Poradniki | Efood

All Posts in "Poradniki"

Ile kalorii spalamy dziennie?

Osoby, które zaczynają interesować się dietą, treningiem lub pragną zmienić swoją sylwetkę na pewnym etapie zaczną zastanawiać się, ile kalorii spalają w ciągu dnia.

Oczywiście ma to sens, ponieważ ujemny bilans kaloryczny jest podstawą do utraty tkanki tłuszczowej i zmniejszenia masy ciała. To samo tyczy się budowania masy mięśniowej, tylko w tym przypadku liczy się nadwyżka kaloryczna, która musi być zbilansowana na tyle, aby przybierać głównie masę mięśniową z jak najmniejszą ilością tłuszczu.

To ile spalamy kalorii jest bardzo indywidualne i zależy od wielu czynników jak choćby wiek, płeć, obecna masa ciała i zawartość tkanki mięśniowej, to jaką aktywność fizyczną ktoś ma na co dzień i wiele innych.

Co to jest kaloria?

Kalorie są jednostką miary ilości energii w jedzeniu i napojach. Częściej używa się miary kilokalorii (kcal) co można zauważyć na opakowaniach produktów i w tabelach kalorycznych. Każdy z makroskładników ma swoją zawartość kcal. 1g białka dostarcza nam 4kcal, 1g tłuszczu 9kcal, zaś 1g węglowodanów zapewnia nam 4kcal.

Można myśleć o kaloriach jako paliwie dla swojego organizmu . Podobnie jak samochód ciało musi spalać paliwo, aby działać. Zapotrzebowanie kaloryczne to ilość kcal jaka jest potrzebna do prawidłowego funkcjonowania organizmu i zachowania zdrowia na wysokim poziomie. Jeśli chodzi o utratę wagi, utrzymanie lub przybieranie na wadze istotny będzie bilans kaloryczny dnia – różnica między kaloriami, których dostarczamy, a tym ile kalorii dziennie spalamy.

Sprawdź inne nasze artykuły:

Czym właściwie jest metabolizm?

Metabolizm to nic innego jak pewne mechanizmy i procesy, które mają miejsce w naszym ciele, a dokładniej w jego komórkach. Ich celem jest wykorzystanie składników odżywczych do pozyskania energii. Dzięki temu mamy możliwość funkcjonować.

Twój metabolizm nigdy się nie zatrzymuje, nawet gdy twoje ciało odpoczywa. Nieustannie dostarcza energii do podstawowych funkcji organizmu, takich jak funkcje: oddechowe, krążenie krwi, trawienie pokarmu, naprawa komórek, temperatura ciała, zarządzanie hormonami i wiele innych.

Zawsze spalamy energię, nawet kiedy śpimy. Istnieją dwa procesy chemiczne, które zachodzą w celu przemiany materii, katabolizm i anabolizm, które są regulowane tak, aby pozostawały w równowadze. Mówiąc prościej:

Katabolizm

to proces, w którym żywność i napoje rozkładane są na prostsze formy, co skutkuje uwolnieniem energii.

Anabolizm

to proces, w którym energia jest wykorzystywana do funkcji organizmu, w tym do wzrostu i naprawy komórek w organizmie.

Czym jest BMR – podstawowa przemiana materii

BMR (Basal Metabolic Rate) to skórt oznaczający podstawową przemianę materii. W internecie można się również natknąć na skrót RMR (Resting Metabolic Rate), który oznacza spoczynkową przemianę materii.

Zarówno BMR, jak i RMR rejestrują, ile kalorii spala organizm, gdy nie ma żadnej aktywności fizycznej. Zazwyczaj są one mniej więcej tej samej wartości. Twoja podstawowa przemiana materii mierzy minimalną ilość kalorii potrzebną organizmowi do wykonywania niezbędnych funkcji wymienionych wyżej jak utrzymanie stałej temperatury ciała czy oddychanie. Procesy życiowe są dla organizmu priorytetowe.

Czynniki wpływające na BMR

Masa ciała i wzrost – ludzie, którzy są więksi, zwłaszcza jeśli mają więcej mięśni, spalają więcej kalorii, nawet w spoczynku.
Płeć – mężczyźni zwykle mają mniejszą zawartość procentową tłuszczu i więcej mięśni niż kobiety w tym samym wieku i o tej samej wadze, co oznacza, że mężczyźni spalają więcej kalorii.
Wiek – wraz z wiekiem ilość mięśni zmniejsza się, a tłuszcz stanowi większą część wagi, spowalniając spalanie kalorii.

Jak obliczyć BMR

Można oszacować dzienny BMR za pomocą różnych równań. Jedno z nich, równanie Harrisa-Benedicta, to formuła, która uwzględnia Twój wzrost, wagę, wiek i płeć, aby znaleźć BMR. Najlepiej użyć kalkulatora BMR, który można znaleźć online.

Czym jest CMP?

CPM to inaczej całkowita przemiana materii. Jest to ilość energii jaką wydatkuje organizm na zwykłe, codzienne funkcjonowanie. Bierze pod uwagę podstawową przemianę materii oraz energię potrzebną do czynności dnia codziennego. Przez czynności dnia codziennego rozumie się pracę fizyczną oraz umysłową, a także naszą aktywność fizyczną.

Wartość CPM informuje jaką ilość kalorii powinno dostarczać się codziennie do organizmu. Będzie wskazówką podczas doboru kaloryczności w zależności od wybranego celu sylwetkowego – chęci przybrania masy mięśniowej, utraty tkanki tłuszczowej lub utrzymania obecnej masy ciała.

Jak obliczyć CPM?

Można obliczyć np. za pomocą wzoru Mifflina-St Jeor.

Najpierw należy obliczyć podstawowe zapotrzebowanie

Wzór dla kobiet: (9,99xmasa ciała w kg)+(6,25x wzrost w cm)-(4,92xwiek w latach)-161

Wzór dla mężczyzn: (9, 99xmasa ciała w kg)+(6,25x wzrost w cm)-(4,92x wiek w latach)+5

Następnie otrzymany wynik trzeba pomnożyć przez PAL (współczynnik aktywności fizycznej).Wyróżniamy następujące współczynnik aktywności fizycznej:

1,4 – 1,69 –dla małej aktywności fizycznej
1,7-1,99 – dla umiarkowanej aktywności fizycznej
>2,0 – przy dużej aktywności fizycznej

Ile kalorii spalasz dziennie? Prosty przykład

Wystarczy pomnożyć PPM przez wcześniej wspomniany współczynnik aktywności fizycznej. Dzięi temu dowiesz się ile kalorii średnio spalamy w ciągu całego dnia.

CPM/dobę = [1 kcal 24h masa ciała (kg)] * współczynnik aktywności fizycznej

Na przykład: osoba o małej aktywności fizycznej, ważąca 90 kg spala w ciągu doby 3024 kcal. Jest to jej wcześniej opisany CPM, czyli całkowita przemiana materii.

CPM/dobę = 24h * 90kg* 1,4 = 3024 kcal

Co jeszcze wpływa na to ile kalorii spalamy dziennie?

Aktywność fizyczna niezwiązana z treningiem

NEAT jest to ilość energii, jaka jest potrzebna dla organizmu do wykonywania zwykłych czynności dnia codziennego. Spalasz kalorie podczas sprzątania, mycia naczyń, niesienia zakupów itd. Ilość energii zużytej na codzienne czynności zależy od ich poziomu intensywności.

Kalorie spalone podczas ćwiczeń

Podczas ćwiczeń fizycznych spalamy najwięcej kalorii. Ilość spalonych kalorii zależy oczywiście od czasu aktywności fizycznej i jego intensywności, a także rodzaju aktywności fizycznej. Intensywne ćwiczenia spalą zdecydowanie więcej kalorii w ciągu godziny niż powolny spacer po parku.

Termiczny efekt żywności

Aby organizm mógł strawić i przetworzyć pokarm musi zużyć na to energię. Każdy pokarm ma inny TEF. Termiczny efekt żywności to około 10% całkowitej przemiany materii.

Co może wpłynąć na przyspieszenie przemiany materii?

Zbudowanie większej masy mięśniowej. Osoby z większą zawartością masy mięśniowej mają większe zapotrzebowanie energetyczne, co oznacza, że mogą więcej zjeść i to na dodatek bezkarnie. Mięśnie spalają więcej kalorii niż tłuszcz aż o 3 razy. Dodatkowo po ćwiczeniach mięśnie potrzebują energii do regeneracji.

Włączenie treningu aerobowego lub interwałów do swojego treningu. Ćwiczenia tlenowe nie budują mięśni, ale przyśpieszają metabolizm i wpływają na spalanie tkanki tłuszczowej. Dodatkowo wpływają korzystnie na układ sercowo-naczyniowy. Poza tym intensywne ćwiczenia fizyczne podnoszą temperaturę ciała.

Nawodnienie to podstawa, ponieważ organizm człowieka zbudowany jest w większości z wody. Nawet niewielkie odwodnienie wpływa na spowolnienie metabolizmu. Naukowcy polecają minimum 1,5-2,5 litrów wody dziennie. Ważne, aby pić regularnie mniejsze objętości.

Kofeina, tauryna i niektóre aminokwasy mogą wspomóc spalanie kalorii i pozbycie się tkanki tłuszczowej oraz dodadzą energii do treningu.

Białko w diecie ma najwyższy efekt termiczny, poza tym jest niezbędny do budowania mięśni. Dodatkowo białko utrzymuje sytość na dłużej.

Ważny jest ruch w ciągu całego dnia. Nie wystarczy jeden trening jeśli ktoś siedzi przez pozostałe 10 godzin w ciągu doby. Siedzący tryb życia przynosi wiele skutków ubocznych. To właśnie na codzienna, zwykła aktywność podczas codziennych zajęć ma duży wpływ na tempo metabolizmu.

Regeneracja to podstawa. Brak snu zwiększa ryzyko otyłości, ponieważ wpływa na poziom cukru we krwi i gospodarkę hormonalną. Poza tym osłabiają działanie układu nerwowego i całkowitą przemianę materii.

by Redakcja — 7 lipca, 2022 in Odchudzanie 0

Czy można mrozić wędzone ryby

Czy wybrałeś się wraz z rodziną nad morze? Chcesz zabrać wędzoną rybę do domu, ale nie wiesz jak długo można przechowywać świeże ryby wędzone? Podpowiadamy poniżej jak je przechowywać, aby zachowały swój smak na dłużej. Dowiesz się także na czym jest wędzenie ryb.

Jak wędzi się ryby?

Ryby wędzone to produkt spożywany w ograniczonych ilościach. Ciągłe jedzenie tego smakołyku nie jest zbyt zdrowe. Kupowanie zbyt dużej ilości też jest niebezpieczne, dość szybko się psuje, ale co, jeśli kupisz za dużo? Jest rozwiązanie! Produkt można zamrozić, ale należy to zrobić poprawnie, aby po rozmrożeniu zachował wszystkie swoje właściwości.

Dziś powiemy Ci, na jakie szczegóły powinieneś zwrócić uwagę.

Ryby wędzone, przed zamrożeniem w domowej zamrażarce, należy zapakować w papier kraftowy. Dzięki temu produkt będzie lepiej zachowany, nie będzie wydzielał własnego zapachu, rozprowadzając go po komorze chłodniczej i nie będzie wchłaniał innych aromatów.

Podczas wędzenia ryb zmienia się ich smak, zapach i zabarwienie. Na powierzchni powstaje drobna skórka, która zabezpiecza ją przed wnikaniem drobnoustrojów do jej wnętrza i zapewnia czystość. Do wędzenia nadają się ryby chude i tłuste, do najpopularniejszych gatunków należą: makrela, łosoś, pstrąg, węgorz. Ryby wędzi się na dwa sposoby: na ciepło i zimno.

Cała tusza ryby wędzonej na zimno nie powinna być przechowywana w zamrażarce dłużej niż 2 tygodnie, w przeciwnym razie straci swoją strukturę.

Ryb wędzonych na gorąco lepiej nie zamrażać. Mają bardziej miękką strukturę, mięso po rozmrożeniu straci swoje właściwości.

Zamrażanie małych kawałków ryb nie ma większego sensu, przechowuje się je nie dłużej niż 2-5 dni.

Cała wędzona ryba ze skórą lepiej zachowa swoją konsystencję i smak niż filet. Pamiętaj, że produkt należy rozmrozić w naturalny sposób. Ryb nie wolno zanurzać do ciepłej wody, rozmrażać w wodzie ani używać w tym celu kuchenki mikrofalowej.

CECHY ZAMRAŻANIA RYB WĘDZONYCH NA ZIMNO I NA GORĄCO

Jeśli jednak planujesz zamrozić ryby wędzone na gorąco, musisz zdawać sobie sprawę, że takie działania będą mieć szereg konsekwencji. Na przykład, po rozmrożeniu produkt traci smak, dodatkowo zapach zmienia się na gorsze. W przypadku, gdy staniesz przed wyborem – zamrozić lub wyrzucić, to oczywiście powinieneś wybrać pierwszą opcję. Ale kupowanie produktu wędzonego na gorąco, celowo do zamrażania, nie jest najlepszą opcją. Jeśli chodzi o ryby wędzone na zimno, wszystko jest zasadniczo odwrotnie. Gotowy produkt lepiej znosi zamrażanie. Jak pokazuje praktyka, przez długi czas nie traci swoich wartości smakowych. Mimo to najlepiej jest, jeśli tusze pozostają zamrożone nie dłużej niż 14-20 dni.

Rada! Najlepszą opcją dla ryb wędzonych na gorąco jest mrożenie szokowe.

Termin przydatności do spożycia. Przed wysłaniem wędzonej ryby do zamrażarki, zaleca się dokładne sprawdzenie czy produkt jest świeży, w przeciwnym razie ta procedura nie ma sensu. Nawet jeśli pojawią się tylko pierwsze oznaki rozkładu, zamrażanie jest niedopuszczalne. Okres przydatności zależy nie tylko od jakości gotowego produktu, ale również od mocy zamrażarki:

W temperaturach od -5 do -2 stopni – ryby wędzone na zimno przechowuje się bez znacznej utraty jakości nawet do 60 dni, wędzone na gorąco – do 45 dni. W temperaturach od -10 stopni i niższych – produkty wędzone na zimno do 90 dni.

Jako opakowanie najlepiej użyć pergaminu, folii lub po prostu gazety. Folia spożywcza i plastikowe torby nie są do tego przydatne. Idealne jest pakowanie próżniowe.

Jak się zorientować, że wędzone ryby zaczęły się psuć?

Nawet, jeśli wszystkie warunki są dokładnie przestrzegane, wcale nie oznacza to, że gotowy produkt nie ulegnie zepsuciu przed czasem. Jako pierwsze rozkładają się tkanki w pobliżu kręgosłupa. Po krótkim czasie proces ten staje się wyraźnie widoczny.

Zdarza się, że produkt, który już nie jest świeży, trafia do zamrażarki, co staje się zauważalne po rozmrożeniu. Oznaki zepsucia są następujące:

Ryba ślizga się w dłoniach, na skórce można znaleźć lepki śluz. Na powierzchni widoczny nalot o zielono-szarej barwie. Odczuwasz wyraźny kwaśny zapach. Aby zrozumieć, czy produkt rzeczywiście zaczął się psuć, zaleca się zdjęcie opakowania i wykonanie płytkiego nacięcia kręgosłupa. Jeśli powąchasz to miejsce, poczujesz zapach zgnilizny. W takim przypadku rybę należy zutylizować. Innym częstym objawem jest pojawienie się białego nalotu. Często jednak jego obecność mówi coś zupełnie innego, a mianowicie, że to sól sprawiła, że wilgoć wyszła na zewnątrz. By to sprawdzić, należy wziąć kawałek gazy lub wacik, zwilżyć go dużą ilością oleju słonecznikowego i przetrzeć tuszę. Ryby z taką powłoką soli powinny być zjedzone jak najszybciej.

Przydatne wskazówki. Aby zachować wszystkie walory smakowe wędzonej czerwonej ryby, należy przestrzegać pewnych zasad. Niemożliwe jest umieszczenie kilku tusz rybnych w jednej torbie w celu długotrwałego zamrożenia. Do każdej ryby zaleca się stosowanie indywidualnego opakowania i najlepiej, jeśli jest to worek próżniowy lub specjalny plastikowy pojemnik. Rybę można również zawinąć w gazetę. W tym stanie produkt może być przechowywany w zamrażarce do 3 miesięcy. Temperatura zamrażania nie powinna przekraczać -20 stopni. W tej temperaturze proces zamrażania przebiega równomiernie. Jeśli wcześniej wędzona ryba leżała w lodówce przez kilka dni, nie można jej już umieścić w zamrażarce. Niedopuszczalne jest ponowne zamrażanie produktu po rozmrożeniu. Po wyjęciu gotowego produktu z zamrażarki zaleca się umieszczenie go na półce lodówki na 6-7 godzin, a następnie pozostawienie na 2-3 godziny w temperaturze pokojowej. Aby przywrócić utracony smak i aromat, po całkowitym rozmrożeniu tuszki, można ją umieścić na kilka minut w kuchence mikrofalowej lub piekarniku.

Jak prawidłowo rozmrozić wędzone ryby

Aby po wyjęciu z zamrażarki otrzymać do przygotowania posiłku rybę, a nie papkę, musisz wiedzieć, jak prawidłowo rozmrozić wędzone ryby, tak by struktura nie została naruszona. Należy pamiętać, że proces rozmrażania nie powinien być gwałtownym. Oczywiste jest, że powolne rozmrażanie potrwa znacznie dłużej, ale rezultat jest tego wart. Najlepszą opcją jest umieszczenie zamrożonej wędzonej ryby od razu na górnej półce lodówki i pozostawienie jej średnio na 7-8 godzin. Następnie, możesz trzymać ją w temperaturze pokojowej przez kilka godzin. Niewątpliwie, smak i struktura miąższu będą nieco gorsze niż w przypadku świeżej wędzonej ryby, ale raczej nie da się tego uniknąć. Ponieważ spożycie fileta po rozmrożeniu będzie problematyczne, ryby najlepiej pokroić na kawałki.

Zaleca się rozmrożenie takiej ilości ryb, jaka zostanie natychmiast zjedzona, ponieważ ponowne zamrażanie jest niedopuszczalne!

by Redakcja — 3 lipca, 2022 in Poradniki 0

Mleczny oolong i chai z mlekiem – herbaty, których warto spróbować

Herbata to jeden z najpopularniejszych napojów — można pić ją praktycznie wszędzie, o każdej porze dnia. Wyselekcjonowane liście lub pąki zebrane z roślin rodzaju kamelia są bazą do stworzenia wyjątkowych herbat, których na próżno można szukać w zwykłych marketach. Herbaty ulung swój smak i barwę zawdzięczają tradycyjnym metodom zbioru i suszenia liści, a mleczny oolong nazwę otrzymał dzięki wyraźnemu aromatowi mleka. Chai Masala to oryginalna herbata przyrządzona z mlekiem oraz z przyprawami korzennymi. Warto spróbować tych nietuzinkowych napojów, by móc rozkoszować się ich smakiem.

Jak powstaje mleczny oolong?

Aromatyczny milk oolong jest herbatą oksydowaną. Proces jest spontaniczny i naturalny, a oksydacja herbaty następuje etapami. Herbaty oolong pochodzą z Tajwanu oraz z Chin, zebrane liście suszy się na słońcu, co inicjuje proces utleniania. Po wysuszeniu liście są wytrząsane w sposób tradycyjny — w koszach wykonanych z bambusu. Oryginalny mleczny oolong wcale nie jest aromatyzowany mlekiem. Za charakterystyczny zapach i posmak serwatki odpowiada wyselekcjonowana odmiana rośliny, z której pozyskuje się liście herbaty.

Aromatyzowany mlekiem oolong to również niezwykle nietuzinkowy i specyficzny napój. Wysuszony i naturalnie oksydowany oolong jest poddawany procesowi aromatyzowania za pomocą mleka. Liście namacza się w mleku lub poddaje się procesowi aromatyzowania mleczną parą. Mleczny oolong parzy się w prosty sposób — liście zalewa się wodą o temperaturze około 90°C, po 5 minutach napój jest gotowy. Herbatę można zaparzyć ponownie, ale należy liczyć się z tym, że posmak mleka będzie słabszy.

Wyjątkowy chai z mlekiem

Chai Masala to ciekawa herbata podawana z mlekiem i z przyprawami. Kompozycja mieszanki zależy od regionu, z którego pochodzi ten tradycyjny, indyjski napój. Wonna herbata chai w swoim składzie może mieć imbir, goździki, cynamon, anyż i kardamon. Aromatyczną herbatę można przygotować samodzielnie — z wysokiej jakości czarnej herbaty. Na początku należy ugotować mleko zmieszane z wodą oraz z wybranymi przyprawami, następnie dodaje się liście czarnej, intensywnej herbaty. Całość warto przecedzić, opcjonalnie można dodać cukru, najlepiej trzcinowego.

Tak przygotowana herbata świetnie rozgrzewa, doskonale podkreśla smak deserów i dań kuchni orientalnej. To nie tylko chwila relaksu, ale również moc antyoksydantów pochodzących z czarnej herbaty i z przypraw korzennych. Do przyrządzenia indyjskiej herbaty z mlekiem i z przyprawami warto użyć mocnej, czarnej herbaty chai. Po zmieszaniu z przyprawami smak i aromat herbaty będzie nadal wyczuwalny, co jest bardzo ważne w oryginalnej Chai Masala. Gotowy napój kolorem przypomina kawę z mlekiem, ma intensywny zapach i orientalny, korzenny smak.

by Redakcja — 29 czerwca, 2022 in Poradniki 0

Rzodkiewka – wartości odżywcze, właściwości, witaminy

Rzodkiewka (Raphanus dativus var. sativus) jest warzywem korzeniowym, które najczęściej uprawia się ze względu na jego walory smakowe. Jest wiele odmian rzodkiewek, które różnią się od siebie kolorem, czy wyglądem, natomiast w sklepach najczęściej spotkamy te o okrągłym, nieco podłużnym lub walcowatym kształcie. Warzywo to swoją popularność zawdzięcza między innymi łatwej uprawie, przy czym należy zaznaczyć, że młode odmiany rzodkiewki będą dużo łagodniejsze w smaku.

Odmiany rzodkiewek

Rzodkiewkę spotkać można w wielu odmianach, które odznaczają się różnymi kolorami, wielkością oraz smakiem. Uprawiane są także w różnych porach roku – najczęściej wiosną i jesienią. Poza najpopularniejszymi rzodkiewkami o różnych odcieniach czerwieni. spotkać możemy również odmiany o korzeniu czarnym, białym czy nawet żółtym. Do popularnych odmian rzodkiewki zaliczyć możemy np.: . „Mila”, „Opolanka”,„Rowa” czy „Carmen”.

Części jadalne rzodkiewki to nie tylko korzeń

Najczęściej wybieraną częścią jadalną rzodkiewki jest jej korzeń. Do zjedzenia nadaje się zarówno jego górna (grubsza) część, jak i dolna (cieńsza). To właśnie w korzeniu znajdziemy wszystkie potrzebne witaminy i mikroelementy, które wspomogą odporność naszego organizmu.

Nie każdy ma jednak świadomość, że jadalna może być również liściasta część rzodkiewki. Jej liście są naturalnym przeciwutleniaczem, który wykazuje działanie przeciwnowotworowe. Z powodzeniem można dodawać je do ulubionych sałatek lub drobno pokroić i użyć do przygotowania domowego pesto. Liście rzodkiewki świetnie sprawdzą się również do często wybieranych zielonych koktajli, które oczyszczą organizm z nadmiaru toksyn.

Nie sposób nie wspomnieć również o kiełkach rzodkiewki, które stanowią cenne źródło wartości odżywczych. Kiełki z białą końcówką bogate są w witaminy z grupy B i C, są też świetnym źródłem antyoksydantów i przeciwutleniaczy. Zawierają też dużo potasu, który korzystnie wpływa na pracę układu sercowo-naczyniowego. Z kolei zawarty w nich błonnik stymuluję procesy trawienia węglowodanów i białek.

Wartości odżywcze rzodkiewki

Istnieje kilka różnych rodzajów rzodkiewek, a wszystkie są bogate w witaminę C, witaminę A i witaminy z grupy B. Oprócz żelaza, wapnia, cynku i manganu, rzodkiewki są również bogate w składniki wspomagające pracę mózgu, serca, nerwów i mięśni płuc. Rzodkiewka to warzywo korzeniowe, które zawiera wiele ważnych składników mineralnych. Obecność fosforu, wapnia, żelaza, cynku i manganu to kolejny aspekt tej mieszanki. Siarka odgrywa kluczową rolę w utrzymaniu zdrowych włosów i skóry.

Rzodkiewka zawiera wiele składników odżywczych, co czyni ją cennym nowym warzywem na wiosnę, które jest w stanie dostarczyć organizmowi duże ilości składników odżywczych, aby wzmocnić ciało po zimie i zwiększyć siłę.

Co znajdziemy w rzodkiewce?

Niska zawartość kalorii w rzodkiewkach jest doskonałym dodatkiem do każdej diety odchudzającej. Jedna porcja rzodkiewek, około 1/2 szklanki, ma tylko 12 kalorii. Ponadto, rzodkiewki są doskonałym źródłem witaminy C – przeciwutleniacza zwalczającego wolne rodniki, które przyspieszają proces starzenia się i sprzyjają rozwojowi nowotworów.

W rzodkiewce możemy znaleźć także m.in.:

potas,
ryboflawinę,
niacynę,
witaminę B6,
witaminę K,
kwas foliowy,
wapń,
magnez,
cynk,
fosfor,
miedź,
mangan,
sód.

Ilości te będą oczywiście minimalne. Wszystko zależy od tego, jak dużo rzodkiewki spożywamy. Nie ma powodu do obaw, o ile nie mamy problemów z tarczycą.

Dlaczego rzodkiewka ma ostry posmak?

Lekko pikantny i nieco gorzki smak rzodkiewki wynika z obecności siarki w roślinie. Ze względu na lekko gorzki posmak dzieci mają trudności z jedzeniem rzodkiewki, które zachęcane są przez rodziców do zjedzenia warzywa.

Rzodkiewka – zawartość witamin

Rzodkiewka zawiera witaminę C i inne składniki odżywcze, które wzmacniają naszą odporność i wspomagają funkcjonowanie układu nerwowego, a także poprawiają przemianę materii. Odpowiedzialna za ten efekt jest obecność witamin z grupy B. Zwłaszcza witamina B6 jest koenzymem wielu reakcji biochemicznych. Z kolei witamina K wspomaga procesy krwiotwórcze, a kwas foliowy jest niezbędny do prawidłowego funkcjonowania naszego układu nerwowego.

Rzodkiewka a karmienie piersią

Odpowiednio dobrana, bogata w witaminy i minerały dieta jest bardzo ważna dla dziecka karmionego piersią przez matkę, ponieważ wpływa na jakość mleka. Należy zachować pewną ostrożność, ponieważ pomimo swoich prozdrowotnych właściwości, jedzenie rzodkiewki w czasie karmienia piersią, może wywoływać pewne dolegliwości żołądkowe u maluszków. Część specjalistów nie poleca spożywania rzodkiewek także w trakcie ciąży, jednak nie zawsze dotyczy to wszystkich mam. Warto obserwować reakcję swojego organizmu i w przypadku braku problemów, śmiało korzystać z właściwości tego warzywa.

Rzodkiewka – zastosowania w kuchni

Rzodkiewkę można spożywać na surowo, jako chrupką przekąskę, a także podawać z ulubionym dipem, czy jogurtem naturalnym. Świetnie sprawdzi się jako dodatek do sałatek ze świeżych warzyw, wszelakich surówek, czy ozdobnych kanapek. Z powodzeniem może być również wykorzystywana do dań ciepłych, takich jak zupy i zapiekanki – tutaj najlepiej sprawdzi się jej korzeń. Jeżeli chodzi o wykorzystanie liści rzodkiewki, można użyć je do wcześniej wspomnianego pesto i zielonych koktajli. Kiełki rzodkiewki, ze względu na swój delikatny smak, świetnie sprawdzą się jako dodatek do sałatek i kanapek, a także jako kolorowa dekoracja do bardziej wyszukanych dań. Jak widać wykorzystanie rzodkiewki w kuchni może być napreawdę spore.

Rzodkiewka – zakupy i przechowywanie

Pierwsze pęczki młodej rzodkiewki spotkamy sklepach i na bazarkach już na przełomie kwietnia i maja. Należy zachować wtedy szczególną ostrożność, ponieważ np. Nowalijki uprawiane są w szklarniach, a przez to ich uprawa bywa mocno nawożona. Można się wtedy mocno rozczarować ich smakiem. O nadmiarze nawozu podczas hodowli warzywa, świadczyć mogą nadzwyczaj wyrośnięte bulwy oraz zażółcenia na liściach. W tym przypadku oczywiście lepiej będzie wybrać te mniejsze, świeże i zieloniutkie, które pozbawione będą śladów gnicia i uszkodzeń. Rzodkiewkę możemy przechowywać przez kilka dni w lodówce. Należy pamiętać, że naczynie nie powinno być szczelnie zamknięte, ale odpowiednio przewiewne.

Rzodkiewka – działanie na serce i umysł

Rzodkiewka stanowi doskonałe źródło „pierwiastka życia”, czyli potasu. Jego zawartość sprawia, że jedzenie rzodkiewek pozwali nam uregulować nadmiernie napięcie mięśniowe, rytm serca, czy ciśnienie krwi. Potas bierze również czynny udział w procesie dotleniania mózgu, co korzystnie wpływa na naszą koncentrację i procesy myślenia. Wykazano także, że spożywanie produktów zawierających dużo potasu, wspomaga wydzielanie insuliny oraz uczestniczy w spalaniu białek i węglowodanów.

Rzodkiewka wzmacnia odporność i zapobiega siniakom

Wysoka zawartość witaminy C w kiełkach rzodkiewki sprawia, że jej spożywanie pomaga nam wzmocnić odporność organizmu w walce z bakteriami i wirusami. Warto również wspomnieć, że witamina C skutecznie uszczelnia naczynia krwionośne. Dzięki temu dieta bogata w rzodkiewkę może pomagać nam w walce z krwotokami z nosa, krwawiącymi zębami podczas ich mycia, czy nadmiernym tworzeniem się siniaków.

Rzodkiewka a trawienie

Rzodkiewka jest dobrym źródłem błonnika pokarmowego, co sprawia, że jej spożywanie przyspiesza procesy trawienne i oczyszcza przewód pokarmowy z zalegających w nim toksyn. Błonnik przyspiesza też metabolizm i skutecznie łagodzi uciążliwe objawy zgagi. Pożywienie zawierające dużo błonnika wspomaga odchudzanie, ponieważ dzięki niemu jesteśmy w stanie szybciej uzyskać poczucie sytości. Na zmniejszenie apetytu w przypadku spożywania rzodkiewki oddziałują też goryczkowe olejki eteryczne, które odpowiadają za charakterystyczny, ostry smak warzywa.

Wpływ rzodkiewki na włosy i paznokcie

Wiele kobiet stale poszukuje sposobów na poprawienie swojego wyglądu za pomocą naturalnych metod. Siarka obecna w rzodkiewce jest znana z tego, że poprawia stan zdrowia naszych włosów i paznokci. Pomaga również kontrolować wydzielanie sebum przez gruczoły łojowe w skórze, dzięki czemu włosy mniej wypadają i są zdrowsze.

Sok z rzodkiewki – smaczna i naturalna metoda na choroby gardła i nerek

Specjaliści od medycyny naturalnej często zwracają uwagę na szerokie zastosowanie soku sporządzanego z rzodkiewki. Ten wyjątkowy napój, dzięki swojemu antyseptycznemu działaniu, może skutecznie leczyć uporczywy kaszel oraz koić podrażnione i zaczerwienione gardło. Dodatkowo spożywanie rzodkiewek, a także soków z rzodkiewki działa oczyszczającą nie tylko poprzez likwidowanie toksyn z naszego organizmu, ponieważ wspomaga również oczyszczanie naszych nerek.

by Kasia Nowakowska — 16 czerwca, 2022 in Zdrowe odżywianie 0

Czosnek właściwości lecznicze

Czosnek jest jedną z najbardziej powszechnych i najczęściej stosowanych przypraw, które można znaleźć w niemal każdej kuchni. Jest również znany jako „król przypraw” ze względu na swoje liczne korzyści zdrowotne. Jak wszyscy wiemy, czosnek ma silny smak i zazwyczaj dodaje potrawom ostrości. Ale czy wiesz, że ma on również wiele niesamowitych zalet? Eksperci twierdzą, że czosnek jest doskonałym źródłem antyoksydantów i witamin, a także minerałów, takich jak mangan, selen, potas i fosfor. Co więcej, zawiera on również aminokwasy, takie jak glicyna i arginina. W tym artykule dowiesz się wszystkiego, co powinieneś wiedzieć o czosnku i jego właściwościach leczniczych.

Co to jest czosnek?

Czosnek to rodzaj rośliny cebulowej pochodzącej z Azji i należącej do rodziny allium. Ma wyraźny zapach, aromat i smak i jest powszechnie stosowany jako przyprawa w wielu kuchniach. Zawiera allicynę, która jest związkiem mającym wiele korzyści dla zdrowia. Najlepszym sposobem spożywania czosnku jest stosowanie surowego czosnku lub czosnku dojrzałego. Można również wybrać czosnek przetworzony w postaci suplementów. Należy jednak pamiętać, że czosnek dojrzały lub pieczony nie przynosi takich samych korzyści jak czosnek surowy.

Dlaczego czosnek jest korzystny dla naszego zdrowia?

Wiadomo, że regularnie spożywany czosnek zmniejsza ryzyko chorób serca, obniża ciśnienie krwi, zapobiega zakrzepom, obniża poziom cholesterolu i zapobiega niektórym rodzajom raka. Jest również znany z tego, że leczy problemy żołądkowe, takie jak wzdęcia, biegunka i skurcze, a także kaszel.

10 korzyści zdrowotnych płynących z czosnku

Oto 10 korzyści zdrowotnych płynących ze spożywania czosnku:

– Czosnek jest korzystny dla zdrowia serca. Obniża ciśnienie krwi i obniża ryzyko chorób serca poprzez obniżenie poziomu cholesterolu całkowitego, cholesterolu LDL i trójglicerydów.

– Czosnek korzystnie wpływa na zdrowie jelit. Może być stosowany jako naturalny środek zapobiegający lub łagodzący dolegliwości żołądkowe, takie jak wzdęcia, biegunka, skurcze, a nawet infekcje. Może być również stosowany w leczeniu wrzodów żołądka i zespołu jelita drażliwego.

– Czosnek jest korzystny dla układu odpornościowego. Może zapobiegać infekcjom, a także jest stosowany jako naturalny środek na przeziębienie i kaszel.

– Czosnek korzystnie wpływa na zdrowie krwi. Zmniejsza ryzyko powstawania zakrzepów krwi, co prowadzi do rzadszych zawałów serca.

– Czosnek jest korzystny dla zdrowia układu sercowo-naczyniowego. Chroni również przed niektórymi rodzajami nowotworów, takimi jak rak piersi i jelita grubego.

– Czosnek korzystnie wpływa na zdrowie oczu. Jest także stosowany jako naturalny środek na jaskrę.

– Czosnek korzystnie wpływa na zdrowie mózgu. Może być również stosowany jako naturalny środek na bóle głowy.

– Czosnek korzystnie wpływa na metabolizm i trawienie. Może być również stosowany jako naturalny środek wspomagający odchudzanie.

– Czosnek jest korzystny dla zdrowia stawów. Ma właściwości przeciwzapalne, które mogą być stosowane jako naturalny środek na zapalenie stawów, bóle stawów i skurcze.

– Czosnek jest korzystny dla zdrowia wątroby. Może być również stosowany jako naturalny środek na kaszel, przeziębienie i grypę.

Jak używać czosnku, aby uzyskać maksymalne korzyści?

Regularne spożywanie czosnku lub ekstraktów z czosnku to idealny sposób na uzyskanie maksymalnych korzyści z jego stosowania. Można go używać na wiele sposobów – do gotowania, w zupach i gulaszach, w sałatkach lub w napojach, takich jak herbata i kawa. Można go również dodawać do kanapek, hamburgerów lub pizzy. Można żuć surowe ząbki czosnku lub stosować go w postaci pasty. Można także stosować suplementy diety zawierające czosnek, ale przed ich zastosowaniem należy skonsultować się z lekarzem.

Co można leczyć czosnkiem?

Czosnek jest znany z wielu korzyści zdrowotnych, a większość z nich pochodzi z jego związków aktywnych. Wiadomo, że ma właściwości przeciwbakteryjne, przeciwgrzybicze i przeciwwirusowe, a także wiele innych zalet. Od wieków jest stosowany w leczeniu wielu różnych dolegliwości, a badania wykazały, że jest to prawdopodobnie zasługa jego związków czynnych.

Czy czosnek to dobry antybiotyk?

Według naukowców, optymalna ilość czosnku w ekstrakcie, która działa na wirusy i bakterie, wynosi 750-1000 mg/l. Właściwości przeciwbakteryjne, przeciwwirusowe i przeciwgrzybicze należą do najważniejszych działań czosnku. Allicyna, składnik czosnku, może również zmniejszać ilość i aktywność grzybów, w tym powszechnie występującego grzyba Candida lub grzybicy stóp. Allicyna i ajoen, dwie substancje obecne w czosnku, wzmacniają jego właściwości przeciwwirusowe. Ze względu na swój unikalny skład i toksyczne działanie na mikroorganizmy, czosnek jest uważany za naturalny antybiotyk.

Czy czosnek może zastąpić antybiotyk?

Niestety, nie. Czosnek nie jest magicznym lekarstwem na wszystko i nie zastąpi żadnych leków, które zażywasz. Może być jednak przydatnym narzędziem w Twoim zestawie narzędzi zdrowotnych, zwłaszcza jeśli zmagasz się z chorobą, na którą może pomóc. Wiele antybiotyków wywołuje skutki uboczne, a wiele osób jest na nie uczulonych. Czosnek może być pomocnym narzędziem w łagodzeniu tych skutków ubocznych, a nawet w łagodzeniu objawów samej choroby. Jakie są korzyści ze stosowania czosnku? Jest ich wiele, ale najczęstsze z nich to zmniejszanie stanów zapalnych, obniżanie ciśnienia krwi oraz zwalczanie bakterii i wirusów.

Efekty uboczne spożywania czosnku

Choć wiadomo, że czosnek jest bardzo korzystny dla zdrowia, może jednak powodować pewne skutki uboczne, takie jak nieświeży oddech, rozstrój żołądka, zgaga i skurcze żołądka. Te efekty uboczne zwykle ustępują po zaprzestaniu spożywania czosnku. Jednak spożywanie zbyt dużych ilości czosnku może powodować poważniejsze skutki uboczne, takie jak krwawienie, zgaga, nudności, wymioty, bóle brzucha i zawroty głowy. Nie należy spożywać nadmiaru czosnku w okresie ciąży i karmienia piersią, ponieważ może to mieć negatywny wpływ zarówno na matkę, jak i na dziecko.

Wnioski

Czosnek to bardzo popularna przyprawa, która jest używana w wielu kuchniach. Wiadomo, że ma wiele korzyści zdrowotnych i może być stosowany na wiele sposobów. Można go używać do gotowania, w napojach, sałatkach lub kanapkach. Można również żuć surowe ząbki czosnku lub stosować go w postaci pasty. Czosnek jest korzystny dla zdrowia, ale może też powodować pewne skutki uboczne. Aby uzyskać najlepsze rezultaty, należy spożywać tylko zalecane ilości czosnku.

by Redakcja — 2 czerwca, 2022 in Zdrowe odżywianie 0

Cukinia wartości odżywcze i korzyści zdrowotne

Cukinia to powszechnie dostępne warzywo, które jest tanie i uniwersalne. Można ją wykorzystać na wiele sposobów i jest idealna dla każdego, kto chce ograniczyć spożycie węglowodanów. Cukinia ma również imponujące wartości odżywcze. Jest doskonałym źródłem witamin C i A, manganu, miedzi i potasu. Zawiera również niewielkie ilości innych ważnych składników odżywczych, takich jak foliany i magnez. Czytaj dalej, aby dowiedzieć się więcej o wartościach odżywczych i korzyściach zdrowotnych cukinii, dzięki czemu będziesz mógł dokonywać świadomych wyborów przy następnej wizycie w sklepie spożywczym lub podczas przygotowywania posiłków.

Cukinia wartości odżywcze i fakty żywieniowe

Cukinia jest niskokaloryczna i stanowi dobre źródło błonnika pokarmowego. Jest także dobrym źródłem składników mineralnych, takich jak mangan i potas, a także witamin, takich jak folian i witamina B1. Cukinia jest również dobrym źródłem przeciwutleniaczy i ma właściwości przeciwzapalne. Jest produktem bezglutenowym i przyjaznym dla wegan. Cukinia to dobry wybór dla osób stosujących dietę niskowęglowodanową. Jeśli stosujesz określoną dietę, cukinia jest bardzo pożywna i stanowi doskonałe źródło witaminy A, a także witaminy C, manganu, miedzi i potasu. Cukinia zawiera również niewielkie ilości innych ważnych składników odżywczych, takich jak foliany, witamina B1 i magnez. A więc, pamiętaj o włączeniu tego warzywa do swojej diety, aby zachować zdrowie.

Cukinia jest również bardzo niskokaloryczna – jedna filiżanka tego warzywa dostarcza tylko 36 kalorii. Ponieważ jest niskokaloryczna, stanowi dobry wybór dla osób, które starają się schudnąć. Cukinia ma również bardzo niską zawartość węglowodanów – jedna filiżanka tego warzywa zawiera tylko 9 gramów węglowodanów.

Korzyści zdrowotne płynące z cukinii

Witaminy i minerały zawarte w cukinii nie tylko dostarczają nam energii, ale także wspomagają zdrowie skóry, włosów i paznokci. Pomagają organizmowi zwalczać infekcje, regulują trawienie i wspierają optymalne funkcjonowanie narządów. To tylko niektóre z wielu korzyści zdrowotnych płynących z cukinii:

Wzmacnia odporność,
Cukinia zawiera witaminę C i inne przeciwutleniacze, które pomagają organizmowi zwalczać infekcje. Stosowana zewnętrznie wspomaga również gojenie się ran,
Pomaga regulować trawienie,
Cukinia jest bogata w błonnik pokarmowy, który wspomaga zdrowe trawienie i obniża poziom cukru we krwi,
Pomaga zachować zdrową skórę i leczyć rany,
Cukinia zawiera witaminę A, która pomaga zachować zdrową skórę i leczyć rany,
Zapewnia zdrowe kości i zęby,
Witamina A jest ważna dla zdrowia kości i zapobiega próchnicy zębów. – Pomaga regulować ciśnienie krwi,
potas jest ważnym składnikiem mineralnym regulującym ciśnienie krwi,
Optymalne funkcjonowanie organów,
Cukinia zawiera witaminę A, która wspomaga prawidłowe funkcjonowanie organów i zapobiega chorobom autoimmunologicznym.

Wartość odżywcza cukinii – bogata w witaminy i minerały

Jak wspomniano wcześniej, cukinia jest doskonałym źródłem witaminy A, a także bardzo dobrym źródłem witaminy C, manganu, miedzi i potasu. Zawiera również niewielkie ilości innych ważnych składników odżywczych, takich jak foliany i magnez. Aby uzyskać bardziej szczegółowy przegląd wartości odżywczych cukinii, zapoznaj się z poniższą ilustracją. Obraz ten ułatwi Ci również planowanie diety, jeśli stosujesz określoną dietę. Cukinia jest bardzo pożywna i stanowi doskonałe źródło witaminy A, bardzo dobre źródło witaminy C, manganu, miedzi i potasu. Zawiera także niewielkie ilości innych ważnych składników odżywczych, takich jak foliany, witamina B1 i magnez.

Cukinia w odchudzaniu i diecie

Badania wykazują, że cukinia może pomóc w utracie wagi. Cukinia jest niskokaloryczna, bogata w błonnik pokarmowy i wodę, co czyni ją idealnym warzywem w procesie odchudzania. Cukinia może być wykorzystywana na wiele różnych sposobów, a szczególnie smaczna jest po upieczeniu lub opieczeniu. Cukinia jest dobrym źródłem witamin i składników mineralnych, które wspomagają zdrowie skóry, włosów i paznokci. Jest także dobrym źródłem przeciwutleniaczy i ma właściwości przeciwzapalne. Można ją wykorzystać na wiele różnych sposobów, a szczególnie smaczna jest po upieczeniu lub opieczeniu. Aby uzyskać najlepsze rezultaty, należy połączyć cukinię ze zdrową dietą i regularnymi ćwiczeniami. Pomoże to w utracie wagi i przyczyni się do poprawy ogólnego stanu zdrowia i samopoczucia.

Inne korzyści płynące z cukinii

Cukinia może zapobiegać chorobom serca poprzez wspomaganie przepływu krwi i obniżanie ciśnienia krwi.
Cukinia może zmniejszyć ryzyko zachorowania na cukrzycę.
Cukinia jest dobra dla oczu i może zapobiegać zwyrodnieniu plamki żółtej.
Cukinia jest bogata w witaminę C i może pomóc wzmocnić układ odpornościowy. Dzięki temu może zapobiegać infekcjom i wspomagać naprawę tkanek.
Cukinia jest bogata w mangan, który pomaga regulować poziom cukru we krwi i wspomaga prawidłowe funkcjonowanie nerwów.
Cukinia jest bogata w potas, który pomaga regulować ciśnienie krwi.
Cukinia jest bogata w witaminę A, która może zapobiegać infekcjom i wspomagać zdrowie oczu.

Jak wybierać i przechowywać cukinię?

Cukinia jest dostępna przez cały rok. Można wybierać jędrne, średniej wielkości cukinie o ciemnozielonej skórce. Mniejsze cukinie są zwykle bardziej aromatyczne i mniej wodniste. Cukinię można przechowywać w papierowej torbie, luźno owiniętą folią, w lodówce przez okres do pięciu dni. Cukinię można również zamrozić na okres do dziewięciu miesięcy. Cukinię można również znaleźć w puszkach i mrożonkach. Jednak najlepiej jest wybierać świeżą cukinię, gdy tylko jest to możliwe.

Jak przygotować cukinię

Cukinię można przygotować na wiele sposobów:

Cukinię można pokroić w plastry i dodać do sałatek.
Cukinię można poszatkować i dodać do zapiekanek, dań typu stir-fry i innych potraw.
Cukinię można pokroić w plastry i upiec.
Cukinię można zetrzeć na tarce i wykorzystać w muffinach, naleśnikach i innych wypiekach.
Z cukinii można usunąć nasiona i wykorzystać ją do dań typu stir-fry.
Można przygotować placki z cukinii, łącząc rozdrobnioną cukinię z innymi składnikami.
Można także przygotować chipsy z cukinii, krojąc cukinię w plastry i piekąc je.

Cukinia a ciąża i karmienie piersią

Cukinia może być bezpiecznie spożywana w czasie ciąży i karmienia piersią, jeśli jest odpowiednio przygotowana:

Cukinia może być spożywana na surowo lub gotowana na parze,
Cukinię można dodawać do zapiekanek i wypieków,
Sok z cukinii można pić, gdy jest sezon na ten owoc,
Cukinię można również dodawać do zup i gulaszy. Ponieważ cukinia jest bogata w witaminę A i kwas foliowy, jest bezpieczna dla kobiet w ciąży i matek karmiących piersią,
Cukinia wspomaga zdrowie skóry i zapobiega powstawaniu zmarszczek,
Może także zapobiegać wypadaniu włosów.

Przepis na faszerowaną cukinię

Cukinia faszerowana to łatwe i pyszne danie warzywne. Łączy w sobie smak papryki, sera i pomidorów z dobrocią cukinii. To danie jest idealne dla wegetarian i może być spożywane jako dodatek lub danie główne. Z tego przepisu można przygotować dwie porcje, a przygotowanie i gotowanie zajmuje 30 minut. Cukinia faszerowana to zdrowe i pożywne danie warzywne, które może być spożywane przez osoby w każdym wieku. Jest niskokaloryczna, beztłuszczowa i stanowi dobre źródło błonnika. Zawiera także wiele niezbędnych witamin i minerałów, które są niezbędne do utrzymania organizmu w zdrowiu.

by Redakcja — 12 maja, 2022 in Poradniki 0

Czy ryż można jeść na diecie?

Ryż to jeden z najczęściej używanych składników w kuchni. Jest bardzo szybki w przygotowaniu, więc to doskonały sposób na prosty, ale i odżywczy obiad. Wiele osób powiela jednak mit, że przechodząc na dietę, trzeba zrezygnować z jego spożywania. Czy słusznie? Czy ryż można jeść, będąc na diecie redukcyjnej? Którą odmianę ryżu wybrać, by nie ucierpiała na tym nasza sylwetka? Zapraszamy do przeczytania artykułu, który odpowie na wszystkie nurtujące pytania dotyczące spożywania ryżu na diecie.

Dlaczego warto jeść ryż?

Ryż, zaraz po ziemniakach, to najczęściej spożywany dodatek do potraw obiadowych. Jest uwielbiany za jego błyskawiczny czas przygotowania. Nie potrzeba żadnych specjalnych umiejętności kulinarnych, by go przygotować, więc jest chętnie jedzony przez osoby, które nie odnajdują się w kuchni. Jego neutralny smak sprawia, że doskonale komponuje się z wieloma mięsami, warzywami oraz sosami. Może być głównym składnikiem dania, na przykład w klasycznym risotto, lub jedynie dodatkiem do niego, jak w przypadku zupy pomidorowej.

Utarło się, że zaczynając dietę redukcyjną, należy kategorycznie zaprzestać spożywania dań z ryżem. Jest to całkowita nieprawda! Ryż nie jest kaloryczny, gdyż w 100 gramach zawiera około 350 kalorii. Jest doskonałym źródłem węglowodanów prostych, które dodają energii. Ponadto ryż dostarcza wielu cennych witamin i minerałów, w tym magnez, cynk, fosfor czy miedź. Jego popularne białe odmiany są lekkostrawne, więc zdają egzamin w czasie problemów żołądkowych. Ryż smakuje dobrze również w daniach słodkich z udziałem owoców. Z tego powodu znajdzie on swoje zastosowanie w diecie zarówno dorosłych, jak i dzieci.

W jakich posiłkach sprawdzi się ryż?

Ryż najczęściej gości na naszych talerzach jako dodatek do mięsnych dań obiadowych. Jest składnikiem popularnych dań kuchni azjatyckiej, gdzie uzupełnia się ze smakiem chińskich mieszanek warzyw i przypraw. To obowiązkowy element risotto, gdzie gotowany w bulionie z dodatkiem wina daje prostą, ale niezwykle aromatyczną potrawę. W wielu kuchniach jest składnikiem gołąbków i farszów, na przykład do buritto. Ryż może stanowić także składnik prostych i szybkich dań na słodko, które pokochają wszystkie dzieci. Warto spróbować pieczonych jabłek faszerowanych twarogiem, cynamonem i ryżem. Inną szybką propozycją jest gotowany ryż na mleku z dodatkiem czekolady lub owoców, który może konkurować z gotowymi, kupnymi deserami tego typu. Ryż ma właściwości pochłaniania smaków i aromatów. Z tego powodu można go ugotować nie tylko w wodzie, ale również w bulionie i sosie, gdzie pochłaniając płyn, stanie się miękki. Ryż nie posiada glutenu, więc może być spożywany przez osoby nietolerujące tego białka.

Jakie są rodzaje ryżu?

Półki sklepowe aż uginają się od rodzajów ryżu. Najpopularniejszym ryżem, który znajduje zastosowanie w większości kuchni, jest ryż biały. Występuje on jednak w kilku odmianach i kształtach. Biały ryż najczęściej posiada podłużne ziarenka, ale znajdziemy również ryż okrągły. Wszystkie odmiany białego ryżu, na przykład jaśminowy czy basmati, zazwyczaj należy gotować do 15 minut. Cechują się bardzo lekkim i delikatnym smakiem. Będąc na diecie, warto swój jadłospis urozmaicić pełnoziarnistą odmianą ryżu. Mowa o ryżu brązowym, który jest zazwyczaj twardszy pomimo dłuższego czasu potrzebnego na jego ugotowanie. Syci na dłużej i zawiera większą ilość błonnika. Z tego powodu tak często jest uwzględniany w dietetycznych przepisach, jako zamiennik dla ryżu białego. Ma bardziej wyraźny smak od ryżu klasycznego. Kolejną odmianą ryżu jest ryż czarny i dziki, które wyróżniają się cienkimi i ciemnymi ziarnami. Obie odmiany mają znacznie niższy indeks glikemiczny, więc mogą być spożywane także przez osoby chorujące na cukrzycę. Obie te odmiany doskonale smakują podawane z rybami i owocami morza. Czarny ryż uznawany jest za superfood, co stawia go na podium wśród najzdrowszych odmian ryżu. Warto wspomnieć także o ryżu czerwonym, który zawiera duże ilości błonnika i ma wyczuwalnie słodki smak. Z tego powodu często jest składnikiem dań azjatyckich.

Który ryż wybrać na diecie?

Będąc na diecie, można śmiało spożywać każdą z odmian ryżu. Ich kaloryczność jest do siebie zbliżona i oscyluje w okolicach 350 kalorii w 100 gramach suchych ziaren. Najważniejsze jest, by nie dopuścić do przegotowania ziaren. Wtedy ryż traci swoje cenne witaminy i minerały, a ponadto, może popsuć smak finalnego dania. Po przegotowaniu ryż staje się mniej sycący a co więcej, jego indeks glikemiczny rośnie.

Najzdrowszą odmianą ryżu jest ryż czarny. Na tle innych ziaren ma najwięcej białka, błonnika i witamin. Warto jednak swój codzienny jadłospis urozmaicać różnymi odmianami ryżu. Mitem jest, że podczas odchudzania nie należy spożywać ryżu. Wręcz przeciwnie! Ryż to jeden z dodatków obiadowych, które posiadają niedużo kalorii. Ważne jest, by był przygotowany według instrukcji na opakowaniu. Podawany z warzywami i chudym mięsem stanowi doskonale skomponowany posiłek, dostarczający wszystkich niezbędnych makroelementów.

by Kasia Nowakowska — 5 kwietnia, 2022 in Diety 0

Jakie witaminy ma sałata?

Nie od dziś wiadomo, że jednym z najlepszych źródeł witamin są warzywa. Szczególnie wartościowym produktem jest sałata. Jakie zawiera witaminy i jaka jest ich rola w ludzkim organizmie?

Dlaczego witaminy są niezbędne?

Witaminy to drobnocząsteczkowe związki, które regulują pracę całego organizmu. Dzieje się tak, ponieważ umożliwiają one pracę enzymów. Są to specjalne białka, które przeprowadzają reakcję biochemiczne wewnątrz komórek organizmu. Wszystkie reakcje biochemiczne tworzą metabolizm.

Sałata jest bogata w witaminy z grupy B, witaminę E (tokoferol) oraz witaminę C (kwas askorbinowy). Dodatkowo sałata bogata jest w ważne mikroelementy, czyli pierwiastki takie jak potas (K), magnez (Mg) oraz żelazo (Fe). Ważnym składnikiem dla prawidłowego funkcjonowania układu pokarmowego jest także błonnik.

Witaminy grupy B

Do tej grupy należy aż 8 witamin. Witamina B1 (tiamina) to pierwsza odkryta witamina. Dokonał tego Polak Kazimierz Funk. Witamina ta odpowiada za prawidłowy metabolizm węglowodanów w organizmie, a więc za oddychanie wewnątrzkomórkowe. Ponadto przyspiesza gojenie się ran oraz zmniejsza uczucie bólu.

Niedobór tiaminy może prowadzić do zaburzeń ze stronu układu sercowo-naczyniowego oraz układu pokarmowego. Obserwuje się na przykład nudności, bóle brzucha, wymioty.

Niezwykle ważną witaminą dla kobiet w wieku rozrodczym jest kwas foliowy, czyli witamina B9. Jej niedobór może prowadzić do bardzo poważnego uszkodzenia płodu. Witamina B9 niezbędna jest do zamknięcia się cewy nerwowej zarodka. Dzieje się to w początkowym okresie ciąży, kiedy kobieta nie zawsze wie, że jest w ciąży. Dodatkowo witamina B9 odgrywa ważną rolę w procesie wytwarzania krwinek czerwonych.

Witamina B12 (kobalamina) współdziała z kwasem foliowym w wytwarzaniu krwinek czerwonych. Jej niedobór prowadzi do niedokrwistości. Ponadto kobalamina jest niezwykle ważna dla układu nerwowego. Umożliwia ona wytwarzanie tzw. osłonki mielinowej chroniącej nerwy.

Witamina E (tokoferol)

Witamina E jest jednym z najważniejszych przeciwutleniaczy. W każdej sekundzie funkcjonowania komórek ludzkiego organizmu, powstają duże ilości tzw. wolnych rodników tlenowych. Są one bardzo szkodliwe. Prowadzą do uszkadzania błon biologicznych oraz zmian w strukturze DNA. Dodatkowo tokoferole odgrywają ważną rolę w procesie krzepnięcia krwi. Jest to szczególnie ważne podczas zranień. Odpowiednie zatamowanie nawet drobnego krwotoku jest niezbędne.

Niedobór witaminy E może skutkować większymi trudnościami z zajściem w ciążę. Dodatkowo zaburzona może zostać praca mięśni oraz nadmierny rozpad krwinek czerwonych.

Witamina C (kwas askorbinowy)

Większość zwierząt kręgowych jest w stanie samodzielnie wytwarzać witaminę C we własnym organizmie. U ludzi nie jest to możliwe, ponieważ komórki człowieka nie posiadają specjalnego enzymu – oksydazy gulonolaktonowej.

Witamina C, podobnie jak witamina E, jest bardzo istotnym przeciwutleniaczem. Ochrania ona błony biologiczne. Kwas askorbinowy jest także niezbędny do syntezy kolagenu. Jest to najliczniejsze białko ludzkiego organizmu. Warunkuje ono m.in. prawidłowy stan skóry oraz wytrzymałość kości. Witamina C chroni także dziąsła i zęby przed próchnicą. Kwas askorbinowy ułatwia gojenie się ran. Do tej pory nie udowodniono żadnego wpływu witaminy C na ochronę przed przeziębieniem. Niemniej jednak witamina ta jest niezbędna do prawidłowego funkcjonowania organizmu człowieka.

Mikroelementy sałaty

Każdy organizm zbudowany jest z pierwiastków. Każdy z nich spełnia określoną funkcję. W sałacie znajdują się duże ilości żelaza. Pierwiastek ten jest składnikiem hemu, który wypełnia krwinki czerwone i transportuje tlen po organizmie. Niedobór żelaza prowadzi do niedokrwistości. Wchłanianie żelaza z przewodu pokarmowego ułatwia witamina C.

Potas to jeden z głównych pierwiastków ludzkiego organizmu. Odpowiada on za przewodzenie impulsów w nerwach oraz komórkach mięśniowych. Jest to także kluczowy pierwiastek w pracy mięśnia sercowego.

Przed niedoborami magnezu w organizmie może chronić regularne spożywanie warzyw zielonych takich jak sałata. Niedobór tego pierwiastka śladowego może powodować biegunki, bóle głowy, złe samopoczucie a także przyczyniać się do rozwoju miażdżycy. Miażdżyca w dalszej konsekwencji prowadzi często do zawału mięśnia sercowego i udaru mózgu.

Błonnik

Błonnik to mieszanina różnych substancji pochodzenia roślinnego. Jest to niezwykle ważny element prawidłowego funkcjonowania układu pokarmowego. Błonnik pobudza perystaltykę jelit, czyli tzw, ruchy robaczkowe. Ułatwia to regularne wypróżnianie. Dodatkowo błonnik stanowi ważny składnik odżywczy dla korzystnych bakterii jelitowych i zmniejsza wchłanianie cholesterolu.

Warzywa to nieodłączny element diety człowieka. Ważne jest, żeby porcję warzyw spożywać każdego dnia. Warzywa dostarczają wielu niezbędnych składników odżywczych. Można je przyjmować w różnej formie. Warto pamiętać o dużej wartości soków z warzyw. Wiele z tych roślin można uprawiać na własnej działce a nawet tarasie lub balkonie.

by Kasia Nowakowska — 30 marca, 2022 in Poradniki 0

Maltodekstryna – środek powszechnego użytku.

Maltodekstryna jest to składnik produktów żywieniowych, występujący najczęściej w jogurtach, batonach, słodyczach, sosach czy też zupach. Jest to składnik o szerokim spektrum zastosowań a to pozwala na używanie go prawie wszędzie.

Czym jest maltodekstryna?

Maltodekstryna to węglowodany złożone. Otrzymuje się je w procesie częściowej hydrolizy skrobi ziemniaczanej, kukurydzianej, ryżowej, owsianej czy też grochu. Składnik ten jest zamiennikiem tłuszczów. Dodając je do produktów można efektywnie zmniejszyć ich ilość. Składnik ten nie fermentuje a dodatkowo zapobiega krystalizacji sacharozy zwłaszcza w produktach bogatych w cukier. Maltodekstryna występuje w postaci białego proszku, który bardzo dobrze rozpuszcza się w wodzie. Nie ma ona ani zapachu ani smaku. Podczas działania kwasów tworzy razem z nimi swoistą emulsję natomiast w połączeniu z wodą żeluje posiadając właściwości tłuszczowe. Węglowodany złożone postrzega się przeważnie jako pożądany składni diety, natomiast maltodekstryny są trawione bardzo szybko gdyż praktycznie błyskawicznie rozkładają się do postaci glukozy.

W jakich produktach możemy spotkać się z maltodekstryną?

Maltodekstryna jest używana jako tzw. wypełniacz, mająca na celu zapewnienie sztucznych substancji słodzących. Są składnikiem różnych odżywek stosowanych przez osoby aktywne fizycznie. Jako środek zagęszczający do zup, sosów, środków leczniczych, mas tabletkowych oraz otoczki tabletek i kapsułek, które po spożyciu same rozpuszczają się w przewodzie pokarmowym. Nie wykazuje specjalnej tendencji do zalegania w żołądku. Może być stosowana jako płyn krwiozastępczy. Maltodekstryna może być nośnikiem aromatów i smaków. Odżywki, w których znajduje się maltodekstryna nie nadają się zbytnio jako dietetyczne posiłki, przede wszystkim jeżeli dieta jest ukierunkowana na redukcję tkanki tłuszczowej. Osoby odchudzające się, mające tendencje do tycia powinny unikać wręcz odżywek zawierających ją w swoim składzie. Co ciekawe na opakowaniach odżywek można spotkać się z informacjami, iż stosowane są maltodekstryny o różnej długości łańcucha. Ma to sugerować kupującemu, iż będziemy mieć do czynienia ze zróżnicowanym czasem trawienia i wchłaniana glukozy. Jednak różnice w czasie trwania tego procesu są bardzo małe, wręcz niezauważalne, a indeks glikemiczny jest i tak zawsze wysoki. Mimo że maltodekstryny są to węglowodany złożone nie powinny być stosowane jako zmiennik nisko przetworzonej żywności jaką jest ryż, kasza czy choćby ziemniaki. Co ważne maltodekstryna jest substancją bezpieczną dla życia człowieka, jedna co ważne nie jest stosowana w produktach przeznaczonych dla diabetyków. Jak widać produkt ten ma szerokie zastosowanie a co ważne sam koszt jego wytworzenia jest niski.

Szeroki wachlarz możliwości zastosowania tej substancji pokazana jest w samym fakcie wykorzystania jej jako niskotoksyczne kleje biurowe oraz tanie masy plastyczne, z których można produkować jednorazowe ekologiczne naczynia.

Podsumowując maltodekstryna sama w sobie nie jest substancją szkodliwą dla organizmu. Po spożyciu szybko się rozkłada. Nie ma tendencji do zalegania w żołądku. Jednak należy mieć świadomość, iż jest to swoisty, tani w produkcji wypełniacz.

by Kasia Nowakowska — 10 marca, 2022 in Poradniki 0

Czy węglowodany są potrzebne?

Węglowodany są składnikiem diety. Bez nich nie ma dobrego odżywiania, a wiele osób ma prawo sięgać po takie produkty jak najczęściej. Są one dobrej klasy i sprawdzają się zawsze. Klienci doceniają jakość węglowodanów, które mają moc działania.

Do czego potrzebne są węglowodany?

Węglowodany należy stosować do budowy oraz regeneracji tkanek ciała. Pozwalają chronić układ trawienny. Błonnik zawiera węglowodany, a jest on nieodzowny do dobrego i sprawnego trawienia wszelkich spożytych pokarmów. Zdecydowanie warto sięgać po produkty bogate w węglowodany.

Co dają nam węglowodany?

Węglowodany dają nam energię. Wykorzystywana ona jest w danej chwili lub magazynowana na później. Organizm musi mieć węglowodany, aby żyć, funkcjonować, sprawnie realizować własne funkcje życiowe. Węglowodany są ochroną tkanki mięśniowej, budują tkanki, pomagają także ochraniać układ trawienny. Jak zatem widać rola węglowodanów jest bardzo cenna. Bez nich nie ma życia i nie można w trakcie diety eliminować ich w żaden sposób. Trzeba zapewnić je organizmowi w dobrej ilości, troszcząc się o zdrowie organizmu.

Węglowodany nie tylko w makaronie

Mogą one pochodzić z ryżu czy makaronu, można je dostarczyć sobie z roślinami strączkowymi, produktami pełnoziarnistymi czy orzechami. Warto zatem dbać o to, by nie brakowało nam takich cennych składników, ponieważ one dają siłę, moc, sprawdzają się idealnie. Każda osoba może korzystać z takich produktów, ale oczywiście rozsądnie, nie przejadając się, lecz planując dokładnie ich spożycie. Jak jeść? Najlepiej pięć razy dziennie w małych porcjach. Dzięki temu organizm będzie nasycony i nie będzie miał dużych przerw między posiłkami. Jeden posiłek dziennie to zły pomysł, ponieważ takie jedzenie sprzyja przejadaniu się. Węglowodany muszą być w każdym posiłku, ale w ograniczonych ilościach, dających energię, sycących i pomagających niejednej osobie. Warzywa, owoce, orzechy oraz nasiona zawierają węglowodany, które są lepsze od tych z ciast, wypieków oraz tym podobnych produktów. Wybór produktów jest ważny, lepiej jeść mniej chleba, a przegryzać orzechy od czasu do czasu.

Mąka czy owoce? Oto jest pytanie

Węglowodany zawierają mąka pszenna, kukurydziana, ale też otręby. Warto kupić paczkę otrębów i dodawać je po trochu do musli czy zup. Dzięki temu zapewnimy sobie węglowodany i przyśpieszymy trawienie. Jest to naprawdę dobre rozwiązanie, wysoko oceniane przez wiele osób. Pomarańcze, śliwki suszone czy maliny to tylko przykładowe owoce zawierające cenne węglowodany. Mają one jakość, są zdrowe i na pewno lepiej pogryzać owoce niż zajadać się chlebem. O tym wie wiele osób, które chętnie sięgają po takie doskonałe produkty.

Podsumowując, nie wolno eliminować węglowodanów z diety. Należy jedynie sprawdzić w czym są one zawarte i sięgać po takie akurat produkty. Na pewno warto wybrać to, co najlepsze, wyjątkowe, wysokiej próby. Dzięki temu każda osoba poczuje się lepiej i zechce korzystać z wyjątkowych produktów w dobrej cenie. Węglowodany nie są złem, lecz jednym z elementów każdego posiłku.

by Kasia Nowakowska — 25 lutego, 2022 in Poradniki 0

Ocet jabłkowy – zastosowanie i właściwości

Ocet jabłkowy jest produktem naturalnej fermentacji octowej jabłek, które stanowią pożywkę dla drożdży i bakterii, są niezbędnym czynnikiem wpływającym na proces fermentacji. Ocet jabłkowy jest mętny i przybiera żółtą barwę, w smaku jest mocno kwaśny, wyczuć jednak można nutę jabłkową. Produkt ten stosowany był już przez Hipokratesa, zalecał on go na kaszel i infekcje, a także na choroby skóry. Do dzisiaj ocet jabłkowy jest stosowany w dietach odchudzających oraz uznawany za naturalny środek na nadciśnienie.
Jak należy stosować ocet jabłkowy oraz jakie posiada on właściwości?

Właściwości octu jabłkowego

Ocet jabłkowy jest bogaty w kwasy organiczne, enzymy, aminokwasy oraz żywe kultury bakterii i drożdży, zawiera on także witaminy A, E, K, B1, B2, B12, a także potas, magnez, wapń, krzem oraz wiele innych. Składniki, odgrywające szczególną rolę to:

kwas octowy – mający działanie antyseptyczne oraz antybakteryjne, zmniejsza poziom cukru we krwi i obniża jej ciśnienie, przyśpiesza także spalanie tkanki tłuszczowej,
kwas jabłkowy – ma działanie przeciwgrzybiczne, przeciwzapalne, antybakteryjne oraz przeciwutleniające, dzięki czemu wykazuje działanie hamujące procesy starzenia,
pektyny – które ograniczają wchłanianie cholesterolu, regulują one ciśnienie krwi oraz zawartości glukozy, oczyszczają organizm z metali ciężkich,
potas – wpływa zbawienie na regulację perystaltyki jelit oraz ciśnienia krwi, reguluje pracę serca,
beta-karoten – wspiera odpowiednie funkcjonowanie wzroku oraz odgrywa ważną rolę w zapobieganiu powstawania miażdżycy, wzmacnia także odporność.

Kiedy stosować ocet jabłkowy?

Właściwości octu jabłkowego oraz jego skład wykazują pozytywne działanie różnych przypadkach, na przykład:

1. Jako działanie profilaktyczne i wspomagające leczenie cukrzycy.

Pektyny zawarte w occie jabłkowym pomagają łagodzić objawy chorób cukrzycowych, a także wykazują działanie zapobiegające jej powstawaniu – trawienie pektyn hamuje przyswajanie cukrów z układu pokarmowego, dzięki temu nie dochodzi do nagłych skoków poziomu cukru we krwi.

2. Wspomaganie podczas grzybicy oraz infekcji bakteryjnych.

Ocet jabłkowy wykorzystywany jest podczas przeziębień oraz infekcji bakteryjnych – spowalnia on ich rozwój, oraz wpływa zbawiennie na infekcje bakteryjne w przewodzie pokarmowym, eliminuje to objawy takie jak: brak apetytu, podrażnienia przełyku oraz ogólnych problemów trawiennych.

3. Obniżanie cholesterolu i ochrona przed nadciśnieniem

Zawarte w occie jabłkowym pektyny oraz kwas octowy regulują metabolizm cholesterolu oraz trójglicerydów. Wysokie stężenie cholesterolu wpływa na odkładanie się go w naczyniach krwionośnych co prowadzi do wzrostu ciśnienia, skutkiem tego mogą być zawały, udary oraz rozwój choroby wieńcowej.

4. Wspomaga zrzucanie zbędnych kilogramów.

Zawarte w occie jabłkowym kwas octowy oraz chlorogenowy wspierają przetwarzanie tłuszczów, a pektyny pobudzają enzymy trawienne do działania. Ocet jabłkowy sprawia, iż energia pobierana z posiłków uwalniania jest dłużej, co sprawia, iż głód nie jest odczuwany w zbyt szybkim tempie.

5. Jako probiotyk naturalnego pochodzenia.

Spożywanie octu jabłkowego zwiększa liczbę pożytecznych bakterii uzupełniając braki we florze bakteryjnej jelit. Bakterie te odpowiadają za prawidłowy przebieg procesu trawienia oraz za ogólnie rzecz biorąc lepsze samopoczucie oraz funkcjonowanie organizmu.

by Kasia Nowakowska — 18 lutego, 2022 in Poradniki 0

Nadmiar wapnia – jakie objawy?

Ludzki organizm do prawidłowego funkcjonowania wymaga wiele specyficznych substancji. Są nimi między innymi witaminy, węglowodany, białka, ale także określone pierwiastki. Te ostatnie dzieli się w zależności od dziennej wymaganej podaży na makroelementy, mikroelementy (pierwiastki śladowe) i ultraelementy. Do makroelementów, czyli jednego z głównych pierwiastków naszego organizmu należy wapń (Ca).

Należy bezwzględnie pamiętać, że o tym czy dana substancja jest korzystna czy też toksyczna, świadczy tylko jej dawka. Dlatego też nadmiar wapnia w organizmie (hiperkalcemia) może prowadzić do mniej lub bardziej poważnych objawów chorobowych.

Hiperkalcemia – przyczyny

Przyczyny nadmiernej ilości wapnia w organizmie człowieka są bardzo zróżnicowane. Mogą do tego prowadzić zaburzenie endokrynologiczne jakim jest nadczynność przytarczyc. Przytarczyce to niewielkiej wielkości gruczołu, które wydzielają parathormon. Hormon ten uwalnia wapń z kości i prowadzi do wzrostu stężenia tego pierwiastka we krwi. Inną chorobą endokrynologiczną prowadzącą do hiperkalcemii jest nadczynność tarczycy.

Przyczyną hiperkalcemii mogą także być niektóre nowotwory oraz niewydolność nerek. Taka niewydolność nerek może wystąpić przy zatruciu np. glinem, ale może także być konsekwencją wspomnianej nadczynności przytarczyc.

Niekiedy wzrost stężenia wapnia we krwi może być spowodowany nadmierną suplementacją witaminy A (retinolu). Należy pamiętać, że nie tylko niedobór witamin jest szkodliwy, ale także ich nadmiar. Jedynymi witaminami, które warto suplementować niekiedy nawet bez konsultacji z lekarzem, to witamina D w okresie jesienno-zimowym oraz witamina B9 (kwas foliowy) u kobiet w wieku rozrodczym.

Nadmiar wapnia – objawy

Objawy hiperkalcemii są złożone i dotyczą wielu układów narządów. Nadmiar wapnia w osoczu krwi powoduje wzrost jego wydalania z moczem, a co za tym idzie, może rozwijać się kamica nerkowa. Polega to na tworzeniu się w miedniczkach nerkowych kamieni nerkowych. Ich samoistne usuwanie z układu moczowego przez moczowody i cewkę moczową prowadzi do bólu porównywanego z porodem.

Wzrost stężenia wapnia we krwi, który utrzymuje się przez odpowiednio długi czas niesie bardzo poważne konsekwencje dla układu krążenia. Hiperkalcemia prowadzi do wzrostu ciśnienia krwi, a konsekwencją tego może być przerost lewej komory mięśnia sercowego. Dodatkowo wysokie stężenie wapnia we krwi sprzyja tworzeniu się blaszek miażdżycowych. Takie blaszki tworzące się w naczyniach krwionośnych zwężają ich światło. Konsekwencją tego może być zawał serca lub udar mózgu.

Bardzo niespecyficzne objawy hiperkalcemii dotyczą także układu nerwowego i samopoczucia. U ludzi z hiperkalcemią częściej obserwuje się nadmierna senność, stanu depresyjne, migreny oraz ogólne splątanie.

Hiperkalcemia nie pozostaje także bez wpływu na układ pokarmowy. Jony wapnia zwiększają wydzielanie kwaśnego soku żołądkowego w nadmiernych ilościach. Może to prowadzić do tworzenia się wrzodów w ścianie żołądka. Podobnie jak w przypadku nerek, w układzie pokarmowym również mogą tworzyć się kamienie. Dzieje się to w obrębie dróg żółciowych. Może to prowadzić do ostrego zapalenia trzustki.

by Kasia Nowakowska — 15 lutego, 2022 in Poradniki 0