają w usuwaniu toksyn z organizmu i poprawiają funkcjonowanie układu trawiennego. Czerwona herbata jest pomocna w usuwaniu zalegających resztek jedzenia i gromadzącej się w jelitach bakterii. Może również pomóc w zwiększeniu produkcji enzymów trawiennych, co przyczynia się do lepszego trawienia i wchłaniania składników odżywczych. Ponadto, herbata czerwona jest uważana za jedną z najlepszych herbat wspomagających utratę wagi, dzięki zwiększeniu metabolizmu i usuwaniu nadmiaru wody z organizmu.

Regularne picie herbaty czerwonej może pomóc w utrzymaniu zdrowej skóry, ponieważ pomaga usunąć toksyny, które mogą prowadzić do trądziku i innych problemów skórnych. Warto jednak pamiętać, że herbata czerwona zawiera kofeinę, dlatego nie powinno się jej pić zbyt późno w ciągu dnia, ponieważ może to wpływać negatywnie na sen.

Picie herbaty Pu-erh może mieć wpływ na wchłanianie żelaza z pożywienia. Tanniny zawarte w herbacie czerwonej mogą hamować wchłanianie żelaza zwanego żelazem niehemowym, które jest obecne w produktach roślinnych. Tanniny wiążą się z żelazem, tworząc trudno przyswajalne połączenie. W rezultacie mniej żelaza jest dostępne do wchłonięcia przez organizm. Jednak, picie herbaty czerwonej po posiłku zawierającym żelazo pochodzenia zwierzęcego, zwanego żelazem hemowym, nie ma wpływu na jego wchłanianie.

Jak parzyć czerwoną herbatę?

picie czerwonej herbaty

Aby przygotować czerwoną herbatę, potrzebujesz:

  • Czerwonej herbaty
  • Ciepłej, ale nie wrzącej wody (ok. 85-95°C)
  • Czajnika lub dzbanka do zaparzania herbaty
  • Filtr lub sitko do odfiltrowania liści
  • Szklanki lub filiżanki do podania herbaty

Kroki:

  1. Przygotuj filtr lub sitko i umieść je w dzbanku lub czajniku.
  2. Wsyp około 2-3 gramy liści czerwonej herbaty do filtra lub sitka.
  3. Napełnij dzbanek lub czajnik ciepłą wodą i zaczekaj aż woda osiągnie odpowiednią temperaturę (ok. 85-95°C).
  4. Wlej wodę na liście herbaty i zaparzaj przez około 1-2 minuty.
  5. Po tym czasie, usuń liście z dzbanka lub czajnika i przelej herbatę do szklanek lub filiżanek.
  6. Herbatę można pić bez dodatków, lub dodać odrobinę miodu lub cukru do smaku.

Ważne: Czerwona herbata jest delikatna i subtelna, dlatego nie powinna być zaparzana zbyt długo, w przeciwnym razie stanie się gorzka. Również nie należy używać wrzącej wody, ponieważ może to spowodować utratę smaku i aromatu.

Czy czerwona herbata posiada właściwości odchudzające?

Czerwona herbata zawiera składniki, które mogą mieć pozytywny wpływ na utratę wagi. Zawiera ona przede wszystkim kofeinę i polifenole, które mogą przyspieszyć metabolizm i spalić tłuszcz.

Badania wykazały, że kofeina zwiększa tempo przemiany materii, co może pomóc w utracie wagi. Polifenole z kolei, w tym przede wszystkim EGCG, mogą pomóc w hamowaniu absorpcji tłuszczu z pożywienia i zwiększeniu procesów spalania tłuszczu.

Jednakże, ważne jest, aby pamiętać, że składniki zawarte w czerwonej herbacie nie są cudownym lekiem na odchudzanie. Aby schudnąć, trzeba przede wszystkim prowadzić zdrowy styl życia, który obejmuje zdrowe odżywianie i regularną aktywność fizyczną. Picie czerwonej herbaty jest tylko jednym z elementów, który może pomóc w utracie wagi.

czerwona herbata ile pić

Przeciwwskazania czerwona herbata

  • Herbata czerwona, podobnie jak inne rodzaje herbat, może mieć pewne przeciwwskazania dla niektórych osób. Oto kilka przeciwwskazań do picia herbaty czerwonej:
  • Nadciśnienie: Liście czerwonej herbaty zawiera kofeinę, która może podnieść ciśnienie krwi. Dlatego, osoby z nadciśnieniem powinny unikać jej lub pić ją w ograniczonych ilościach.
  • Bezsenność: Kofeina w czerwonej herbacie może również powodować trudności z zasypianiem, dlatego nie powinno się jej pić przed snem.
  • Cukrzyca: Czerwona herbata może wpływać na poziom glukozy we krwi.
  • Zaburzenia trawienia: Czerwona herbata może nasilać objawy zaburzeń trawienia, takie jak refluks, wrzody czy zapalenie żołądka.
  • Ciąża i karmienie piersią: Kofeina w herbacie Pu-erh może przenikać do mleka matki i przedostawać się do organizmu dziecka, dlatego kobiety w ciąży i karmiące piersią powinny unikać jej picia.

Podsumowując czerwona herbata jest bogata w antyoksydanty i polifenole, które mogą pomóc w ochronie przed chorobami, regulacji poziomu cukru we krwi i zwiększeniu metabolizmu. Picie herbaty czerwonej regularnie może mieć korzystne skutki dla zdrowia psychicznego i fizycznego.

Redakcja by — 27 stycznia, 2023 in Zdrowie 0
Wieczór filmowy – smaczne i zdrowe przekąski

Któż z nas nie lubi czasem wieczorem usiąść wygodnie na kanapie z popcornem czy chipsami i obejrzeć jakiś ciekawy, wciągający film? Czasem aż tak wciągający, że nagle się okazuje, że po wielkiej paczce chipsów zostają tylko okruchy, a my nawet nie zauważyliśmy kiedy to się stało. Niekoniecznie jednak przekąski, po które w pierwszym odruchu sięgamy, są zdrowe. W sklepach również można kupić coś zdrowszego niż chrupiące ziemniaczane krążki, a także można zrobić szybkie, nieskomplikowane i przede wszystkim zdrowe przekąski w domu. 

Niezdrowe przekąski w naszej diecie

niezdrowe przekąski do filmu

Do diety większości ludzi na stałe weszły niezdrowe przekąski. Mowa tu o chipsach, chrupkach czy słodyczach wręcz ociekających cukrem. Wszystkie te produkty mają jedną wspólną cechę: na pewno nie są zdrowe! Oczywiście zjedzenie paczki chipsów czy tabliczki czekolady raz w miesiącu nie sprawi, że nasza waga poszybuje w górę, a my natychmiast staniemy się uzależnieni od cukru, ale przesada w tym względzie również nie jest wskazana. 

Częste jedzenie chipsów i innych niezdrowych przekąsek może powodować przyrost wagi, uczucie zmęczenia, brak energii, ospałość. Po dłuższym czasie takiej diety nasz organizm może zachorować na szereg schorzeń. Są nimi między innymi nadciśnienie tętnicze, przyrost masy ciała niekiedy prowadzący do otyłości, czy podwyższony poziom cholesterolu we krwi. Dzieje się tak, ponieważ produkty te zawierają dużą ilość kalorii, ale niewielką wartość odżywczą. 

Jeśli chodzi o chipsy, jak ognia należy wystrzegać się tych smażonych w oleju palmowym, który jest sztucznie utwardzanym olejem roślinnym. Przy jego podgrzewaniu do wysokiej temperatury powstaje związek akrylamid, który uważany jest powszechnie za kancerogenny. 

Słodycze zawierają ogromne ilości cukru, który powinno się ograniczać w diecie. Szczególnie te tańsze zawierają sztucznie utwardzane tłuszcze roślinne, jak olej palmowy ani sztucznych aromatów. Przed zakupem warto sprawdzić skład łakoci i unikać tych, które mają długą listę pełną sztucznych dodatków.

Sprawdź również:

Zdrowsze alternatywy popularnych przekąsek, które znajdziesz w sklepach

zdrowe przekąski do filmu

W sklepach można znaleźć zdrowsze zamienniki niezdrowych przekąsek. Zamiast tradycyjnych smażonych chipsów, precli czy krakersów warto sięgnąć po chipsy pieczone – mają mniej tłuszczu w składzie, a tym samym mniej kalorii. Warto też rozejrzeć się za chipsami bananowymi, jabłkowymi czy warzywnymi- mają przyjemny smak, krótki skład i przyjemnie chrupią. Kolejną alternatywą mogą być orzechy, najlepiej jednak żeby były bez panierki i niesolone. Wybór jest ogromny: fistaszki, pistacje, orzechy nerkowca, migdały, orzechy włoskie czy laskowe. Kolejną opcją są chipsy zbożowe, na przykład z soczewicy, ciecierzycy czy mąki Quinoa. Zawierają dużo witamin i mikroelementów, a także błonnika, a dodatkowo są niskokaloryczne. 

Jeśli chodzi o słodycze tutaj również wybór alternatyw jest szeroki. Jeśli mamy chęć na coś słodkiego, to na pewno zdrowszym wyborem od zwykłej czekolady będzie czekolada gorzka. Zawiera ona mniej cukru i niepożądanych dodatków, na przykład sztucznie utwardzanych olejów roślinnych i aromatów. Wybór gorzkich czekolad jest bardzo szeroki, od wariantu bez dodatków, aż do wyborowych tabliczek z liofilizowanymi owocami czy kandyzowaną skórką pomarańczową. Warto też sięgnąć po suszone owoce i ich przetwory, np. batoniki z suszonych daktyli z dodatkiem między innymi orzechów, gorzkiej czekolady. Suszona żurawina, nie dość że jest bardzo smaczna, to dodatkowo wspiera działanie układu moczowego. Co najważniejsze w takich przekąskach brak jest dodatku białego cukru, zawarty w nich cukier jest cukrem owocowym, zdrowszym, a tak samo słodkim i smacznym. 

 Zdrowe przekąski do filmu, które przygotujesz w domu

zdrowe przekąski do filmu - warzywa

Najzdrowszą przekąską, jaką możesz dostarczyć swojemu organizmowi, są surowe warzywa i owoce. Nie trzeba ich gotować, ani zbytnio przygotowywać , wystarczy marchewkę, kalarepę, paprykę, seler naciowy czy ogórka pokroić w słupki lub plastry, według uznania. Do tego kilka pomidorków koktajlowych i zdrowa, chrupiąca przekąska gotowa. Można ją wzbogacić przygotowując domowe sosy, na przykład:

  • sos czosnkowy: kilka łyżek jogurtu naturalnego wymieszać z przeciśniętym przez praskę czosnkiem – ilość według uznania. Dodać do tego kilka kropel soku z cytryny, natkę pietruszki, sól i pieprz.
  • sos koperkowy: kilka łyżek jogurtu wymieszać ze sporą ilością posiekanego koperku, dodać sól i pieprz. Opcjonalnie można również dodać majonez. 
  • sos pomidorowy: rozgrzewamy oliwę, przesmażamy na niej kilka ząbków czosnku i szalotkę, dodajemy passatę pomidorową i gotujemy około 10 minut. Dodajemy sól, pieprz i świeżą bazylię. 
  •  sos curry: po 3 łyżki jogurtu naturalnego i majonezu, 1 łyżka curry, pół łyżeczki kurkumy, sól, pieprz i sok z cytryny dodajemy do miski i mieszamy. Odstawiamy na przynajmniej 10 min, żeby smaki się „przegryzły” 

Jeśli nie bardzo mamy ochotę na świeże warzywa, można je upiec i podać w postaci frytek. Fantastycznie wychodzą frytki tradycyjne z ziemniaków, ale równie dobre są te z marchewki czy batatów. Można dodać do nich ulubione przyprawy, a nawet obtoczyć w startym parmezanie, wyłożyć na blasze wyłożonej papierem do pieczenia i upiec w piekarniku. 

Super pomysłem są też mini pizzę z cukinii. Robi się je bardzo prosto i szybko, są zdrowe i mało kaloryczne, idealne na wieczór filmowy. Cukinię należy pokroić w plastry i ułożyć na blaszce z papierem pieczeniowym. Cukinię smarujemy sosem pomidorowym, do tego odrobina mozarelli i ulubione dodatki. 

Bardzo wartościową i pyszną przekąską mogą być owoce z dodatkiem masła orzechowego. Świetnie sprawdzą się tu jabłka, banany czy gruszki. Owoce kroimy i układamy na półmisku. Na każdą cząstkę wykładamy odrobinę masła orzechowego. 

Jeśli chcemy wrzucić na ząb coś bardziej konkretnego, można pomyśleć o zrobieniu warzywnych sajgonek czy tortilek. Wystarczy namoczyć przez kilka sekund papier ryżowy i w środek wrzucić pokrojone w słupki ulubione warzywa. Jeśli chodzi o tortilki, tu wystarczy przyrządzić placki według przepisu na opakowaniu – najczęściej to podgrzanie tortilli z obu stron na patelni. Do placka wrzucamy, tak jak do sajgonek, ulubione warzywa, możemy dodać też jakiś sos, na przykład czosnkowy i pyszna, zdrowa przekąska na wieczór filmowy gotowa.

Redakcja by — 25 stycznia, 2023 in Zdrowe odżywianie 0
Jak obrać mango?

Mango jest bardzo pysznym owocem egzotycznym, który nadaje się na każdą okazję. Dodawany do wielu dań lub jedzony samodzielnie ma fanów na całym świecie. Pochodzi ze starożytnych Indii i już od przeszłości do dnia dzisiejszego uważa się mango za najzdrowszy owoc. Jednak potrzebna jest wiedza, która ułatwi obchodzenie się z tym owocem tropikalnym.

Mango – dlaczego jest taki zdrowy?

Ten egzotyczny owoc zawiera wiele witamin, takich jak witaminy A, E, C, K oraz poszczególne witaminy z grupy B, takie jak B2, B1, B6, B9, B3. Mango również dostarczy potas, a także złagodzi stany zapalne. Jest bogate w minerały, takie jak sód, cynk, żelazo, wapń, miedź oraz magnez. Mango sprawdzi się jako posiłek przed treningiem. Ilość węglowodanów, zapewni dużo energii. Posiada również działanie przeciwmiażdżycowe, a także jest przeciwnowotworowy. Trzeba zaznaczyć, że występuje w nim duża zawartość polifenoli. Co więcej, zawiera mangiferinę. Oczywiście idealnie wpływa na kondycję skóry oraz włosów, a także pełni ważną rolę w wspomaganiu trawienia. Tego niezwykłego egzotycznego owocu nie powinno zabraknąć w codziennej diecie.

Sprawdź również:

Mango – jak je obrać?

mango jak obierać

Ważna jest dobra zdolność obierania tego owocu, żeby jego miąższ się nie zmarnował. Również pozwoli to na nie pobrudzenie swoich ubrań, a także stanowiska do krojenia. Do obierania tego owocu konieczny jest dobry ostry nóż, który zaoszczędzi czas, a także ułatwi tą czynność.

Krok 1: Na samym początku zawsze trzeba umyć mango, żeby oczyścić go z wszelkich bakterii. Do tego najlepsza jest bieżąca chłodna woda.

Krok 2: Usuń końcówkę z jednej strony.

Krok 3: Umieść mango na stole w odpowiedni sposób. Końcówka usunięta powinna być skierowana do góry. W następnym kroku potrzeba wykonać nacięcia po obu bokach mango, żeby miąższ między nimi pozostał.

Krok 4: Końce skórki muszą być złapane za pomocą palców, aby delikatnie zdjąć skórkę z miąższu.

Jak zrobić mango na jeża?

mango jak obrać na jeża

Do stworzenia mango w formie „mango-jeża” przyda się niewielki nóż.

Krok 1: Na samym początku po umyciu, mango musi zostać przekrojone na pół.

Krok 2: Miąższ powinien być przekrojony wzdłuż oraz w poprzek bez przecinania skórki.

Krok 3: Następnie konieczne jest wypchanie skórki w drugą stronę i wydłubanie kwadracików małym nożem.

Kiedy najlepiej spożywać mango?

Najlepiej, kiedy owoc jest dojrzały, wtedy jego smak będzie bardzo dobry. Świadczy o tym fakt, że jest wyraźnie miękki w środku oraz nie jest sprężysty. Zielone mango nie będzie dojrzałe, natomiast pomarańczowo- czerwony kolor świadczy o jego dojrzałości.

Z czym podawać mango?

Mango jest świetnym owocem do samego spożywania między posiłkami ze względu na swój obłędny i niesamowity smak. Jednak sprawdzi się też do wielu ciekawych dań oraz deserów, które mogą urozmaicić jadłospis. 

Mango ma wiele zastosowań w kuchni:

sos z mango – jego smak jest wyśmienity, świetnie dopasuje się z krewetkami.

dżem z mango – pełen wartości odżywczych, a do tego smaczny, będzie idealnym zamiennikiem pospolitych dżemów

kurczak z mango – niekonwencjonalne połączenie piersi z kurczaka z tym owocem egzotycznym, zapewni wspaniałe doznania smaku

karaibska sałatka z mango – przeniesie cię w podróż do kuchni tropikalnej. Będzie wspaniałym pomysłem na lunch do pracy oraz na spotkania towarzyskie.

wieprzowina z mango po chińsku – ciekawy przepis na obiad, który dostarczy wiele witamin i wartości odżywczych. 

smoothie z mango – łączone z innymi składnikami, może stworzyć istną bombę kaloryczną. W 100 gramach tego owocu znajduję się aż siedemdziesiąt kalorii, co wyróżnia go pod tym względem, na tle innych owoców. Idealne dla osób, mających na celu zwiększenie masy ciała.

Czy mango można jeść ze skórką?

Można jeść ze skórką, ponieważ jest jadalna oraz posiada dużo błonnika pokarmowego, który wspomaga pracę jelit. Również zawiera triterpeny i triterpenoidy.

Jednak nie każdy może jeść skórkę, głównie alergikom nie jest to zalecane. Z powodów powstania takich dolegliwości jak m.in pokrzywka oraz zaczerwienienie skóry. 

Skórka ma smak gorzki i nie należy do najsmaczniejszych, dlatego wiele osób preferuje obieranie tego egzotycznego owocu, aby móc delektować się smakiem.

Redakcja by — 23 stycznia, 2023 in Poradniki 0